ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 320

“มันสวย แต่เอาไว้ให้ข้าจะสิ้นเปลืองเกินไป” เย่ว์ลู่ยังคงผลักปิ่นระย้าไปให้นาง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ถอนหายใจ “เมื่อกดกลไก ปิ่นระย้าจะปรากฏหมอกจาง ๆ การออกแบบนี้ฉลาดมากและ มีกลไกก็หมายความว่าข้างในมันกลวง”

นางหยิบเข็มพิษที่ได้รับการปรับแต่งแล้วออกมาสองสามอัน วางไว้ในที่ช่องว่าง แล้วปิดมัน “ในนี้ซ่อนเข็มพิษไว้ให้ท่านใช้ป้องกันตัว ข้ารู้ว่าท่านมีวรยุทธ์ แต่พกของไว้ป้องกันตัวก็ไม่มีอะไรผิด รับไปเถอะ”

เย่ว์ลู่เปิดปาก แต่กลับไม่ปฏิเสธอีกต่อไป

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นว่าสายแล้ว จึงยืนขึ้นกล่าวขอตัว

ตู้เหิงยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูจวนอ๋องหลูหยาง เมื่อเห็นฉินเหยี่ยนเย่ว์ออกมา เขาก็กวาดสายตามองไปรอบนาง เมื่อเห็นว่านางไม่เสียหายใด ๆ จึงโค้งคำนับขอบคุณฟ้า พลางถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เจ้าเป็นอะไรถึงได้กังวล?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ไร้ซึ่งคำจะพูด

“ข้าน้อยไม่วางใจน่ะสิพ่ะย่ะค่ะ” ตู้เหิงกล่าว “เย่ว์ลู่ฝึกฝนวรยุทธ์มาตั้งแต่เด็ก นิสัยก็ไม่ได้ดีเท่าไร ข้าน้อยกลัวว่าท่านจะขัดแย้งกับนาง”

“สภาพจิตใจของเย่ว์ลู่ย่ำแย่มาก ไม่ต้องพูดถึงเรื่องลงมือลงไม้กัน การสื่อสารกับผู้อื่นยังล้วนยากลำบากทีเดียว” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ประสานมือตน แล้วมองดูดวงอาทิตย์แดงฉานในระยะไกล

ในฤดูเหมันต์ พระอาทิตย์ไม่ส่องแสงเข้าตาเลยสักน้อย ก็เหมือนกับจานสีแดงที่ห้อยอยู่บนท้องฟ้า แล้วค่อย ๆ หายลับไป

“ฟ้าใกล้จะมืด เราไปกันเถอะ”

“พระชายาอ๋องเจ็ด เชิญขึ้นรถม้า” เหอเซียงเรียกรถม้าเข้ามา แล้วเปิดม่าน

“ขอบคุณ” ตอนที่ฉินเหยี่ยนเย่ว์เหยียบเก้าอี้และเข้าไปในรถม้า ก็มีเสียงกีบม้าดังมาจากไกลมาใกล้

นางเงยหน้าไปมอง

รถม้าจากจวนอ๋องเจ็ดกำลังเคลื่อนเข้ามาอย่างรวดเร็ว

รถม้าคันนั้นหยุดอยู่ตรงหน้านาง และม่านก็ถูกคนเปิดออก

“ขึ้นรถ” เป็นน้ำเสียงที่ไม่อดทนของตงฟางหลี

ฉินเหยี่ยนเย่ว์ตะลึงงัน

“เพียงแค่ผ่านประตูเท่านั้นเอง ทำไมถึงใช้เวลานานขนาดนั้น?” ตงฟางหลีไม่พอใจอย่างมาก

เมื่อฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่กลับมาสักที ยิ่งเขารออยู่ในจวนอ๋องนานเท่าไร เขาก็ยิ่งกระวนกระวายใจมากขึ้นเท่านั้น เขากลัวว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น จึงรอต่อไปไม่ไหวและรีบเร่งมาหา

โชคดีที่นางปลอดภัย

“ตอนที่มาจวนอ๋องหลูหยางเกิดปัญหาขึ้นนิดหน่อย ก็เลยไปที่หอหมิงเย่ว์อยู่ครู่หนึ่ง”

“หอหมิงเย่ว์?” ตงฟางหลีขมวดคิ้วเข้าหากัน

“อืม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เล่าเรื่องที่ถูกติดตามระหว่างทาง ก็เลยหยุดลงที่หอหมิงเย่ว์ และเรื่องที่ลงโทษซูเตี่ยนซวงไปเล็กน้อยอย่างสั้น ๆ เก็บเพียงเรื่องที่พบกับไป๋หลินยวนไว้เท่านั้น

“เด็กคนนั้น” ตงฟางหลีลดสายตาลง “ไม่ต้องสนใจนาง นางโง่เขลา ไม่มีสมอง”

“จริง” ฉินเหยี่ยนเย่ว์เห็นด้วยอย่างมาก

พฤติกรรมของซูเตี่ยนซวงนั้นเด็กมาก คล้ายกับนิสัยของเจ้าของร่างเดิมเล็กน้อย ทั้งบ้าบิ่นและโง่เขลา พัดลมที่เปลวไฟ เปลวไฟก็ลุกโชนแล้ว