ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 321

“บาดแผลของท่านจำต้องพักฟื้น และรอให้เกิดสะเก็ดแผล อย่าวิ่งไปไหนมาไหน เพราะแผลจะเปิดอยู่ตลอดและจะหายช้า” นางกล่าว

ตงฟางหลีส่งเสียงหึอย่างเย็นชา

ในแสงสลัว สีหน้าของเขาไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เขายังคงนอนตะแคง โดยวางศีรษะอยู่บนหน้าตักของนาง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกว่า “เฝือกบนข้อมือเอาออกได้ไหม?”

“หลังจากหนึ่งเดือนถึงจะถูกถอดออกได้ หม่อมฉันเคยบอกท่านแล้วนี่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ดึงผ้าห่มมา

“ข้าอยากจะถอดออก”

“ไม่อนุญาต”

“มันน่ารำคาญเกินไป”

“ถ้าถอดออก มือข้างนั้นของท่านก็ใช้การไม่ได้แล้ว อดทนไว้” ฉินเหยี่ยนเย่ว์สัมผัสเฝือกบนข้อมือของเขา “ถ้าหม่อมฉันรู้ได้เร็วว่าท่านจะกลายเป็นของหม่อมฉัน หม่อมฉันย่อมไม่ยินดีทำร้ายท่านแน่นอน”

ตงฟางหลีคว้านิ้วของนางแล้วกัดอย่างแรง

“กัดคนอีกแล้ว นี่มันโรคอะไรกันน่ะ?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์บิดเนื้อเขา “จริงสิ มีบางอย่างที่หม่อมฉันต้องบอกท่าน วันมงคลคนที่มีความสัมพันธ์เย่ว์ลู่ ก็คือพี่สาม คนที่ฆ่านางก็น่าจะเป็นพี่สามด้วย”

“ข้าสงสัยนิดหน่อย สถานะของเย่ว์ลู่ไม่ได้ต่ำเลย เหตุใดพี่สามถึงต้องบีบนางจนตาย?”

ตงฟางหลีหรี่ตา “เย่ว์ลู่บอกเจ้าหรือ?”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยักหน้า “ตงฟางหลี หม่อมฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้จะง่ายขนาดนั้น"

หากผู้ที่มีความสัมพันธ์กับเย่ว์ลู่คือพี่สาม นั่นหมายความว่าคนที่ยุยงซูเตี่ยนฉิงให้ข่มเหงเจ้าสิบ ก็คือพี่สามเช่นกัน แต่ว่าหากพี่สามบงการให้ซูเตี่ยนฉิงข่มเหงเจ้าสิบ นั่นมันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด

“ตอนนี้เย่ว์ลู่เป็นอย่างไรบ้าง?” ตงฟางหลีถาม

“คนไม่ใช่ ผีไม่เชิง” นางถอนหายใจ “ท่านไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของนางมาก่อน เดิมทีเป็นแม่นางที่เคยงดงามมาก ตอนนี้กลับผ่ายผอมจนหนังหุ้มกระดูก รูปร่างแห้งเหี่ยว ดูเหมือนหญิงชรา นางน่าสงสารยิ่งนัก”

ตงฟางหลีกอดเอวของนาง “นางเรียกเจ้าไปจวนอ๋องหลูหยางอยากจะทำอะไร?”