ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 65

“แขนของท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”

“เสด็จพี่หลี เลือดออกมากเหลือเกินเพคะ” ขณะที่นางพูดก็ร้องไห้ไปด้วย “ต้องโทษหม่อมฉันทั้งหมด หากมิใช่เพราะหม่อมฉัน ท่านก็คงไม่ต้องรับความทุกข์ทรมานเช่นนี้”

ใบหน้าของตงฟางหลีซีดเซียว ไร้เลือดฝาด

เลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายของเขาก็เย็นลงด้วย

“เสด็จพี่หลี ท่านช่วยพูดสักคำเถิดเพคะ หม่อมฉันกลัวยิ่งนัก” ซูเตี่ยนฉิงร้องไห้อย่างหนักจนทำอะไรไม่ถูก

มือสองข้างของฉินเหยี่ยนเย่ว์จับกันแน่นและหลับตา เพื่อไม่ให้ตนเห็นเลือดเหล่านั้น

นางพยายามทำเสียงของตนให้สงบเท่าที่จะทำได้ “ซูเตี่ยนฉิง หากท่านมีเวลาร้องไห้ มิสู้ไปเรียกหาหมอหลวงเล่า”

ซูเตี่ยนฉิงหันหน้าไปจ้องนางอย่างดุเดือด “ฉินเหยี่ยนเย่ว์ ท่านมันคนชั่วร้ายยิ่งกว่างูพิษ ท่านโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว”

“ข้าโหดเหี้ยม?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ระงับรอยยิ้ม “ก็อาจจะเป็นเช่นนั้นกระมัง แต่เมื่อเทียบกับความโหดเหี้ยมของท่าน ข้ายังห่างไกลยิ่งนัก”

“ฉินเหยี่ยนเย่ว์ ท่านจะได้รับผลกรรมกลับคืน” หลังจากที่ซูเตี่ยนฉิงเอ่ยจบก็รีบวิ่งลงศาลาเพื่อไปเรียกหมอหลวง

ฉินเหยี่ยนเย่ว์เอนกายพิงราวบันได กลิ่นคาวเลือดโชยไปทั่วท้องฟ้า ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

นางมิกล้าลืมตา กลัวว่าหากลืมตาขึ้นมาแล้วจะเห็นเลือดเต็มไปทั่วทุกพื้นที่

“ตงฟางหลี ท่านจะลำบากไปไยเล่าเพคะ?”

เพื่อหญิงบริสุทธิ์จอมปลอม มันคุ้มค่าหรือ?

แม้ว่าเขาจะไม่ตัดเอ็นข้อมือ แต่ซูเตี่ยนฉิงก็จะไม่เป็นไรอยู่ดี

ยามต้องเผชิญกับภัยคุกคามชีวิต แม่ดอกบัวขาวก็จะเปิดเผยภาพในจิต และกลายเป็นดอกบัวดำ เมื่อครู่นี้นางก็เกือบจะถูกซูเตี่ยนฉิงฆ่ากลับแล้ว

ทว่าตงฟางหลีกลับเลือกที่จะตัดเอ็นข้อมือเพื่อผู้หญิงเช่นนั้น

สะเทือนฟ้าดินเสียจนน่าขัน

ร่างกายของตงฟางหลีเยียบเย็น