ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน นิยาย บท 64

“ท่านจะกระโดดหรือ? เมื่อครู่ท่านเพิ่งกระโดดไปแล้วครั้งหนึ่ง ยังกระโดดไม่พออีกหรือ? ยังอยากเล่นเล่ห์เหลี่ยมแบบเดิมอยู่? ยังอยากจะทำให้ผู้อื่นสับสน?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์คว้าข้อมือของซูเตี่ยนฉิง

“ซูเตี่ยนฉิง ท่านหยุดเสแสร้งได้แล้ว ในเมื่อเป็นหญิงแพศยา ก็เป็นหญิงแพศยาของท่านไปให้ดี ๆ ได้หรือไม่?” ฉินเหยี่ยนเย่ว์ยิ้มยิงฟันขาว “ไม่ต้องพูดถึงว่าท่านไม่กล้ากระโดด แม้ว่าท่านจะกล้ากระโดด ข้าก็จะไม่ปล่อยให้ท่านกระโดดลงไปเองหรอก ในเมื่อข้าถูกตบไปฉาดหนึ่งแล้ว จำต้องผลักท่านลงไปถึงจะเพียงพอ”

“ตงฟางหลี หม่อมฉันจะนับถึงสิบ หากท่านเลือกไม่ได้ หม่อมฉันจะผลักนางลงไปเพคะ”

ฉินเหยี่ยนเย่ว์บีบมือของซูเตี่ยนฉิง ดึงนางไปยังจุดที่กระโดดลงไปเมื่อครู่

“สิบ เก้า แปด...”

เสียงของนางช่างกัดกร่อนกระดูกยิ่งกว่าลมหนาวเสียอีก ทุกสุ้มเสียงกระแทกเข้าหัวใจตงฟางหลี

ใบหน้าของซูเตี่ยนฉิงซีดเซียว ดวงตางามคู่นั้นเปี่ยมไปด้วยไอน้ำ

เสียงของนางสะอึกสะอื้น “เสด็จพี่หลี ท่านอย่าเลือกเลยเพคะ ตราบใดที่หม่อมฉันกระโดดลงไป ตราบใดที่หม่อมฉันตาย เรื่องแบบนี้ก็จะไม่เกิดขึ้นอีก”

“ทั้งหมดเป็นเพราะหม่อมฉัน ล้วนเป็นเพราะหม่อมฉันไม่ดีเอง เสด็จพี่หลี หม่อมฉันขอโทษเพคะ ได้โปรดอย่าทำร้ายตัวเองเลย”

“หุบปาก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จ่อมีดไปที่ใบหน้าของนาง “ซูเตี่ยนฉิง หากท่านยังกล้าที่จะกลับดำเป็นขาว ทำให้สับสนระหว่างถูกผิดอีก ข้าก็จะกรีดใบหน้าท่านเสีย เมื่อท่านสูญเสียรูปลักษณ์งดงามแล้ว ท่านว่าท่านยังมีอะไรไปเป็นทุนมอมเมาผู้ชายอีกเล่า?”

ซูเตี่ยนฉิงรู้สึกว่าใบมีดกรีดลงบนแก้ม หัวใจจมดิ่ง จึงเงียบเสียงไปในทันที

“ได้เวลาแล้ว” น้ำเสียงของฉินเหยี่ยนเย่ว์สงบ “ดูว่าท่านอ๋องเลือกที่จะรักษาแขนเอาไว้ เช่นนั้น ข้าขอโทษนะแม่นางซู หากท่านอยากจะโทษก็โทษท่านอ๋องเจ็ดของท่านเถิด”

นางพูดพร้อมออกแรงดึงซูเตี่ยนฉิง พานางไปถึงขอบศาลา

สีหน้าของซูเตี่ยนฉิงซีดเผือด

นางรู้วรยุทธ์อยู่บ้าง ทว่าเป็นเพียงวรยุทธ์เพื่อเสริมสมรรถภาพทางกายเท่านั้น

ที่แห่งนี้มีความสูงสี่ชั้น แม้ว่าจะไม่ตายแต่ก็พิการได้

เมื่อครู่ที่นางกล้ากระโดดลงไป เป็นเพราะนางเห็นตงฟางหลี และนางมั่นใจว่าตงฟางหลีจะคว้าตัวนางไว้ได้

ยามนี้ตงฟางหลีมิสามารถปกป้องตนได้ หากตกลงไปจริง ๆ ผลที่ตามมาคงเกินกว่าจะจินตนาการถึงได้

“ฉินเหยี่ยนเย่ว์ ท่านอย่ารังแกผู้อื่นมากเกินไปเลย” ซูเตี่ยนฉิงลดเสียงต่ำ ไอน้ำในดวงตาโตไร้เดียงสาอันเป็นเอกลักษณ์คู่นั้นสลายไป แววตาก็ระเบิด พ่นประกายความโกรธออกมา บนใบหน้าฉายแววความชั่วร้าย