ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 21

อาชิงตามองค์หญิงสิบสามมาจวบจนครึ่งทางก็เหนื่อยหอบนางจึงได้แต่นั่งคอยอย่างสงบ เมื่อคิดว่านานพอสมควรแล้วจึงจุดดอกไม้ควันสีม่วงเป็นสัญญาณบอกตำแหน่งขึ้นบนท้องฟ้า ในไม่ช้าองค์หญิงสิบสามก็ตามมาพบอาชิงที่ศาลาแห่งหนึ่งซึ่งห่างจากจวนแม่ทัพพอสมควร

นอกจากองค์หญิงสิบสามจะมาตามสัญญาณแล้วฉางอ๋องก็ตามมาถึงที่อย่างรวดเร็วพร้อมด้วยองครักษ์ประจำกาย

"เกิดเรื่องอันใดขึ้น เจ้าทำให้ข้ากังวลรู้หรือไม่"

เป็นเพราะดอกไม้ควันที่หากไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอาชิงจะไม่จุดเป็นอันขาด จึงทำให้อ๋องฉางอันเร่งรุดมาด้วยกลัวจะเกิดเรื่องร้าย

"พี่ใหญ่ คือว่ามีโจรถ่อยบังอาจมาล้วงกระเป๋าข้า จึงได้สั่งสอนมันไปแล้ว อีกทั้งคนเยอะอาชิงเกิดหาตัวข้าไม่พบจึงได้จุดดอกไม้ควันเป็นสัญญาณเจ้าค่ะ"

ครั้นได้ฟังเหตุการณ์ที่น้องสาวเล่าอ๋องฉางอันพลันมีโทสะขึ้นมา มันผู้ใดบังอาจถึงเพียงนี้

"ของมีค่าของเจ้าได้กลับคืนมาครบหรือไม่"

"เป็นถุงเงินถุงหนึ่งผู้คนหนาแน่นข้าจึงถูกล้วงไปโดยไม่รู้ตัว โชคดีที่ไหวตัวทันตามจับมันได้เลยสั่งสอนเสียหน่อย ท่านไม่ต้องห่วงคนของทางการมาทันการ ข้าจึงจับมันส่งทางการไปแล้ว"

"คนของทางการหรือ" อ๋องฉางอันมองน้องสาวด้วยความตกใจ

"พวกเขาเป็นทหารปลายแถวย่อมไม่รู้จักข้า"

"เจ้าแน่ใจนะ"

"ยิ่งกว่าแน่ใจ ไม่มีผู้ใดรู้จักข้าแต่นอน"

องค์หญิงสิบสามแต่งเรื่องหลอกลวงพี่ชาย หากเขารู้ว่านางแอบไปวาดรูปเห็นทีจะโดนดุเป็นแน่ โชคดีที่นางแอบซ่อนภาพวาดของเหล่าคุณชายไว้เรียบร้อยก่อนจะตามสัญญาณดอกไม้ควันของอาชิงมาที่นี่

"สิบสามอันตรายยิ่งพี่ไม่น่าปล่อยให้เจ้าออกมาเลย"

"ไม่อันตรายพี่ใหญ่ ไม่อันตรายเลยสักนิดท่านเองไม่ใช่หรือที่เป็นผู้พร่ำสอนวรยุทธ์ให้ข้านานๆ ได้ลงไม้ลงมือสักครั้งเป็นการรื้อฟื้นวิชา ความจริงต้องขอบคุณโจรพวกนั้นที่มาให้ข้าฝึกฝน"

"ยังจะมาพูดเล่นอีกจะให้พี่ใหญ่ของเจ้าอกแตกตายไปก่อนหรืออย่างไรทีหลังห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเช่นนี้อีก หากพวกมันมีวรยุทธ์เจ้าเป็นสตรีเพียงคนเดียวแต่โดนรุมทำร้ายเช่นนั้นอย่างไรก็รับมือลำบาก"

"ไม่ท่านตายไม่ได้ หากท่านตายผู้ใดจะดูแลข้าเล่า"

องค์หญิงสิบสามหัวเราะพรืดออกมากับท่าทางประดุจผู้ชราที่ห่วงบุตรสาวของพี่ชาย

นางไม่ได้เล่าว่าผู้ใดที่เป็นคนกระโดดมาช่วยนางด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องไม่สำคัญ

ถึงเขาจะไม่โผล่มานางก็สามารถจัดการพวกนั้นได้ด้วยตนเองโดยที่เหงื่อไม่ตกสักเม็ดเลยก็ได้