ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 22

หยางเอ้อหลางยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกล่าวด้วยใบหน้าเรียบเฉย

"เราสองคนยกยอกันมาพอสมควรแล้ว ท่านอ๋องคงจะคอแห้งดื่มชาหน่อยดีหรือไม่"

องครักษ์ฝานรินชาให้ฉางอ๋อง เขาสูดดมความหอมของชาก่อนจะค่อยๆ จิบด้วยใบหน้าราบเรียบ เขากับแม่ทัพหยางพบเจอกันบ่อยในราชสำนัก พักหลังนี้มีหลายเรื่องที่ความเห็นสอดคล้องกัน นับว่ามีวิสัยทัศน์ที่ตรงกันแต่ยังไม่สนิทสนมถึงขั้นพูดคุยเป็นการส่วนตัวจึงยังวางตัวต่อกันและกันอยู่มาก

"กระพรวนของกระต่ายข้าเล่าอยู่ที่ท่านใช่หรือไม่"

"อืม แต่ก่อนส่งมอบของคืนข้ามีเรื่องอยากถามท่าน"

"เชิญท่านแม่ทัพกล่าวมาเถิด" ฉางอ๋องเอ่ยเรียบๆ เป่าใบชาที่ลอยฟูฟ่องในถ้วยอย่างงดงามแล้วจิบช้าๆ

"กระพรวนอันนี้เป็นท่านที่เพิ่งทำขึ้นหรือว่าเป็นของที่ตกทอดมานานแล้ว"

ฉางอ๋องชะงักไปเล็กน้อย เขาเพียงแต่ยิ้มแล้วเอ่ยว่า

"เหตุใดท่านถึงอยากรู้ที่มาของกระพรวนกระต่ายกันเล่า ไม่ประหลาดไปหรือ"

"ข้าตอบท่านตามตรง กระพรวนอันนี้คล้ายข้าเคยพบที่ไหนมาก่อนแต่จำไม่ได้แต่คิดว่าของสิ่งนี้เป็นของที่ไม่ธรรมดา"

ฉางอ๋องเลิกคิ้ว เขาหัวเราะเบาๆ ออกมาแม้ภายในใจจะสงสัยว่าแม่ทัพหยางรู้สิ่งใดมาบ้างแต่ก็ไม่เผยพิรุธออกไป

"ก็เป็นสิ่งของธรรมดาทั่วไป ข้าจำไม่ได้ว่าทำปีใดแต่เป็นของที่เพิ่งทำขึ้นมาไม่กี่ปี สลักชื่อของกระต่ายอ้วนลงไปก็เท่านั้น"

"สิบสามหรือ"

"ลำบากท่านแล้วท่านอ๋อง เรื่องเล็กน้อยเพียงนี้คนกันเองอย่าได้เกรงใจ"

"ข้าฉางอ๋องเอ่ยสิ่งใดออกมาย่อมรักษาคำสัตย์ ถือว่าข้าติดค้างท่านแม่ทัพแล้ว วันนี้หากไม่มีสิ่งใดสำคัญข้าเห็นทีต้องขอตัวมีสิ่งที่ต้องจัดการเร่งด่วน"

"เชิญท่านอ๋อง"

องครักษ์ฝานส่งฉางอ๋องที่หน้าประตูก่อนจะหมุนกายกลับมาหาผู้เป็นนาย

"ท่านแม่ทัพเรื่องนี้ดูแปลกพิกล"

"กระพรวนอันนั้นย่อมเกี่ยวพันถึงองค์หญิงสิบสามกระต่ายตนนั้นย่อมเป็นกระต่ายของนาง เพราะเหตุนี้ฉางอ๋องถึงยอมออกหน้า หากความล่วงรู้ว่าองค์หญิงสิบสามแอบเลี้ยงสัตว์ในวังละก็นางคงได้โดนฝ่าบาทลงทัณฑ์เป็นแน่"