ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 50

ส่วนองค์หญิงสิบสามนั้นก็ไม่กล้าสู้หน้าองค์หญิงใหญ่อีก ตั้งแต่วันนั้นที่หยางเอ้อหลางมาส่งนางที่ตำหนัก

องค์หญิงสิบสามก็ไม่ได้พบหน้าหยางเอ้อหลางเช่นกัน เมื่อไม่ได้พบหน้าจึงคิดหาวิธีที่จะทำลายงานแต่งได้ลำบากยิ่ง

หลายคราที่องค์หญิงสิบสามแกล้งป่วยแต่ก็ถูกจับได้ อีกทั้งเสด็จพ่อยังข่มขู่ว่าหากนางไม่ยอมแต่งโดยดีจะส่งพี่ชายใหญ่ไปชายแดน องค์หญิงสิบสามกลัวว่าตนเองจะทำให้อ๋องฉางอันลำบากจึงได้แต่พยักหน้าน้อมรับพระบัญชาด้วยความจนใจ

คืนก่อนพิธีอภิเษก

บนหลังคาตำหนักองค์หญิงสิบสาม หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีนั่งปรับทุกข์พร้อมกับสุราในมือคนละไห พระจันทร์บนท้องฟ้าเคลื่อนคล้อยต่ำลง

องค์หญิงสิบสามกัดน่องไก่ย่างชิ้นโตเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นก็ยกไหสุราขึ้นดื่มอึกใหญ่ ไก่ย่างกับสุราชั้นดีเป็นของที่เข้ากันเป็นอย่างยิ่ง องค์หญิงสิบสามแม้จะกลัดกลุ้มที่ต้องแต่งงานแล้วยังสามารถกินได้เยอะเช่นเคย

"พรุ่งนี้ต้องเข้าหอแล้วเหตุใดยังไม่เตรียมตัวอีกด้านล่างวุ่นวายหาเจ้ากันใหญ่เห็นหรือไม่"

"พี่ใหญ่ท่านกำลังย้อนแย้งในตัวเองไม่รู้หรือทั้งตำหนิข้าทั้งร่วมดื่มเป็นเพื่อนข้าเช่นนี้ได้อย่างไร"

"ข้าจะปล่อยให้เจ้าดื่มเพียงลำพังได้หรือ"

“ท่านเป็นพี่ชายข้าย่อมไม่ทำเช่นนั้นแน่ พี่ชายที่ดีที่สุด”

อ๋องฉางอันยิ้มบางพร้อมสั่นไหสุราในมือเขานอนไม่หลับมาหลายวัน หลับตาลงคราใดก็มีแต่เรื่องแต่งองค์หญิงสิบสามเข้าจวนสกุลหยาง

อ๋องฉางอันกินข้าวไม่ลง มองไปทิศทางใดก็หงุดหงิด อีกทั้งมักเหม่อลอย การแต่งงานของน้องสาวเหตุใดเขานอกจากจะไม่ยินดีแล้วยังเจ็บปวดทุรนทุรายได้เพียงนั้น

จู่ๆ องค์หญิงสิบสามก็หัวเราะขึ้น น้ำเสียงของนางดูแหบแห้งและหมดอาลัยตายอยากแตกต่างจากองค์หญิงสิบสามผู้ร่าเริงอยู่เสมอ จนคนที่อยู่ข้างกายนางมาตลอดเช่นเขาต้องกัดริมฝีปากตนเองเพื่อข่มความเจ็บปวดไว้ในใจ

องค์หญิงสิบสามพิงร่างเล็กของตนเข้ากับลำแขนของพี่ชายแล้วเอ่ยขึ้น

"ชีวิตข้าไม่คาดคิดว่าต้องมาขัดแยังกับพี่หญิงใหญ่ด้วยเรื่องบุรุษ ขายหน้าตนเองจริงๆ ไม่คิดว่าคำทำนายของตนเองท้ายสุดแล้วจะเป็นตนเองที่ต้องแต่งกับคนผู้นั้น"

"สิบสามในนิมิตของเจ้า นอกจากพิธีแต่งงานแล้วเจ้าเห็นสิ่งใดหรือไม่"

อ๋องฉางอันหวังว่าอาจมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่ทำให้งานของน้องสาวล่ม ความหวังเล็กๆ นี้ที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาหัวเราะในความไร้สติของตนเอง

"ข้า..."

"อย่างน้อยก็มีข้อดีที่เจ้าจะได้มีโอกาสค้นหาตำราจันทราอีกครึ่ง แต่ต้องระวังให้มากเข้าใจหรือไม่"

อ๋องฉางอันยกมือลูบศีรษะน้องสาวเพื่อปลอบโยน วรยุทธ์ขององค์หญิงสิบสามนับว่าดีอ๋องฉางอันจึงคิดว่านางจะสามารถเอาตัวรอดได้

"เพราะเรื่องตำราจันทราใช่หรือไม่ พี่ใหญ่ถึงไม่คัดค้านงานอภิเษกของข้า" องค์หญิงสิบสามเอ่ยถามพี่ชายด้วยความน้อยใจ

"ใช่เรื่องอื่นล้วนไม่สำคัญชีวิตของเจ้าสำคัญกว่าสิ่งใด หากสามารถหาตำราจันทรามาได้เจ้าย่อมมีทางนำหินจันทราออกจากร่าง แม้ข้าจะรู้สึกผิดที่ไม่อาจช่วยเจ้าได้ด้วยตัวเอง จำต้องส่งเจ้าเข้าสกุลหยางทั้งแบบนี้"

น้ำเสียงของผู้เป็นพี่ชายเศร้าสร้อยยิ่ง องหญิงสิบสามจึงยิ้มร่าเริงออกมา นางไม่ชอบให้เขาดูหดหู่และตำหนิตนเองเพื่อนางเช่นนี้ที่ผ่านมาพี่ใหญ่ของนางทำเพื่อนางมามากแล้ว

“ท่านไม่ต้องห่วง ข้าแอบสืบมาแล้วหยางเอ้อหลางงานราชการมีมากไม่ค่อยอยู่ติดจวน อีกทั้งชอบความเป็นส่วนตัวยิ่งเรือนของข้าและเรือนของเขาอยู่ห่างกัน อย่างไรเสียโอกาสพบกันก็คงมีไม่มากข้าจะพยายามหลีกเลี่ยงเขา”

“เห็นเจ้าวางแผนไว้เช่นนี้ก็เบาใจแล้ว” อ๋องฉางอันจึงยิ้มออกมาได้

"คงมีเพียงพี่ใหญ่ที่รักข้าด้วยใจจริง แต่ก่อนมีพี่หญิงใหญ่ตอนนี้นางเกลียดข้าแล้ว"

วาจาที่น่าสงสารของน้องสาวทำให้อ๋องฉางอันพูดไม่ออก ความจริงเขาไม่เคยวางใจองค์หญิงใหญ่หลินฉีเลย แม้จะเคยช่วยชีวิตหลินฮุ่ยหมินมา