ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 50

ส่วนองค์หญิงสิบสามนั้นก็ไม่กล้าสู้หน้าองค์หญิงใหญ่อีก ตั้งแต่วันนั้นที่หยางเอ้อหลางมาส่งนางที่ตำหนัก

องค์หญิงสิบสามก็ไม่ได้พบหน้าหยางเอ้อหลางเช่นกัน เมื่อไม่ได้พบหน้าจึงคิดหาวิธีที่จะทำลายงานแต่งได้ลำบากยิ่ง

หลายคราที่องค์หญิงสิบสามแกล้งป่วยแต่ก็ถูกจับได้ อีกทั้งเสด็จพ่อยังข่มขู่ว่าหากนางไม่ยอมแต่งโดยดีจะส่งพี่ชายใหญ่ไปชายแดน องค์หญิงสิบสามกลัวว่าตนเองจะทำให้อ๋องฉางอันลำบากจึงได้แต่พยักหน้าน้อมรับพระบัญชาด้วยความจนใจ

คืนก่อนพิธีอภิเษก

บนหลังคาตำหนักองค์หญิงสิบสาม หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีนั่งปรับทุกข์พร้อมกับสุราในมือคนละไห พระจันทร์บนท้องฟ้าเคลื่อนคล้อยต่ำลง

องค์หญิงสิบสามกัดน่องไก่ย่างชิ้นโตเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากนั้นก็ยกไหสุราขึ้นดื่มอึกใหญ่ ไก่ย่างกับสุราชั้นดีเป็นของที่เข้ากันเป็นอย่างยิ่ง องค์หญิงสิบสามแม้จะกลัดกลุ้มที่ต้องแต่งงานแล้วยังสามารถกินได้เยอะเช่นเคย

"พรุ่งนี้ต้องเข้าหอแล้วเหตุใดยังไม่เตรียมตัวอีกด้านล่างวุ่นวายหาเจ้ากันใหญ่เห็นหรือไม่"

"พี่ใหญ่ท่านกำลังย้อนแย้งในตัวเองไม่รู้หรือทั้งตำหนิข้าทั้งร่วมดื่มเป็นเพื่อนข้าเช่นนี้ได้อย่างไร"

"ข้าจะปล่อยให้เจ้าดื่มเพียงลำพังได้หรือ"

“ท่านเป็นพี่ชายข้าย่อมไม่ทำเช่นนั้นแน่ พี่ชายที่ดีที่สุด”

อ๋องฉางอันยิ้มบางพร้อมสั่นไหสุราในมือเขานอนไม่หลับมาหลายวัน หลับตาลงคราใดก็มีแต่เรื่องแต่งองค์หญิงสิบสามเข้าจวนสกุลหยาง

อ๋องฉางอันกินข้าวไม่ลง มองไปทิศทางใดก็หงุดหงิด อีกทั้งมักเหม่อลอย การแต่งงานของน้องสาวเหตุใดเขานอกจากจะไม่ยินดีแล้วยังเจ็บปวดทุรนทุรายได้เพียงนั้น

จู่ๆ องค์หญิงสิบสามก็หัวเราะขึ้น น้ำเสียงของนางดูแหบแห้งและหมดอาลัยตายอยากแตกต่างจากองค์หญิงสิบสามผู้ร่าเริงอยู่เสมอ จนคนที่อยู่ข้างกายนางมาตลอดเช่นเขาต้องกัดริมฝีปากตนเองเพื่อข่มความเจ็บปวดไว้ในใจ

องค์หญิงสิบสามพิงร่างเล็กของตนเข้ากับลำแขนของพี่ชายแล้วเอ่ยขึ้น

"ชีวิตข้าไม่คาดคิดว่าต้องมาขัดแยังกับพี่หญิงใหญ่ด้วยเรื่องบุรุษ ขายหน้าตนเองจริงๆ ไม่คิดว่าคำทำนายของตนเองท้ายสุดแล้วจะเป็นตนเองที่ต้องแต่งกับคนผู้นั้น"

"สิบสามในนิมิตของเจ้า นอกจากพิธีแต่งงานแล้วเจ้าเห็นสิ่งใดหรือไม่"

อ๋องฉางอันหวังว่าอาจมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นที่ทำให้งานของน้องสาวล่ม ความหวังเล็กๆ นี้ที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาหัวเราะในความไร้สติของตนเอง

"ข้า..."