ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 52

เขาไม่ปล่อยกลับกดร่างของนางเข้าหาตนเอง หน้าผากของนางแนบกับอกแข็งของเขา การกอดรัดที่แน่นหนาคล้ายเชือกเส้นใหญ่เช่นนี้ทำให้องค์หญิงสิบสามพลันรู้สึกไม่สบายตัวยิ่ง พวกเขาฟัดเวี่ยงแนบชิดกันเช่นนั้นจวบจนได้ยินเสียงทหารเดินลาดตระเวนมาทางนี้ องค์หญิงสิบสามได้โอกาสตั้งใจอ้าปากร้องตะโกน เขาจึงเอ่ยออกมาเบาๆ อย่างรู้ทัน

"หากคนมาพบดียิ่ง องค์หญิงสิบสามและแม่ทัพหยางอดใจเข้าหอไม่ไหวมาพลอดรักกันที่ป่าหลังตำหนัก นิทานเรื่องนี้สนุกนักชาวบ้านชอบ"

หลังเขาเอ่ยจบนางแน่นิ่งโดยทันควัน แนบแก้มลงบนอกเขาโดยไม่ปริปาก เรื่องในวังหลวงความจริงเป็นเรื่องสนุกของชาวบ้าน หากเรื่องเล็ดลอดออกไปเพียงเล็กน้อย ย่อมถูกใส่สีเติมเข้าไปเป็นเรื่องใหญ่โต

สิ่งที่หยางเอ้อหลางเอ่ยนางย่อมรู้ ตั้งแต่วันที่เกิดเหตุว่านางนอนซบอกเขาที่ริมน้ำในวันนั้นแผ่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

นักเขียนนิทานหลายคนจึงหยิบยกประเด็นนี้แต่งเป็นเรื่องราวความรักหวานชื่นขึ้นมา เนื้อเรื่องชวนให้ติดตามจึงทำให้นิทานที่เกี่ยวกับนางและหยางเอ้อหลางขายดิบขายดี ในที่สุดนางก็กลายเป็นตัวเอกจนได้

ที่นางรู้สึกเสียหน้าคือเรื่องของนางไม่สมควรมีผู้ใดเอาไปเขียนแล้วหารายได้ ทั้งหมดควรเป็นนางที่ได้รับส่วนแบ่งจากเรื่องนี้สิ สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย

เมื่อนึกได้ว่าหากเรื่องที่หยางเอ้อหลางลอบเข้ามาในตำหนักของนางจะแพร่กระจายออกไปอีก องค์หญิงสิบสามกลับไม่อาจยอมรับได้แล้ว หากจะมีคนเขียนก็ต้องเป็นนางเองที่เขียนขึ้นมา เพราะคิดแบบนี้นางจึงหุบปากไม่กล้าจะส่งเสียงดังออกมา

เมื่อองค์หญิงสิบสามเงียบกริบ จึงรับรู้ได้ว่าไหล่ของหยางเอ้อหลางสั่นเล็กน้อย อีกทั้งยังมีเสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมา หรือเขากำลังหัวเราะเยาะนางที่ไร้ทางสู้เช่นนี้ องค์หญิงสิบสามทุบอกเขาไปหลายที สิ่งที่ได้รับคือหยางเอ้อหลางรัดร่างของนางแน่นขึ้นจนองค์หญิงสิบสามรู้สึกหายใจไม่ออกแล้ว

หลังจากไร้เสียงคน หลินฮุ่ยหมินพยายามสลัดเขาให้หลุดยันกายลุกขึ้น แต่คนผู้นี้กลับไม่ขยับเขายังทำให้นางกลายเป็นหินอยู่บนร่างของเขาแล้ว ฤทธิ์สุราทำให้เรี่ยวแรงของนางหายไปหลายส่วนจึงได้แต่ถอนหายใจแล้วเอ่ยถามทั้งๆ ที่นอนอยู่บนกายของเขาอีกทั้งมือของเขายังกำลังสำรวจไหล่หลังของนางเล่น แต่หลินฮุ่ยหมินคร้านจะใส่ใจอย่างไรเสียนางก็กำลังเมาอีกทั้งนอนอยู่บนตัวเขาเช่นนี้ก็อบอุ่นดี ทั้งหมดต้องโทษสุราที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้

"ท่านมาทำไม"

"มาดูท่านว่าแอบหนีไปหรือไม่ หากหนีไปข้าคงได้ขายหน้าแย่"

"ข้าจะหนีไปที่ใดได้ หน้าของท่านจะยังอยู่ที่เดิมแน่นอนไม่ต้องขายให้ผู้ใด"

องค์หญิงสิบสามน้ำเสียงอ้อแอ้ไม่มั่นคงนัก เสียงที่เปล่งออกมาจึงดูน่ารักหนักหนา

"ข้าต้องมาให้เห็นกับตา เมื่อเห็นท่านแล้วจึงสบายใจ วันนี้ข้าอนุญาตให้ท่านเหลวไหลได้แต่หลังจากเป็นฮูหยินแล้วจะทำตัวเหลวไหลเช่นนี้อีกไม่ได้เข้าใจหรือไม่"