ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 55

องค์หญิงสิบสามชี้นิ้วลงบนอกตนเองพลางกลอกตาไปมา นางจำได้ว่านางหลบหนีคนร้ายออกจากหลังของเสี่ยวผิง

เมื่อเห็นเขาพลันรู้สึกเหมือนพบหลุมหลบภัยจึงกระโจนเข้าไปเต็มที่แต่สุดท้ายกลับถูกเขาฉวยโอกาสจุมพิตรุนแรงต่อหน้าธารกำนัล

ความจริงนางจำได้เพียงว่าริมฝีปากสัมผัสกันหลังจากนั้นก็จำไม่ได้แล้ว ที่คิดว่าจุมพิตรุนแรงนั้นเป็นเพราะริมฝีปากของนางแตกเช่นนี้อีกทั้งของเขาก็เช่นกัน

ดังนั้นสรุปได้ว่าเป็นเขาที่รุนแรงกับนางด้วยจุมพิตร้ายกาจ

"คิดอย่างไรก็เป็นท่านที่ทำร้ายข้าจนปากของข้าเป็นแผลแล้ว และก่อนหน้านั้นข้าก็ไม่เคยแตะต้องท่านเลยสักครั้ง"

นางยืนยันเสียงแข็ง ไม่ยอมรับว่าเป็นตนเองที่รุกรานเขา

แม่ทัพหยางเอ้อหลางถอนหายใจ บางทีการพูดคุยกับองค์หญิงสิบสามก็สามารถทำให้เขาปวดหัวไม่ใช่น้อย เขาจึงนิ่งเงียบไปแล้วโบกมือราวกับเหนื่อยล้ายิ่ง นางจุมพิตเขาสองครั้งแต่จำไม่ได้เลยสักครั้งอีกทั้งยังยัดเยียดให้เป็นความผิดของเขาอีก

"ช่างเถิดอย่าได้คิดถึงมันอีกเลยข้าไม่อยากถกเถียงกับท่านแล้ว ดื่มยานี่เสียท่านถูกผงยาสลบถึงฟื้นแล้วแต่พลังภายในยังอ่อนล้าต้องฟื้นฟูให้กลับมาดังเดิม"

เขาเอ่ยเสียงราบเรียบ แสดงอาการไม่สนใจนางอีกต่อไป

จริงดั่งเขาว่าองค์หญิงสิบสามกลับลืมไปว่าตนโดนผงยาสลบมาเป็นผงที่รุนแรงเสียด้วยหลังจากสูดดมเพียงชั่วพริบตานางก็ไม่รู้เรื่องราวแล้ว

ผงยาสลบรุนแรงจนแม้กระทั่งกระพรวนผู้พิทักษ์ยังขจัดพิษของมันได้เชื่องช้ายิ่ง องค์หญิงสิบสามจึงรับยาจากเขามาดื่มแต่โดยดี

เมื่อเห็นนางดื่มยาจนหมดชามโดยไม่ปริปากบ่นอันใดอีกทั้งยังสามารถดื่มได้ด้วยใบหน้าเรียบเฉยยิ่งจึงได้ถามออกมาอย่างแปลกใจ

"ท่านไม่ขมหรือ"

"ขม"