ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25 นิยาย บท 56

องค์หญิงสิบสามเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองหิวมากเพียงใด สาวใช้ตามอาชิงมาอีกสองคนถือชามน้ำอุ่นและผ้าสะอาดมาเพื่อให้นางล้างหน้าล้างตา

"องค์หญิงท่านฟื้นแล้ว"

"เกิดสิ่งใดขึ้น งานแต่งงานของข้าเล่า"

“ล้างหน้าตาเสียก่อนเพคะ จะได้สดชื่นขึ้น”

องค์หญิงสิบสามจึงปล่อยให้สาวใช้ดูแล ล้างหน้าตาพร้อมผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงนั่งที่โต๊ะกลมกลางห้องกินโจ๊กที่อาชิงนำมาให้อย่างเอร็ดอร่อย ในขณะที่ฟังอาชิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในขณะที่นางไม่ได้สติ

"งานแต่งเรียบร้อยแล้วเพคะ องค์หญิงไม่ต้องกังวลเรื่องผ่านมาได้สองวันแล้ว"

"นี่ข้าหลับยาวเพียงนี้หรือ แล้วเรื่องพิธีแต่งงานเล่าเรียบร้อยอย่างไร ในเมื่อข้าสลบไปเช่นนี้"

"ท่านแม่ทัพให้ท่านเข้าพิธีทั้งๆ ที่ยังสลบอยู่เจ้าค่ะ มีบ่าวกับแม่นมคอยประคองบัดนี้องค์หญิงกับแม่ทัพแต่งงานกันตามประเพณีโดยไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่ขั้นตอนเดียว ท่านแม่ทัพหยางสั่งคนให้ประกาศออกไปว่าองค์หญิงนับเป็นฮูหยินสกุลหยางอย่างถูกต้องทุกประการเพคะ"

องค์หญิงสิบสามเงยหน้าขึ้นฟ้า พลางส่งเสียง เฮะ ออกมาคำหนึ่ง

แม้กระทั่งนางซึ่งไร้สติคนผู้นั้นยังบังคับกันขนาดนี้ ช่างยโสและเผด็จการนัก แต่งงานทั้งๆ ที่นางไม่รู้เรื่องควรเป็นโมฆะแต่เขากลับประกาศออกไปว่างานแต่งของนางเสร็จสมบูรณ์แล้ว

ทำเช่นนี้ได้อย่างไร ไหนผู้ใดบอกว่าหยางเอ้อหลางเคร่งครัดในประเพณีอีกทั้งสตรีในจวนสกุลหยางล้วนเป็นผู้อยู่ในกรอบ เรื่องผิดแปลกเช่นนี้กลับยอมให้หลานชายกระทำได้ ช่างประหลาดโดยแท้

องค์หญิงสิบสามยกชามโจ๊กขึ้นซดเพียงพริบตาเดียวก็กินเกลี้ยงชาม รับน้ำจากอาชิงมาบ้วนปากก่อนจะถามออกมา

"แล้วเรื่องคนร้ายเล่าผู้ใดต้องการทำร้ายข้า"

"จับคนร้ายได้เพคะแต่คนทุกคนล้วนยอมพลีชีพ ท่านแม่ทัพบอกว่าคนพวกนี้พร้อมตายหากทำงานไม่สำเร็จจึงยังสืบไม่ได้เพคะ"

"อ่อนหัด"

นางเอ่ยขึ้นมาคำหนึ่งพร้อมคิดดูถูกหยางเอ้อหลางในใจแล้วถามต่อว่า

“แล้วอย่างไร หยางเอ้อหลางผู้นั้นต้องรับผิดชอบที่ไม่อาจดูแลความปลอดภัยให้ข้าได้อยู่แล้วเขาคงคิดเช่นนี้จึงได้ดูแลข้า”

“องค์หญิงบางทีท่านอาจมองท่านแม่ทัพในแง่ร้ายเกินไปนะเพคะ”

“อาชิง เจ้าคิดว่าเขาดูแลข้าเพราะเป็นห่วงเช่นนั้นหรือ เจ้าไม่เห็นเมื่อสักครู่ตอนข้าตื่นขึ้นมาเขากลับมาโทษข้าว่าทุกสิ่งเป็นความผิดของข้า เช่นนี้จะให้ข้าคิดดีเป็นอื่นได้อย่างไร”

อาชิงสับสนแล้ว ท่าทางของหยางเอ้อหลางที่คอยดูแลองค์หญิงไม่ห่างเห็นได้ชัดว่าเขาห่วงใยองค์หญิงเพียงใด แล้วแม่ทัพหยางจะมากล่าวโทษองค์หญิงได้อย่างไร

พูดคุยกับอาชิงได้ไม่นานฤทธิ์ของยาสงบจิตก็เริ่มทำงานจวบจนในที่สุดองค์หญิงสิบสามไม่อาจหยุดยั้งได้นางหลับไปทั้งๆที่สนทนาติดค้างอยู่กับอาชิง อาชิงเห็นดังนั้นพลันยิ้มออก

นางอยู่ที่จวนแม่ทัพเห็นหยางเอ้อหลางปฎิบัติต่อองค์หญิงอย่างดี อีกทั้งยังจัดเรือนให้นางแยกต่างห่างอย่างให้เกียรติทุกสิ่งที่นี้ล้วนสะดวกสะบายดียิ่งกว่าอยู่ในตำหนักในวังมากมายนัก

ส่วนฮูหยินชราเท่าที่นางสัมผัสนั้นเป็นผู้อาวุโสที่แม้จะมีนิสัยเด็ดขาดแต่จิตใจงดงาม ผู้คนที่อยู่ในจวนก็ปรองดองเชื่อฟังเป็นอย่างยิ่ง

อาชิงจึงคิดว่าท่านแม่ทัพหยางผู้นี้สามารถเป็นที่พึ่งพิงให้องค์หญิงสิบสามได้เป็นแน่จึงรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจยิ่ง อาชิงให้สาวใช้ไปรายงานท่านแม่ทัพตามคำสั่ง ไม่นานแม่ทัพหยางก็กลับเข้ามาบัดนี้เขาเปลี่ยนอาภรณ์พร้อมเข้านอนแล้ว