ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1005

ชิม่อนรับรู้ได้ถึงความชัดเจนในบทบาทของเขาในตระกูลนี้ เขาเป็นคนที่มีวรรณะที่ต่ำต้อยที่สุด

ทั้งเจฟฟ์ ฟลินเดอร์ส และหลุยส์ ฟลินเดอร์ต่างก็มีพลังที่จะปิดปากเขาได้ทุกเมื่อที่พวกเขาต้องการ

มันคงจะง่ายเหมือนการขยี้มดด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว

นั่นจึงเป็นสาเหตุที่เขาไม่ต้องการพูดอะไร ไม่ว่าเขาจะสงสัยหรือรู้สึกสับสนเพียงใดก็ตาม

เขากลัวว่าเขาจะถูกฆ่าทิ้งถ้าหากว่าเขารู้มากเกินไป

ชิม่อน ฟลินเดอร์ไม่กล้าคิดว่าตระกูลฟลินเดอร์นั้นไร้เดียงสาอย่างที่เคยเป็น

เพราะสัตว์ประหลาดอายุนับพันปีที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาก็ทำให้เขาตกใจมากพอแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะยังคงสงสัยเกี่ยวกับอายุของชายผู้นี้อยู่บ้าง แต่ดูเหมือนว่าเจฟฟ์จะไม่ได้หลอกลวงเขา เมื่อเขาได้เห็นชายผู้นั้นทำให้สิ่งของสามารถลอยอยู่ในอากาศได้ และชิม่อนก็มองไม่เห็นข้อผิดพลาดใด ๆ เมื่อเขาแสดงมันให้ดู

เขาสามารถมีอายุนับพันปีได้อย่างที่เขาพูดจริง ๆ

และถ้าหากเป็นเรื่องจริง สถานการณ์ทั้งหมดอาจจะทำให้ชิม่อนแย่ลงได้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว มนุษย์ก็ยังเป็นมนุษย์ ไม่ว่าพวกเขาจะฉลาดแกมโกงและอันตรายมากแค่ไหนก็ตาม

แต่ใครบางคนที่มีชีวิตอยู่ได้ถึงหนึ่งพันปีเช่นนี้ ชิม่อนไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาสามารถเรียกร่างนั้นว่า "มนุษย์” ได้หรือเปล่า

ความผูกพันที่เขามีต่อตระกูลฟลินเดอร์ได้หายวับไปทันทีหลังจากที่เขาได้รับรู้ความจริง

ราวกับว่าความศรัทธาของเขากำลังพังทลายลง

แต่เห็นได้ชัดว่าเจฟฟ์เองก็ไม่ได้สนใจความรู้สึกของเขาเลย

ในเวลานี้เขาอารมณ์ไม่ดีนัก

นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีของชีวิตที่เขาไม่ได้รับในสิ่งที่เขาต้องการ และที่แย่ไปกว่านั้น เขารู้สึกอับอายหลังจากที่เขาถูกหลอก

คนที่อวดดีอย่างเจฟฟ์ ฟลินเดอร์ไม่ควรจะได้รับความรู้สึกเช่นนี้

หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราไมค์ก็ขึ้นไปหาเจฟฟ์พร้อมกับกล่องหยกยาวครึ่งเมตร

“นายท่านครับ ผมนำลูกปัดเงินมาแล้วครับ มันอยู่ในกล่องนี้”

เจฟฟ์เอื้อมมือหยิบกล่องมาแล้วเปิดออก

ลูกปัดเงินที่ส่องแสงระยิบระยับวางอยู่ในกล่อง

ผลไม้สีทองเป็นประกายสองสามผลห้อยลงมาจากกิ่งก้านของมัน นั่นคือสิ่งที่เรียกว่ายาที่เขาทานเป็นประจำ

ชิมอนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

เขารู้มานานแล้วว่ายานี้หาได้ยากมากเพียงใด แม้แต่ตระกูลที่มีอิทธิพลก็ยังได้รับอนุญาตให้มีได้ในจำนวนที่จำกัด

เขาคิดว่าเป็นเพราะสูตรยาที่เป็นสาเหตุของการหาซื้อได้ยาก

ในความจริงเป็นจริง เหตุผลที่ตระกูลฟลินเดอร์มีอายุยืนยาวมาจนถึงทุกวันนี้โดยที่หลายคนยังคงเป็นหนึ่งเดียงกันไม่ใช่เพียงเพราะว่าชายชราดูแลตระกูลได้ดี

แต่เป็นเพราะสมาชิกในตระกูล ที่เกิดมาและจะต้องเผชิญกับความเจ็บป่วยได้ตลอดเวลา ดังนั้นถ้าหากพวกเขาไม่ได้ทานยาให้ทันเวลา จุดจบของพวกเขาก็อาจจะเป็นความตายได้

เพื่อหลีกเลี่ยงชะตากรรมเหล่านั้น ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่เพียงคอยอยู่ใกล้ชิดกับตระกูลของพวกเขาให้มากที่สุด

นั่นคือเหตุผลที่คนในตระกูลฟลินเดอร์ถูกกำหนดให้ทำงานเพื่อธุรกิจของตระกูลมายาวนานหลายปี ไม่ว่าพวกเขาจะร่ำรวยเพียงใดหรือสถานะทางสังคมของพวกเขาจะสูงเพียงใด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถไปไหนได้ไกลถ้าหากพวกเขาไม่มีวิธีรักษาความเจ็บป่วยได้เหมือนดั่งตระกูลของพวกเขา

เจฟฟ์มีชีวิตอยู่มานานนับพันปีและเป็นหัวหน้าตระกูลที่แท้จริงมาช้านาน

อาจจะพูดได้ว่า การทำงานให้กับตระกูลฟลินเดอร์ก็เท่ากับการขายจิตวิญญาณของพวกเขาให้กับเจฟฟ์นั่นเอง

ถ้าหากเปรียบเทียบตระกูลเป็นเหมือนดังเครื่องจักรขนาดมหึมา เจฟฟ์ก็จะคงเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของมัน

ใบหน้าของชิม่อนซีดลงด้วยความคิดเหล่านั้น

ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่า เขาถูกปล่อยให้กุมความลับมากเกินไปเมื่อเขามาที่นี่ในวันนี้

ไม่เพียงแต่ตัวตนของเจฟฟ์จะถูกเปิดเผยแก่เขาเท่านั้น แต่เรื่องยาก็เช่นกัน...