กิดเดียนพยักหน้า และเดินตามเนลล์ออกไปที่ประตู
เขาช่วยพยุงแขนเธอเอาไว้ ขณะที่พวกเขากำลังเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แล้วนั่งลงบนโซฟา
“คุณมีอะไรรึเปล่า?” กิดเดียนถาม
“คุณจำตอนที่ฉันขอให้เจเน็ตช่วยตามหาหยกอาภรรพ์ได้ไหมคะ? เธอบอกฉันว่าเธอได้ข่าวมาแล้วค่ะ เธอบอกว่ามีคนที่ชื่อว่าลุงอัลฟัท เหมือนจะมีหยกนั้นอยู่ ฉันจึงบอกกับวิกกี้เกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และพวกเขาคงจะไปที่นั่นเร็ว ๆ นี้”
วิกกี้และเกรกอรี ไม่ค่อยคุ้นเคยกับครอบครัวกริฟฟินมากนัก พวกเขาเคยพบกับเจเน็ตและเลียม แค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น “ท่านหญิงไม่ได้บอกว่าเธออยากจะเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของท่านผู้หญิงกริฟฟินหรอกเหรอ? ทำไมเราถึงไม่ไปกับเธอล่ะ? เราจะได้สามารถดูแลเธอ และช่วย วิกกี้ได้ในคราวเดียว”
กิดเดียนจ้องมองเธอและขมวดคิ้วขึ้นมา
“แต่ร่างกายของคุณ…”
เนลล์ส่ายหัว
"ฉันสบายดีจ๊ะ"
เธอหัวเราะคิกคักออกมาเบา ๆ ก่อนจะจับมือของกิดเดียนมาวางไว้บนท้องของเธอ
"ดูสิ? ลูก ๆ ของคุณทำตัวน่ารักมาก ๆ พวกเขาไม่ได้รบกวนอะไรฉันเลย”
กิดเดียนยังคงกังวลกับข้อเสนอของเธออยู่ เนลล์จึงพูดต่อว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ฉันกำลังคิดที่จะไปเยี่ยมแม่และลุงฌอนในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ด้วย ฉันยังรู้สึกกังวลเรื่องของเธออยู่เล็กน้อยแม้ว่าเราจะเจอกันครั้งที่แล้ว และดูเหมือนว่าเธอจะสบายดี แต่ฉันก็ยังอยากรู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่ไหน และเธอสบายดีรึเปล่า คุณก็แค่แสร้งทำเป็นว่า คุณกำลังทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นด้วยการพาฉันไปด้วย จะได้ไหมคะ?”
ปกติแล้วกิดเดียนจะไม่สามารถต้านทาน การออดอ้อนของเนลล์ได้
เนลล์เป็นตัวแทนของชีวิตทั้งชีวิตในหัวใจของเขา เขาจะปฏิเสธสิ่งที่เธออยากจะทำได้อย่างไร?
ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะเอื้อมมือดึงเนลล์เข้ามาใกล้ ๆ
“ก็ได้ ผมจะไปกับคุณ”
มุมริมฝีปากของเนลล์ยกขึ้น เป็นรอยยิ้มที่แสนจะพึงพอใจ เมื่อเขาเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ
เธอเลื่อนแขนโอบรอบเอว พลางเอนศีรษะลงบนหน้าอกของเขา
“เยี่ยมไปเลยค่ะ กิดเดียน”
……
วันรุ่งขึ้น เนลล์ไม่ได้เข้าไปที่ออฟฟิศ เธอปล่อยให้แนนซี่ขับรถพาเธอไปที่บ้านพักหลังเก่าแทน
นายท่านและท่านผู้หญิงกำลังรอเธออยู่ในบ้านของพวกเขา
พวกเขาสั่งให้พ่อบ้านต้อนรับเธอที่ด้านหน้าที่พัก
เนลล์คิดว่าคู่สามีภรรยาสูงวัยคู่นี้ ค่อนข้างจะโอเวอร์ไปหน่อย เธอไม่ใช่คนนอก และแน่นอนว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ และไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้จักทางเข้าบ้านของพวกเขา แต่ท่านผู้หญิงก็ยังคงให้พ่อบ้านออกมาต้อนรับเธอทุกครั้งที่มาที่นี่คนเดียว มันจึงทำให้เธอรู้สึกเคอะเขินเล็กน้อย
แต่ทว่าท่านผู้หญิงยังคงยืนกรานที่จะทำแบบนั้น โดยอ้างว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ และอาจจะเดินลำบาค อีกอย่างถ้าเธอเกิดได้รับบาดเจ็บตรงไหนขึ้นมา มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ดังนั้นเธอจึงมักจะขอให้พ่อบ้านที่เธอไว้ใจที่สุด ออกมาต้อนรับเนลล์อยู่เสมอ และตอนนั้นเองที่ท่านผู้หญิงถึงจะหยุดความกังวลเกี่ยวกับเนลล์ได้
เนลล์อยากจะหัวเราะคิกคักออกมา ให้กับความรักของท่านผู้หญิงคนนี้เสียเหลือเกิน
เธอไม่ได้รู้สึกลำบากเวลาเดิน เพราะถึงแม้ว่าเธอจะตั้งครรภ์ได้สี่เดือน แต่มันกลับดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ตั้งครรภ์เลย!
ถ้าตอนนี้เธอเริ่มเดินลำบาก แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกผู้หญิงที่ตั้งครรภ์ได้แปดเก้าเดือนแล้วล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก