เนลล์ก้าวไปข้างหน้า พลางโอบกอดท่านผู้หญิงควีนตันเอาไว้แน่น
“เยี่ยมไปเลยค่ะ คุณยาย”
ท่านผู้หญิงควีนตันหัวเราะออกมาด้วยความยินดี เมื่อเนลล์ได้สวมกอดเธอ
ตอนเที่ยงเนลล์ได้อยู่รับประทานอาหารกลางวันที่บ้านพักหลังเก่า
พอทานอาหารกลางวันเสร็จ เธอก็ให้แนนซี่พาไปที่บริษัท
เนลล์ใช้เวลาตลอดทั้งบ่ายจัดการสะสางงานต่าง ๆ และกลับบ้านในตอนกลางคืน จากนั้นเธอก็บอกกับกิดเดียน เรื่องที่เธอได้ไปคุยกับท่านผู้หญิงควีนตันในช่วงเช้า
กิดเดียนฟังที่เธอพูด พลางให้คำแนะนำเกี่ยวกับการเดินทางในอีกสองวันข้างหน้า
เมื่อไม่มีผู้ใหญ่อยู่บ้าน เด็ก ๆ ทั้งสองคนก็ไม่ควรจะอยู่บ้านที่บ้านเช่นกัน
ในตอนแรก เนลล์ต้องการให้พวกเขาไปอยู่กับ โจเซฟ การ์เร็ตต์ ก่อนสักสองสามวัน
เพราะถึงยังไง เขาก็เป็นอาของเนลล์ เขาคงจะดูแลเด็ก ๆ ได้เป็นอย่างดี
แต่กิดเดียนกลับบอกว่า พวกเขาจะไปเยี่ยมครอบครัวกริฟฟิน และตามหา เคธี่ มอร์ริสัน พวกเขาจึงจะพาพวกเด็ก ๆ ไปด้วย
พวกเขาไม่ต้องกังวลเรื่องความปลอดภัยแต่อย่างใด เพราะช่วงปิดเทอมได้ใกล้เข้ามาแล้ว ดังนั้นการปล่อยให้เด็ก ๆ อยู่บ้าน อาจจะทำให้พวกเขาไม่มีความสุข
นอกจากจะช่วยวิกกี้ และเกรกอรีดูแลหยกอาภรรพ์เมื่อเขาไปถึงที่นั่นแล้ว ก็คงจะไม่มีเรื่องสำคัญอะไรที่ต้องจัดการอีก
ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะพาพวกเด็ก ๆ ไปด้วย
เนลล์รับฟังและตระหนักได้ว่า เธอมัวยุ่งอยู่กับงานมากเกินไป จนละเลยลูกทั้งสองคนของเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเธอให้กำเนิดฝาแฝด เธอก็จะมีเวลาอยู่กับลิซซี่และวีมอนด์น้อย น้อยลงไปอีก
ด้วยเหตุนั้น แทนที่จะพยายามจัดสรรค์เวลากับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอจึงเอาเวลาไปเล่นกับลูก ๆ ให้บ่อยขึ้นแทน
เมื่อคิดได้แบบนี้ เธอจึงไม่คัดค้านความคิดของกิดเดียนเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเด็ก ๆ รู้ว่าพวกเขาจะได้เดินทางไปต่างประเทศกับ เนลล์และกิดเดียน พวกเขาก็พากันกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
ถึงอย่างนั้น กิดเดียนก็ได้ตั้งกฎขึ้นมาไว้สองสามข้อ
ขณะที่พวกเขาไปต่างประเทศ พวกเขาไม่สามารถพาสาวใช้จำนวนมากไปด้วยได้ ทั้งเนลล์และกิดเดียนจะต้องดูแลหลาย ๆ อย่างด้วยตัวเอง
สำหรับกิดเดียนแล้วเรื่องนี้เขาสบายมาก แต่เนลล์กำลังตั้งครรภ์อยู่ เขาจึงกังวลว่าการทำแบบนั้นจะทำให้เธอรู้สึกเบื่อหน่าย
ดังนั้นก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง เขาจึงให้เด็ก ๆ ยอมรับกฎของเขาก่อน
พวกเขาห้ามทะเลาะวิวาทและโกรธเคืองกัน พวกเขาจะต้องเชื่อฟัง มีเหตุผล และวางตัวสุภาพเมื่อพบกับท่านผู้หญิงกริฟฟิน หรือคุณย่าทวดของพวกเขาเอง ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้ไปด้วยอย่างเด็ดขาด
เด็ก ๆ รู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เดินทางไปกับพ่อแม่ของพวกเขา
พวกเขายอมรับกฎที่พวกเขาได้รับฟังมาหรือเปล่า?
แน่นอนว่าพวกเขาต้องตกลงทำตามอยู่แล้ว
ไม่นานนัก วันที่จะต้องออกเดินทางก็มาถึง ข้าวของของเด็ก ๆ เต็มไปหมด เนลล์พาพวกเขาไปที่บ้านพักหลังเก่า เพื่อรับท่านผู้หญิงและนายท่าน ก่อนจะออกเดินทางไปที่สนามบินด้วยกัน
เที่ยวบินจากเมืองหลวงไปยังประเทศเอฟ ใช้เวลามากกว่าสี่ชั่วโมง ทันทีที่ครอบครัวของพวกเขาขึ้นเครื่องบิน เด็ก ๆ ทั้งสองคนก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ
โชคดีที่การเดินทางในครั้งนี้ใช้เครื่องบินส่วนตัว นอกจากครอบครัวลีย์ และทีมแพทย์ที่ร่วมเดินทางแล้ว ก็ไม่มีผู้โดยสารคนอื่น ๆ
กิดเดียนสั่งให้เด็ก ๆ นั่งลงให้เรียบร้อย ก่อนจะสอนเกมง่าย ๆ ให้พวกเขาเล่น
เนลล์มองดูพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ ขณะที่กิดเดียนกำลังเล่นอยู่กับลูก ๆ ของเขา
ท่านผู้หญิงควีนตันและนายท่านลีย์ นั่งที่เบาะหน้าของเครื่องบิน พวกเขากำลังงีบพักกันอยู่
กิดเดียนกระซิบกับเนลล์ว่า “ถ้าคุณเหนื่อย คุณก็นอนพักเอาแรงสักหน่อยเถอะ”
เนลล์ส่ายหน้าปฏิเสธ
"ไม่ค่ะ ฉันไม่เหนื่อย"
เธอรู้สึกมีความสุข เมื่อคิดว่ากำลังจะได้เจอกับเคธี่ แม่ของเธออีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ และเธอจะได้รู้สักที ว่าในช่วงตลอดระยะเวลาสิบปีที่ผ่านมา ความเป็นอยู่ของเคธี่เป็นยังไง
เมื่อคิดแบบนี้แล้ว เธอจะรู้สึกเหนื่อยได้อย่างไร?
ในที่สุด เธอก็เข้าใจความรู้สึกของลิซซี่และวิมอนด์น้อย เมื่อพวกเขารอคอยแม่ของพวกเขากลับบ้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก