ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1014

ลีโอนาร์ดน้อยดิ้นจนตัวหลุดออกจากแขนของเจเน็ต

เขาโบกมือด้วยความกระตือรือร้น “พี่ไปซ่อนนะ ผมจะเป็นคนหาเอง”

ลิซซี่พยักหน้า พลางหันไปจับมือของวีมอนด์เอาไว้

“แล้วน้องชายของพี่ล่ะ จะเล่นด้วยกันรึเปล่า?”

คราวนี้ลีโอนาร์ดน้อยนิ่งเงียบไป

เขาเพียงแค่กดริมฝีปากเข้าหากัน และมองดูวีมอนด์น้อยด้วยท่าทางที่ไม่เป็นมิตร

หลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของเนลล์ วีมอนด์น้อยก็เข้าใจแล้วว่า เด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ได้รังแกพี่สาวของเขาแต่อย่างใด พวกเขาแค่หยอกเล่นกันเฉย ๆ

แต่ทว่าเขาก็ยังเป็นเด็กที่มีความมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ มันจะไม่เป็นอะไร ถ้าหากว่าเขาอยู่ที่บ้านกับครอบครัวของตัวเอง แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการพบกันครั้งแรกแบบนี้ เขาจะไม่มีวันขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำลงไปอย่างเด็ดขาด

เด็กทั้งสองคนยืนจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้น ใบหน้าเล็ก ๆ ของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่กลั้นหายใจไว้ด้วยความโกรธ อย่างไม่มีใครยอมใคร

เนลล์และเจเน็ตต่างก็หัวเราะออกมา

สุดท้ายเด็ก ๆ ก็ไม่ได้เล่นซ่อนหาด้วยกัน

เด็กชายทั้งสองคนเป็นเด็กฉลาด แต่ก็ดื้อรั้นและก้าวร้าวเล็กน้อย พวกเขาจึงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นแบบนี้ พวกเขาจึงพาลูก ๆ ไปหาสาวใช้ เพื่อให้พวกเขาเล่นเกมที่ง่าย ๆ เช่นเกมวางระเบิด หรือเกมคีบตุ๊กตา

หลังจากส่งเด็ก ๆ ไปให้สาวใช้ดูแลแล้ว เจเน็ตก็พาเนลล์ไปที่ห้องนอนของเธอที่ชั้นบน

“เนลลี่ ฉันรู้เรื่องของวิกกี้แล้วนะ พวกเขามาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานก่อนที่เธอจะโทรหาฉัน เอาเป็นว่าหลังจากที่เราทานอาหารเย็นกันเสร็จ เธออยากจะไปเจอกับหล่อนหรือเปล่า?”

เนลล์พยักหน้า

เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วถามว่า “ลุงเอียนที่เธอพูดถึงในก่อนหน้านี้ เขาได้รับเชิญให้มาที่นี่วันนี้ด้วยรึเปล่า?”

เจเน็ตส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่ได้มาหรอก เขาเป็นแค่ญาติห่าง ๆ ของตระกลูกริฟฟิน ที่มีธุรกิจเป็นของตัวเองที่นี่ เขามาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดของท่านผู้หญิง และเพื่อดูแลธุรกิจของเขาเท่านั้น

“วันนี้เราแค่จัดงานเลี้ยงในครอบครัว เพื่อต้อนรับพวกเธอเท่านั้น จริง ๆ แล้วเราอยากให้ท่านผู้หญิงทั้งสองได้รำลึกถึงอดีตกันสักหน่อยน่ะ เธอคงจะต้องรอให้ถึงคืนพรุ่งนี้ที่มีงานเลี้ยงใหญ่ เพราะลุงเอียนคงจะมาในวันพรุ่งนี้”

เนลล์พยักหน้ารับอีกครั้ง

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่ต้องรีบหรอก เพราะยังไงวันนี้ก็คงจะไม่ทันอยู่ดี พรุ่งนี้เช้าฉันก็ว่างอยู่แล้วเราจะได้ไปเจอกับวิกกี้กันก่อน”

เจเน็ตไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้

เธอพาเนลล์ไปที่โซฟา ก่อนจะนั่งลง

เธอมองดูเนลล์ตั้งแต่หัวจรดเท้า หลังจากนั้นเธอก็หัวเราะออกมา “ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอจะอ้วนขึ้นมานิดหน่อยนะเนี้ย”

เนลล์ตื่นตระหนก เธอรีบตรวจดูร่างกายตัวเองที่หน้ากระจก

"จริงเหรอ? ฉันดูอ้วนขึ้นจริง ๆ เหรอ?”

เธอมองตัวเองในกระจกทุกวัน แต่ก็ไม่เคยสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงใด ๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่ากิดเดียนมักจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเธออยู่บ่อยครั้ง เธอจึงไม่ได้สวมเสื้อผ้าเก่า และไม่เคยรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเธอ

ถึงอย่างนั้นเธอก็ยังเข้มงวดมาก กับการรักษารูปร่างของเธอ

แต่มันก็ยังทำให้เธอมีน้ำหนักตัวที่เพิ่มมากขึ้น

เจเน็ตสังเกตเห็นว่าเนลล์เริ่มรู้สึกประหม่า เธอจึงหัวเราะออกมา

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เธอก็แค่ดูอวบขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อยเท่านั้นเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอกน่า เธอผอมมาตลอด มีน้ำมีนวลขึ้นมาแบบนี้ก็ทำให้เธอดูดีขึ้นนะ”

เธอพูดชักจูงเนลล์ให้กลับมาสู่ความเป็นจริง

เนลล์ดูสงบลงเมื่อเจเน็ตพูดแบบนั้นออกมา

เจเน็ตถามเธออีกครั้งว่า “ฉันได้ยินมาว่าเธอท้องอีกแล้วเหรอ? กี่เดือนแล้วล่ะ?"

เมื่อเธอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ริมฝีปากของเนลล์ก็ขดขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“เกือบสี่เดือนแล้วล่ะ”

"เร็วจังเลย?"

ดวงตาของเจเน็ตเบิกกว้าง ขณะที่เธอจ้องไปที่ท้องของเนลล์ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย