ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1015

“ผมเพิ่งจะนึกถึงคำถามนี้ขึ้นมาได้ ตอนที่คุยกับเลียม” กิดเดียนพูดออกมาอย่างใจเย็น เขาวาดรูปวงกลมลงบนพื้นผิวของแก้วด้วยนิ้วของเขา พลางพูดว่า “ผมไม่รู้ว่าเกรกอรีและวิกกี้จะคิดถึงเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า แต่เมื่อความคิดนั้นมันแล่นเข้ามาในหัวของผมตอนนี้ มันทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก”

ขนาดเขายังรู้สึกแบบนั้น แน่นอนว่าเนลล์ก็ต้องรู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน

สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที เธอนิ่งเงียบ แล้วลุกขึ้นยืนอย่างกระทันหัน

“ฉันควรจะโทรหาวิกกี้ และเกรกอรีในตอนนี้เลย”

“ไม่ต้องรีบไปหรอก”

กิดเดียนห้ามเธอเอาไว้

“อธิบายทางโทรศัพท์ มันคงไม่ใช่เรื่องที่จะเข้าใจได้ง่าย ๆ คุณไม่ได้จะไปเจอกับวิกกี้ตอนพรุ่งนี้เช้าหรอกเหรอ? ผมว่าคุณค่อยไปอธิบายให้เธอฟังในวันพรุ่งนี้ก็ได้”

เนลล์คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลง

ไม่ว่าเรื่องนี้มันจะเร่งด่วนมากแค่ไหน แต่คืนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนอะไรขนาดนั้น

ดังนั้น เธอจึงเลิกคิดที่จะโทรหาวิกกี้ ก่อนจะดื่มนมที่กิดเดียนเอามาให้เธอ จากนั้นเธอก็แปรงฟันและเข้านอน

วันต่อมา

เธอตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาเกือบจะเก้าโมงเช้าแล้ว

เมื่อเธอผ่านการอุ้มท้องมาหลายเดือน ความรักในการนอนหลับของเธอก็เพิ่มขึ้น ย้อนกลับเมื่อก่อน เธอจะตื่นขึ้นตอนเจ็ดโมงครึ่งโดยอัตโนมัติ แต่ช่วงนี้เธอมักจะนอนมากเป็นพิเศษ

แต่ทุกคนก็รู้ว่าเธอกำลังท้อง พวกเขาจึงรู้สึกเห็นอกเห็นใจเธอ และไม่รอทานอาหารเช้าด้วยกัน เพราะเกรงว่าเธอจะรู้สึกแย่และเครียด

พวกเขาสั่งให้แม่ครัวอุ่นอาหารไว้ให้กับเธอ เพื่อที่เธอจะได้กินเมื่อเธอตื่นขึ้นมา

เนลล์ลุกขึ้นมาแต่งตัวก่อนจะเดินลงมาที่ชั้นล่าง เธอเห็นท่านผู้หญิงกริฟฟิน และท่านผู้หญิงควินตันกำลังดื่มชา และพูดคุยกันอยู่ในห้องนั่งเล่น

หญิงชราทั้งสองคนดูเหมือนจะมีเรื่องพูดคุยกันอย่างไม่จบไม่สิ้น

เธอหัวเราะออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปทักทายพวกเขา

เมื่อเธอรู้ว่าเด็ก ๆ ทั้งสามคนกำลังเล่นกันอยู่ในสวนหลังบ้าน เธอจึงมุ่งหน้าไปที่นั้น

เธอเห็นเด็ก ๆ ทั้งสามคนกำลังเล่นกันอยู่ในสวนที่มีสีสันงดงามตา

เด็กชายทั้งสองคนที่ทะเลาะกันอยู่เมื่อวานนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคืนดีกันแล้ว หลังจากพ้นผ่านเมื่อคืนมา

กิดเดียนเดินเข้ามาหาเธอ

“ตื่นแล้วเหรอ?”

เขาสังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าที่เนลล์ใส่อยู่นั้นบางมาก เขาจึงขมวดคิ้วขึ้นมา “ทำไมคุณถึงไม่ใส่เสื้อผ้าหนา ๆ กว่านี้สักหน่อยล่ะ?”

คำถามของเขาดึงดูดความสนใจของเนลล์ขึ้นมาทันที เธอเผยยิ้มออกมา “ฉันไม่หนาวค่ะ”

พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในบ้าน

กิดเดียนเดินตามหลังเธอไปติด ๆ “คุณควรจะแต่งตัวให้ร่างกายรู้สึกอบอุ่นหน่อยนะ ถึงคุณจะไม่หนาว แต่นี่มันก็ใกล้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว อย่าเสี่ยงเลย”

หลังจากนั้นเขาก็สั่งให้สาวใช้หยิบแจ็กเก็ตตัวหนามาให้ทันที

เนลล์เห็นแบบนั้นแล้วก็หัวเราะออกมา

“ทำไมคุณถึงบ่นเก่งมากกว่าคุณย่าล่ะคะ?”

กิดเดียนจ้องมองเธอ

“นี่คุณกำลังต่อว่าผมอยู่เหรอ?”

เนลล์หัวเราะคิกคักออกมา “อืม ใช่ค่ะ แต่ฉันก็ชอบนะที่คุณเป็นแบบนี้”

เธอพูดออกมา ขณะที่โอบแขนของเธอเอาไว้รอบ ๆ ตัวกิดเดียน “ก็เพราะว่าคุณเป็นสามีของฉันนี่คะ”

ใบหน้าที่เศร้าสร้อยของชายผู้คนนั้นสว่างขึ้นทันที เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

“มันต้องแบบนี้สิ”

คู่บ่าวสาวเดินเข้าไปที่ห้องอาหาร ระหว่างทางพวกเขาได้เจอกับเจเน็ตและเลียม คนที่กำลังมาถึงพยักหน้าและส่ายหัวออกมา

“พวกเรารู้ว่าพวกคุณแต่งงานกันมาสี่ห้าปีแล้ว แต่คนที่เขาไม่รู้ เขาคงจะคิดว่าพวกคุณเป็นคู่รักที่เพิ่งจะเริ่มออกเดทกัน”