ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1017

เลียมพูดพลางหันหน้าไปทางเกรกอรี

ลุงเอียนหันมาสนใจที่เขาเช่นกัน ดวงตาของเขาเป็นประกายไปด้วยความอยากรู้

กิดเดียนจึงเล่าเรื่องเกี่ยวกับต้นกำเนิดของหยกอาถรรพ์ และความต้องการของพวกเขาให้กับเขาฟัง

เขาไม่ได้ปิดบังเรื่องอะไรเลยแม้แต่น้อย เพราะถึงยังไง ลุงเอียนก็เป็นญาติของตระกูลกริฟฟิน มันคงจะผิดจรรยาบรรณสำหรับพวกเขา ถ้าโกหกผู้ชายคนนั้น

เป็นเพราะว่าเกรกอรีกำลังต้องการความช่วยเหลือ เขาจึงต้องตอบแทนด้วยความจริงใจ

เกรกอรีจึงเลือกที่จะสารภาพออกมา

หลังจากได้บอกถึงต้นกำเนิดของหยกอาถรรพ์ และเหตุผลที่พวกเขาต้องการมันแล้ว เกรกอรีก็พูดเสริมว่า “หยกชิ้นนี้เป็นเพียงแค่ของเล่นสำหรับคุณลุง และมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรมากมายนัก หากคุณลุงยินดีที่จะแยกชิ้นส่วนของมันออกมา ผมจะให้หยกอีกชิ้นหนึ่งให้กับคุณลุงเป็นการตอบแทน หากมีสิ่งไหนที่คุณต้องการ ผมจะมอบมันให้กับคุณอย่างแน่นอน คุณคิดว่ายังไงครับ?"

ลุงเอียนค่อย ๆ หรี่ตาลง

เขาไม่ใช่คนโง่ เขารู้ดีว่าทำไมเลียมถึงได้พาคนจำนวนมากมาพบกับเขาในวันนี้

เขารู้ว่าทุกคนที่อยู่ข้างหน้าของเขาในตอนนี้ สามารถโน้มน้าวใครก็ได้ เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่พวกเขาต้องการ เมื่อพวกเขาก้าวออกจากที่แห่งนี้ไป

แต่ทว่าวันนี้ พวกเขากลับลดความทะนงตัวของพวกเขาลง และเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากเขา

ถ้าจะพูดให้ดีกว่านี้สักหน่อย คือพวกเขากำลังอ้อนวอนขอความช่วยเหลืออยู่ หรือถ้าพูดให้แย่กว่านี้หน่อย คือพวกเขาอาจจะใช้วิธีรุนแรงมากขึ้น หากพวกเขาไม่สามารถได้รับสิ่งที่พวกเขาต้องการได้

ตอนนี้ขึ้นอยู่กับว่าเขามีไหวพริบมากน้อยแค่ไหน

ขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่ เขาก็หัวเราะออกมาอย่างไม่ใส่ใจ

ลุงเอียนส่ายหน้า “ทำไมคุณต้องพูดแบบนั้นล่ะ คุณเกรแฮม? ฉันเป็นเพื่อนกับ แฮร์ริสัน เกรแฮม พ่อของคุณนะ แน่นอน ฉันจะช่วยคุณเอง แต่ว่า…”

เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจ้องมองไปที่กิดเดียน และเกรกอรีด้วยความระมัดระวัง

หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “ฉันเคยได้ยินมาว่าตระกูลลีย์ และตระกูลเกรแฮมมีความขัดแย้งกันอยู่ตลอด แต่วันนี้ดูเหมือนว่าท่านประธานลีย์ กับคุณเกรแฮมจะเป็นหนึ่งเดียวกันนะ”

นักธุรกิจอย่างเขา ต้องตามทันเหตุการณ์ใหม่ ๆ ในโลกธุรกิจของท้องถิ่นอยู่เสมอ

ไม่อย่างนั้น ปัญหาอาจจะเกิดขึ้นกับเขา ถ้าอีกฝ่ายเกิดเข้าใจผิดด้วยเหตุผลบางอย่าง และอาจจะมุ่งเป้ามาที่เขาได้

นี่คือเหตุผลที่ลุงเอียนยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูด

แต่ทว่ากิดเดียนกลับแสยะยิ้มออกมา

“สิ่งที่เกิดขึ้นในโลกของธุรกิจ ก็ปล่อยให้มันอยู่ในโลกของธุรกิจไปสิครับ ความปรารถนาดีและความแค้นของคนรุ่นก่อน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนรุ่นหลังแบบพวกผมเลย คุณเป็นคนฉลาดนิครับ ลุงเอียน คุณน่าจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไรใช่ไหม?”

ลุงเอียนตกใจมาก

แทบไม่ต้องสงสัยเลย เขารู้ว่ากิดเดียนกำลังหมายถึงอะไร

ทันใดนั้น แววตาของเขาก็เป็นประกายขึ้นมา

“ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะหาคนไปส่งของชิ้นนั้นให้กับคุณเป็นการส่วนตัว”

พูดจบ เขาก็กดโทรศัพท์แล้วโทรออก

กิดเดียนกับเกรกอรี และพรรคพวกของเขา ต่างก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แต่ทว่ามันกลับมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ลุงเอียนตะโกนออกมาใส่โทรศัพท์

"อะไรนะ?! มันถูกขโมยไปอย่างงั้นเหรอ?”

…

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกระทันหันแบบนี้ ทำให้ทุกคนตื่นตัว และไม่มีใครรู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไรต่อไป

ตอนแรกพวกเขาคิดว่าจะได้หยกชิ้นนั้นมาอย่างง่ายดาย

มันเหมือนกับว่าหยกชิ้นนั้นอยู่ใกล้แค่เพียงเอื้อมมือแล้วแท้ ๆ แต่มันก็กลับถูกขโมยไป

เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของสีหน้าลุงเอียนแล้ว เนลล์และเพื่อน ๆ ของเธอก็รู้ได้ในทันที ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น หยกชิ้นนั้นได้ถูกขโมยไปแล้วจริง ๆ

หลังจากที่วางสายไป เจเน็ตก็รีบเอ่ยถาม “ลุงเอียนคะ เกิดอะไรขึ้น?”

ลุงเอียนหันกลับมาด้วยความโกรธอย่างเห็นได้ชัด