ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 102

บางที…เขาอาจจะไม่เข้ามาเลย? เนลล์ลูบผมของเธอและลูบใบหน้าของเธอ ภาพความฝันของเธอจางหายไปเมื่อจิตใจของเธอตื่นขึ้น แต่ขมับของเธอกลับเต้นแรงเมื่อเริ่มปวดหัว เธอกดปลายนิ้วไปที่หน้าผากแล้วลูบเบา ๆ สองสามครั้งก่อนจะยกผ้าห่มขึ้นและลุกจากเตียง

“คุณผู้หญิงตื่นแล้ว!” ป้าจอยซ์เพิ่งจะเข้ามาและยิ้มให้เธอ เนลล์ฝืนยิ้ม

“ฉันนอนนานเกินไป ทำไมคุณไม่ปลุกฉัน?”

“ท่านบอกว่า คุณรู้สึกไม่สบายก่อนที่เขาจะจากไป เขาจึงบอกเราว่าอย่ารบกวนคุณ เพื่อที่คุณจะได้พักผ่อนได้นานขึ้น” เนลล์รู้สึกแปลกใจ เธอมองไปที่ป้าจอยซ์ที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและถามว่า

“เมื่อคืนเขานอนที่ไหนคะ?”

“คุณไม่รู้เหรอ? เมื่อคืนเขาทำงานจนดึกและนอนในห้องทำงาน”

เนลล์เงียบไปครู่หนึ่ง เขาไม่กลับมาจริง ๆ ความรู้สึกซับซ้อนสุดจะพรรณนาผุดขึ้นมาในใจของเธอ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอวางแผนไว้อย่างชัดเจนว่าจะปกป้องหัวใจของเธอตั้งแต่แรกดังนั้นเธอจะไม่ยึดติดไม่ว่าจุดประสงค์และผลลัพธ์สุดท้ายของการแต่งงานครั้งนี้จะเป็นอย่างไร

อย่างไรก็ตาม…ทำไมเธอถึงรู้สึกแย่? เนลล์ดูไม่ดีและป้าจอยซ์ก็ถามอย่างระมัดระวังหลังจากมองอาการของเธอ

“คุณผู้หญิงอยากทานอาหารเช้าไหม?” เนลล์กลับมาที่ความรู้สึกของเธอและส่ายหัวของเธอ

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะตรงไปที่บริษัทเลย” บางทีอาจเป็นเพราะกิดเดียนส่งแมทธิวไปแจ้งล่วงหน้า คนในบริษัทไม่แปลกใจแม้ว่าเนลล์จะมาสาย ราวกับว่าพวกเขารู้เรื่องนี้แล้ว

เมื่อเธอมาถึงบริษัท เธอก็จัดการงานของเธอตามปกติ ตลอดทั้งวันกิดเดียนไม่ได้ส่งข้อความหรือโทรหาเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว เนลล์พยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ

เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถขออะไรมากเกินไป การแต่งงานของพวกเขาไม่เคยมีความรักมาเกี่ยว ไม่ว่าเขาจะมีแฟนหรือไม่มีหรือแม้กระทั่งมีลูกหรือไม่สุดท้ายมันก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ

ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องอารมณ์เสียหรือถามคำถาม ใช่ ถูกต้อง แม้ว่าเธอจะรู้สึกหวั่นไหวกับเขาเพราะเหตุการณ์นั้นมันก็แค่เล็กน้อย บางทีอาจต้องขอบคุณที่สวรรค์ต้องการแสดงให้เธอเห็นสิ่งที่เธอไม่รู้ล่วงหน้าเพื่อเตือนให้เธอรู้ถึงความจริง

เนลล์หลับตาและขยี้หัวด้วยความหงุดหงิด ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอขมวดคิ้วและหยิบมันขึ้นมา อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเธอเห็นหมายเลขผู้โทร

“อาวุโสเค?”

"ฉันเอง" เสียงในอีกด้านหนึ่งนั้นแหบและต่ำ

“ฉันได้เอกสารคร่าว ๆ ของสิ่งที่เธอขอให้ฉันตรวจสอบให้ แต่ไม่สะดวกที่จะพูดทางโทรศัพท์ ว่างเมื่อไหร่ เรามาคุยกันหน่อยไหม!” การหายใจของเนลล์แน่นขึ้นอย่างกะทันหัน นิ้วที่ถือโทรศัพท์เปลี่ยนเป็นสีขาวจากการจับของเธอ เธอใช้เวลาสักพักในการสงบสติอารมณ์

“เอาล่ะ ส่งที่อยู่มาให้ฉันแล้วฉันจะมาพบคุณในบ่ายวันนี้”

“ตกลง”

ในช่วงบ่ายเนลล์ออกจากงานแต่เช้าและไปที่ร้านกาแฟที่ตกลงกันไว้ คนที่เรียกว่า อาวุโสเค เป็นชายวัยกลางคนหัวโล้นสวมแว่นกันแดด เขามาถึงก่อนเวลาและนั่งอยู่ที่ที่นั่งริมหน้าต่าง

เมื่อเห็นเนลล์เขาพยักหน้าให้เธอ เนลล์เดินไปนั่งตรงข้ามเขา

“เป็นยังไงบ้าง? คุณเจออะไร?” เธอกังวลเล็กน้อยและตรงไปที่ประเด็นทันทีที่นั่งลง อาวุโสเคมองเธอผ่านแว่นกันแดดและพูดเสียงเบา

“อย่างที่คุณเดาอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อห้าปีก่อนไม่ใช่อุบัติเหตุ” เนลล์ตัวแข็งทื่อขณะหายใจติดขัด อาวุโสเคดึงโฟลเดอร์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อและวางรูปถ่ายไว้บนโต๊ะ

“ซากรถได้รับการทำความสะอาดแล้ว แต่กองพลตำรวจจราจรยังคงเก็บบันทึกคดีของตำรวจในปีนั้นไว้ ฉันขอให้คนรู้จักของฉันได้รับภาพถ่ายโดยละเอียดของอุบัติเหตุดั้งเดิม หากคุณดูนี่คุณจะเห็นกรณีการก่อวินาศกรรมที่มีคนสร้างขึ้นอย่างชัดเจน” เนลล์มองไปตามทิศทางของนิ้วอย่างระมัดระวังและเห็นว่ามีรอยตัดที่เห็นได้ชัดในรูปถ่าย