ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1020

แม้ว่าเขาจะทำงานหนักขนาดนั้น แต่ก็ไม่เคยนำเงินกลับมาที่บ้านเลย

ทั้งคุณนายอัลฟูธและลุงเอียนต่างก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องนี้

คงเป็นเพราะว่าเขาโตแล้ว และเขาก็มีความคิดเป็นของตัวเอง เขาคงอยากจะเก็บเงินไว้ใช้เอง พวกเขาจึงไม่ได้คัดค้านการตัดสินใจนั้น

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่เคยถามไถ่ เกี่ยวกับสถานะทางการเงินของเขาในช่วงสองปีที่ผ่านมา

เมื่อไม่นานมานี้ ชอว์นเชื่อในคำมั่นสัญญาของพวกเพื่อน ๆ และลงทุนในโครงการผลิตภาพยนตร์ขนาดใหญ่หลายเรื่องในคราวเดียว

ไม่มีใครคาดคิดว่าภาพยนตร์เหล่านั้นจะขาดทุนหลายต่อหลายครั้ง จนเขาเสียเงินมากมายในการลงทุนไป เพราะมันแทบจะไม่สร้างกำไรกลับมาเลย

บริษัทของเขาเพิ่งจะก่อตั้งได้เพียงไม่นาน แล้วมันจะทนต่อสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร?

เขาสร้างหนี้อีกหลายสิบล้านดอลลาร์ในระยะเวลาอันสั้น เพื่อปกป้องภาพลักษณ์ของตัวเองต่อหน้าครอบครัว และป้องกันไม่ให้พวกเขารู้ถึงสถานะทางการเงินที่แท้จริงในปัจจุบันของเขา เขาจึงเลือกที่จะไม่กู้เงินจากธนาคาร และไปกู้เงินที่มีดอกเบี้ยสูง จากบริษัทเอกชนแทน

เงินที่กู้ยืมมานั้น มาพร้อมกับอัตราดอกเบี้ยที่สูงมาก

ในช่วงเริ่มต้น ชอว์นยังคงสามารถประหยัดอดออม และชำระหนี้ของเขาได้ แต่ในระยะต่อมา ดอกเบี้ยก็ยังคงสูงขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่การเงินของเขายังคงย่ำแย่อย่างต่อเนื่อง และเมื่อเวลาผ่านไป เขาก็ไม่สามารถปลดหนี้ให้หมดได้อีกต่อไป

เมื่อมาถึงจุดนี้ พวกเพื่อน ๆ ที่แนะนำให้เขาได้รู้จักกับการผลิตภาพยนตร์ และการขอสินเชื่อ ก็เปิดเผยธาตุแท้ออกมา

พวกเขายังคงบังคับให้เขาชำระหนี้ แถมยังขู่ว่าจะทำลายชื่อเสียงของเขา และทำลายอาชีพการงานของเขาหากเขาไม่ยอมชำระหนี้

ชอว์นที่ไม่เคยมีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้มาก่อน จึงถึงขั้นกับเสียหลัก

เขาพยายามอธิบายให้เพื่อน ๆ ฟังทุกวิถีทาง แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเตรียมการมาเป็นอย่างดี แล้วทำไมพวกเขาจะต้องฟังในสิ่งที่เขาพูด?

ท้ายที่สุด พวกเขาไม่เพียงแต่เอาข้าวของทั้งหมดของเขาไปเท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงแฟนสาวของเขาด้วย

พวกเขายังทิ้งท้ายไว้อีกว่า จะทำให้เขาเสียใจไปตลอดชีวิต หากไม่ได้รับเงินคืนโดยเร็วที่สุด

ชอว์นและแฟนสาวคบกันมาสามปีแล้ว พวกเขาเริ่มออกเดทตั้งแต่ยังเรียนอยู่ จนทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง

เมื่อรู้ว่าชารอนแฟนสาวของเขา ได้ตกไปอยู่ในเงื้อมมือของพวกเขาแล้ว ชอว์นก็ตื่นตระหนกทันที แม้ว่าเขาจะต้องใช้เงินจำนวนมากในตอนนี้ แต่เขาก็ไม่สามารถหามาได้

เดิมทีเขาคิดที่จะขอความช่วยเหลือจากป้าของเขา และคนอื่น ๆ หากว่าเขาไม่สามารถหาเงินมาใช้หนี้ได้

ในระหว่างนี้ เพื่อน ๆ ของเขาก็ได้เสนอเงื่อนไขให้กับเขา

ตราบใดที่เขาสามารถขโมยหยกชิ้นนั้นมาจากลุงเขยของเขา และนำมันมาให้กับพวกเขาได้ พวกเขาก็จะยอมพักหนี้ให้กับเขาเป็นการชั่วคราว

ชอว์นเคยเห็นหยกชิ้นนั้นมาก่อน เขาคิดว่ามันไม่ใช่ของที่หายาก และเมื่อเห็นคุณภาพของมันแล้ว มันก็คงจะมีมูลค่าแค่เพียงหมื่นดอลลาร์เท่านั้น

เขาจึงรีบตกปากรับคำ โดยไม่ได้คิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนเสียก่อน

วันนี้ในขณะที่ลุงเอียนกำลังไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิด เขาจึงแอบเข้ามาเอาหยกไป แต่เขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าจะถูกจับได้

ขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชอว์นก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวของเขา ลุงเอียนและคุณนายอัลฟูธก็โกรธจนเลือดแทบจะขึ้นหน้า

“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมเธอถึงไม่บอกเรา? แม้ว่าเธอจะสามารถจัดการกับมันได้ด้วยตัวเอง แต่ลองก้มดูตัวเองตอนนี้ดูสิ ว่าได้อะไรกลับมา?”

ชอว์นก้มหน้าลงและเงียบไป

“เธอเอาหยกให้พวกเขาไปแล้วเหรอ?” คุณนายอัลฟูธถาม

"ยังไม่ได้ให้ครับ"

“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ?”

คราวนี้ชอว์นไม่ได้ตอบ

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เต็มใจที่จะนำหยกชิ้นนั้นออกมา

เมื่อเห็นแบบนั้น ความโกรธของลุงเอียนก็แทบจะปะทุออกมา แต่กิดเดียนก็ห้ามเขาเอาไว้ก่อน

กิดเดียนมองชอว์นแล้วพูดว่า “คุณคงไม่ได้ไร้เดียงสาซะจนคิดว่าจะหนีไป หลังจากที่เอาหยกออกไปจากบ้านหลังนี้หรอกใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ร่างกายของชอว์นก็สั่นสะท้านเล็กน้อย เขาเอานิ้วบีบกระเป๋ากางเกงของตัวเองโดยไม่รู้ตัว

จากนั้นเขาก็มองขึ้นไปที่กิดเดียนด้วยสีหน้าสิ้นหวัง “แต่ว่าชารอนยังอยู่ในกำมือของพวกเขา ผมคงจะปล่อยให้มีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับเธอไม่ได้หรอก” เขากล่าว

ครอบครัวอัลฟูธตอบสนองคำพูดของเขา ด้วยท่าทางไม่พอใจ