ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1040

เนลล์ก้มลงหยิบหิมะหนึ่งกำมือและกล่าวว่า “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นหิมะในทะเลทราย ดูสิว่ามันแตกต่างจากประเทศจีนมากน้อยเพียงใด”

เมื่อกิดเดียนเห็นท่าทางของเธอ เขาจึงดึงเธอขึ้นทันที เขาปัดหิมะออกจากมือและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เลิกเล่นได้แล้วไปกันเถอะเดี๋ยวจะเป็นหวัด”

ในช่วงหลังเนลล์พบว่าสามีของเธอควบคุมเธอมากเกินไป

เธอจะต้องไม่แตะต้องสิ่งนั้นสิ่งนี้ ทำให้เธอรู้สึกราวกับตุ๊กตาที่เปราะบางที่ทำจากเต้าหู้ ที่พร้อมจะพังทลายเมื่อสัมผัสเพียงเล็กน้อย

เธอหัวเราะ “ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วง”

จากนั้นเธอก็เอื้อมมือไปจับเกล็ดหิมะบนฝ่ามือ

เกล็ดหิมะละลายทันทีที่สัมผัสกับผิวหนังของเธอ ทิ้งความรู้สึกเย็นไว้ที่ปลายนิ้วของจนกลายเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจ

กิดเดียนยอมแพ้

เมื่อเขาหยุดเธอไม่ได้จึงปล่อยให้เธอทำตามที่เธอต้องการ

เนลล์เล่นกับหิมะอยู่ครู่หนึ่ง ทันใดนั้นลิซซี่ก็ปรากฏตัวขึ้น

เธอมีผ้าพันคอผืนเล็กพันรอบคอและสวมเสื้อคลุมสีขาวที่ดูเหมือนนางฟ้าตัวน้อย ใบหน้าที่เล็กกระทัดรัดของเธอยังไม่เติบโตเต็มที่ แต่ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่า เธอจะต้องเป็นสาวที่งดงามเมื่อโตขึ้น

เธอหยิบหิมะขึ้นมาหนึ่งกำมือและเริ่มเล่นเช่นเดียวกับเนลล์

คนรับใช้ที่อยู่ใกล้เคียงเริ่มประหม่าเมื่อเห็นการกระทำของเธอ

พวกเขากังวลว่าจะถูกดุ ถ้าหากกิดเดียนและเนลล์เห็นพวกเขาเล่นกัน

แต่แทนที่จะถูกต่อว่าครอบครัวของเธอก็เริ่มเล่นด้วย ทำให้คนรับใช้ต่างก็พากันหัวเราะ

เนลล์กำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นกิดเดียนจึงไม่อนุญาตให้เธอเล่นกลางแจ้งนานเกินไป

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็พาเธอเข้าไปในบ้าน

ลิซซี่ก็ถูกพากลับเข้ามาเช่นกัน

เมื่อเข้ามาในบ้านอุณหภูมิก็สูงขึ้นอีก หลังจากนั่งลงบนโซฟาแล้ว กิดเดียนก็จับมือเนลล์และนวดจนมือของเธออุ่น

ลิซซี่สังเกตเห็นและเดินเข้ามา เธอกดมือทั้งสองข้างเข้าไปในอ้อมแขนของกิดเดียน

“คุณพ่อคะหนูก็อยากอุ่นเหมือนกัน”

กิดเดียนปฏิเสธเธอไม่ได้เลย เขายอมให้เธอเอามือที่เย็นเยียบเข้ามาในอ้อมแขนของเขา

เคธี่ยิ้ม “หิมะที่นี่ไม่ได้มีเสน่ห์อย่างที่เธอคิด ยังมีภูเขาในบริเวณนี้และโดยปกติแล้วจะมีลมแรงและมีฝุ่นมากมาย จึงไม่ค่อยมีใครมาเยี่ยมชม แต่ถ้าหากพวกเธออยากไปดู เราจะไปที่นั่นหลังจากทานอาหารกลางกันก็ได้”

เนลล์รับฟังด้วยแววตาที่เป็นประกาย เธอพยักหน้าทันที "แน่นอน"

ดังนั้นหลังจากที่ทุกคนรับประทานอาหารกลางวันในตอนเที่ยงแล้ว พวกเขาก็ขับรถออกไปทันที

เมื่อพวกเขาไปถึงยังเนินเขา พวกเขาก็ได้พบว่าหิมะที่นี่ตกหนักจนปิดกั้นทางเดินบนภูเขา

เมื่อเส้นทางถูกกีดขวาง พวกเขาจึงไม่สามารถขึ้นไปบนภูเขาได้

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องกลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้าน เนลล์นึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้ซื้ออะไรตั้งแต่มาที่นี่

ในเมื่อพวกเขาออกมาข้างนอกแล้วและจะต้องเดินทางกลับในอีกสองสามวันที่จะถึง ดังนั้นเธอจึงต้องการไปช็อปปิ้งในวันนี้

กิดเดียนไม่มีข้อโต้แย้ง ดังนั้นพวกเขาจึงไปยังห้างสรรพสินค้าแทนที่จะตรงกลับบ้าน

ทันทีที่มาถึงยังห้างสรรพสินค้า เนลล์ต้องต่อสู้กับแรงกระตุ้นของเธอที่อยากจะซื้อทุกอย่าง ดังนั้นเธอจึงเลือกของเล่นและเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พกพาสะดวกแทน

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เต็มใจที่จะใช้จ่ายแต่เธอมาที่นี่เพื่อซื้อของขวัญให้กับครอบครัวของเธอ

แต่ถ้าเธอซื้อของมากเกินไปและทิ้งมันไว้ที่นี่ เคธี่และฌอนอาจจะไม่ต้องการมัน

ถึงแม้ว่าตระกูลลีย์จะมั่งคั่ง แต่พวกเขาก็เลี้ยงลูกด้วยค่านิยมทางศีลธรรมที่ดี