ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1067

เนลล์เบิกตากว้างด้วยความงุนงง ในเวลาเดียวกันนั้นเอง กิดเดียนก็ดูตกใจด้วยเหมือนกัน

หลังจากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็ตกลงไปในมหาสมุทร

เนลล์ไม่เคยรู้เลยว่าเมื่อนานมาแล้ว ครั้งหนึ่งเธอและกิดเดียนจะเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาด้วยกัน แม้ว่าเธอจะไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำสอง แต่กระสุนก็ทะลุผ่านร่างของเขาทั้งคู่ไม่พลาดเป้า

เธอไม่รู้ว่าใครเป็นคนร้าย แต่เธอรู้สึกว่ากิดเดียนเป็นคนทำ

สิ่งเดียวที่เธอรู้คือความทรงจำที่เธอสูญเสียไปย้อนกลับมาหาเธอในตอนนั้น เธอจำช่วงเวลาที่พวกเขากลับมาอยู่ที่คอนโดด้วยกันได้ เธอจำได้ว่าตกหลุมรักกิดเดียนเพราะเขาดูแลเอาใจใส่เธอมากเพียงใด

แม้ว่าเขาจะเงียบขรึมเสียส่วนใหญ่ แต่เขาก็อ่อนโยนเสมอเมื่อมาหาเธอ

เธอจำได้ว่าเธอและกิดเดียนอยู่ที่ระเบียงในช่วงกลางดึก พูดคุยกันเรื่องความชอบและเป้าหมายในชีวิต เขาเล่าเรื่องที่เธอคิดว่าในชีวิตนี้คงไม่มีวันเข้าใจให้เธอฟัง เขาพูดถึงนิวเคลียร์ สัตว์วิเศษที่มีอายุนับพันปี หรือแม้แต่ความมหัศจรรย์ของอวกาศ นี่คือสิ่งที่พวกเขาได้พูดคุยกัน

ในตอนนี้ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังฟังเรื่องราวที่พระเจ้าสรรค์สร้างเอาไว้ เธอยังจำทุกความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา รวมทั้งสายตาที่เธอมองเขา

คงเป็นตอนนั้นเองที่เธอตัดสินใจว่าเธอจะทำทุกสิ่งทุกอย่าง เพื่อให้แผนการของเขาสำเร็จ แม้ว่านั่นจะหมายความว่าเธอต้องเสียสละตัวเองก็ตาม แต่สุดท้าย จากสิ่งที่เขาพูดว่าจะไม่มีความสงบสุขในโลกนี้ หากไม่มีการเสียสละ

เธอเข้าใจแล้วว่าไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอที่ทำเรื่องที่ถูกต้อง

ขณะที่หน่วยกู้ภัยดึงเธอขึ้นจากมหาสมุทร พวกเขายังช่วยกิดเดียนด้วย

ถึงอย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่ได้พบกันอีกเลยนับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น

เพราะเธอถูกยิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ดูเหมือนว่าเธอจะรอดชีวิตไปไม่ได้

ในช่วงที่หมดสติ เธอได้ยินใครบางคนพูดขึ้น “เธอรู้เรื่องมากเกินไป เราปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้อีก เธอต้องตาย”

ก่อนที่ผู้ร้ายจะทันได้ลงมือทำ อีกคนก็ห้ามเขาเอาไว้เสียก่อน “อย่า ลีย์จะตามล่าเราแน่นอนถ้าเธอตาย ถ้าเขารู้ว่าเราเป็นคนลงมือ ไม่มีประโยชน์อะไรกับเราเหมือนกัน

“แล้วจะให้ทำอย่างไร?”

“ลบความทรงจำเธอออกให้หมด แล้วโยนเธอลงทะเลไป ไม่ว่าเธอจะเอาชีวิตรอดหรือไม่ ให้โชคชะตาเป็นตัวกำหนด”

“ตกลง จะได้ไม่มีปัญหา”

เนลล์คาดไม่ถึงว่าตอนจบที่เธอเฝ้าติดตามมาโดยตลอดจะจบลงแบบนี้ เธอน้ำตาไหลอาบแก้ม ขณะที่เฝ้ามองผู้ชายคนนั้นที่นอนอยู่ข้างเธอเงียบ ๆ โดยไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาเลย

เท่านี้ก็จบลง

นี่คือความจริงที่เธออยากรู้มาโดยตลอด

เขาไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธความจริงที่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงตัดสินใจแต่งงานกับเธอ หลังจากผ่านไปได้ไม่นาน ไม่ใช่เพราะรักอย่างนั้นเหรอ? เขาทำเพื่อชดใช้ความผิดของเขาอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมถึงเป็นแบบนั้น แม้ว่าเขาจะอธิบายให้เธอฟังได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เขาก็เลือกจะไม่ทำแบบนั้น? นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมเขาตัดสินใจซ่อนทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ทั้ง ๆ ที่เธอให้โอกาสเขามากพอที่จะอธิบายทุกสิ่งทุกอย่าง?

แต่นี่คือความจริง