ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 133

เป็นเพราะเนลล์ยุ่งมาเป็นเวลานาน ในที่สุดเธอก็จัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นในสองวันที่ผ่านมาและในที่สุดความตึงเครียดก็คลายลง

มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อหิมะตกเมื่อวานนี้ หลังจากอาหารเย็น เนลล์ดึงกิดเดียนให้ไปที่สนามเพื่อเดินเล่นและรับลมเย็นๆสักพัก แต่เธอก็ไม่คิดว่าเธอจะป่วย

เธอรู้ว่าเธอเป็นคนผิดและไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกไปอีก

เธอกินยาที่หมอเตรียมมาให้อย่างเชื่อฟัง

กิดเดียนเห็นใบหน้าของเธอที่เคยสดใสบัดนี้อ่อนเพลียและอ่อนล้าจากการป่วยและไม่ได้พูดอะไรมากเพราะเขารู้ว่าเธอป่วย

เขาปล่อยให้เธอพักผ่อนที่บ้านและบอกป้าจอยซ์และคนอื่น ๆ ให้ดูแลเธอก่อนที่จะออกไป เนลล์เวียนหัวและทอดกายนอนเป็นเวลานาน มันเป็นเวลาเที่ยงวันเมื่ออาการของเธอดีขึ้นในที่สุดและเธอได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากด้านล่าง

เนลล์แปลกใจเล็กน้อย…

สวนลีย์เป็นที่พักส่วนตัวของกิดเดียนในจินเฉิง นาน ๆ ครั้งถึงจะมีคนแปลกหน้าเข้ามาในบ้านเว้นเสียแต่ว่าจะเป็นคนรับใช้

นอกจากนั้นคนรับใช้ยังรู้ว่าเธอชอบความเงียบและจะไม่ส่งเสียงดัง

ใครอยู่ที่นั่น?

เธอกำลังจะลุกขึ้นเมื่อเธอเห็นป้าจอยซ์วิ่งเข้ามาอย่างลุกลี้ลุกลน

“คุณผู้หญิง มันไม่ดี”

เนลล์ขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมข้างล่างถึงเสียงดัง?”

ป้าจอยส์ดูกระอักกระอ่วนมาก “น้าจีนมาค่ะ”

เนลล์หยุดไปชั่วขณะ

เธอรู้ว่ากิดเดียนเรียก จีน ลีย์ ว่าน้า

ว่ากันว่าในตอนหลังจากที่ครอบครัวของกิดเดียนเสียชีวิตลงอย่างกะทันหันน้าคนนี้นี่เองที่เป็นผู้เลี้ยงดูเขามา

ก็สมเหตุสมผลที่จะพูดว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าเนลล์จะอยู่กับเขามาเป็นเวลานาน แต่เธอไม่เคยได้ยินกิดเดียนพูดถึงน้าของเขาเลย

เธอเพิ่งจะเรียนรู้โดยบังเอิญเกี่ยวกับการเอาตัวรอดจากบุคคลอื่น

ขณะที่เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอเอ่ยถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นเธอถึงได้มาที่นี่? คุณดูเหมือนกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

ป้าจอยซ์รู้สึกประหม่าจริง ๆ

“คุณอาจจะไม่รู้ แต่เธอไม่ใช่คนที่อ่อนโยนมากนัก ทุกครั้งที่เธอมา เธอจ้องแต่จะจับผิด ทุกคนให้ความสำคัญกับเธอเพราะความเมตตาของเธอที่มีต่อคุณลีย์ ดังนั้นเราจึงไม่กล้าพูดอะไร พวกเราไม่กล้าท้าทายเธอแม้แต่น้อยเช่นกัน”

เนลล์พยักหน้าอย่างเข้าใจและไม่พูดอะไรอีก

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอกำลังจะลงไปข้างล่างเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงแผดเสียงดังขึ้นมาจากด้านล่าง

“คุณจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ได้อย่างไร นี่คือชาที่คุณเสิร์ฟให้กับนายน้อยหรือ? นายน้อยดูแลคุณดีเกินไปและทำให้พวกคุณลืมกฎไปหรือ?”

เนลล์ขมวดคิ้วแล้วเดินลงไป

ในห้องนั่งเล่น หญิงวัยกลางคนในชุดสีขาวกำลังตำหนิคนรับใช้สองสามคน

บนพื้นด้านหน้าของเธอมีกาน้ำชาโบราณแตกอยู่ ใบชาและน้ำชากระจัดกระจายเต็มพื้น คนรับใช้ก้มหน้าลงไม่กล้าพูดอะไรออกไป คนอื่นยืนห่างออกจากประตูไปเพียงไม่กี่ก้าว

เนลล์เลิกคิ้วของเธอทั้งรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น?”