ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 136

เนลล์รู้สึกถึงความอบอุ่นที่ด้านหลังของเธอ ก่อนเสียงของเธอจะขาดหายไป มีบ้างคนคว้าเอวเธอจากด้านหลัง

นี่คือสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจเป็นอย่างมาก เธอร้องเสียงหลงและหันกลับมาโดยทันที ใบหน้าหล่อเหลาที่แต้มด้วยรอยยิ้มมองเข้ามา

“กิดเดียน ลีย์?” เธอรู้สึกโล่งอกแต่คิดว่ามันน่ารำคาญและตลกในเวลาเดียวกัน

“คุณมาเงียบขนาดนี้ได้อย่างไรคะ? คุณทำให้ฉันกลัว!” เธอพูดพลางตบหน้าอกของเธอเบา ๆ เสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่บ้านในวันนี้คือเสื้อคอลึกทรงหลวม กระดูกไหปลาร้าที่บอบบางของเธออวดออกมาให้เห็น

ดวงตาของกิดเดียนเป็นประกายแต่เขาก็ยังคงนิ่งเฉย เขาก้มศีรษะของเขาลงเพื่อประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ ก่อนจะเริ่มจูบมากขึ้นที่คิ้วของเธอและดวงตาของเธอ

เนลล์รู้สึกแปลก ๆ ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นอย่างคาดไม่ถึง ร่างบางของเธอแทรกระหว่างอ้อมกอดของเขา และเคาน์เตอร์ ห้องนี้ไม่มีที่มากพอสำหรับการหลบหนีของเธอ ดังนั้นเธอทำได้แค่เพียงเงยหน้าขึ้นและยอมรับความต้องกานที่ไม่จำกัดของผู้ชายคนนั้น

กิดเดียนปล่อยเธอในที่สุดหลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน เขากดหน้าผากของเขากับเธอและระบายยิ้ม

เนลล์หอบหายใจ เธอดูมึนงงแม้ว่าเธอจะฟื้นคืนสติก็เธอได้แล้วก็ตาม

“เกิดอะไรขึ้น? มีปัญหาอะไร?” วันนี้เนลล์คิดว่ากิดเดียนมีพฤติกรรมเข้าข้างตัวเอง แม้ว่าเขาจะหลงใหลเธอมาตลอด เขายังคงคำนึงถึงสภาพแวดล้อมรอบตัวและจะไม่ซุกซนในสถานที่เช่นห้องครัว เกิดอะไรขึ้น? กิดเดียนยิ้มและทัดผมขอเธอเอาไว้ที่ข้างหู

“คุณเจอคุณน้าของผมแล้วใช่หรือเปล่า?” เขากระซิบถาม เนลล์อดที่จะแปลกใจไม่ได้ ดวงตาสีดำของเธอแทรกผ่านเขา

“คุณรู้ได้อย่างไรคะ?”

“เธอมาหาผมที่ออฟฟิศ”

“เพื่อฟ้องเหรอคะ?” กิดเดียนพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมาไม่ปิดบัง

เนลล์คิดว่ามันค่อนข้างตลก เธอเอนหลังเล็กน้อยและรู้สึกว่าแผ่นหลังเล็ก ๆ ของเธอกดติดกับเคาน์เตอร์ แม้จะเป็นเช่นนั้นเธอยังคงติดอยู่ในอ้อมกอดของชายคนนั้น เธอกอดแขนของเขาและอมยิ้มมองเขา

“ฉันโกรธคุณน้าของคุณที่เลี้ยงให้คุณให้เป็นผู้ชายแบบคุณในวันนี้ คุณจะลงโทษฉันอย่างไรคะ ท่านประธานลีย์?” กิดเดียนเลิกคิ้วของเขา

“อืม คุณต้องถูกลงโทษ” ทันใดนั้นเองเขาก็ลดศีรษะของเขาลงครึ่งนิ้วไปหาใบหน้าของเธอ

เนลล์เอนหลังทันทีที่ริมฝีปากของพวกเขากำลังจะสัมผัสกัน

เธอชำเลืองไปที่ประตูห้องครัวอย่างเขินอาย หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีใครสอดแนมพวกเขา เธอพูดด้วยน้ำเสียงเจือความลำบากใจและโกรธว่า

“คุณกำลังทำอะไร? ไม่มีอีกครั้งแล้ว!” กิดเดียนหัวเราะเบา ๆ เขามีลำตัวยาวและขายาวแขนทั้งสองข้างของเขาวางไว้ข้างตัวเธอเกือบจะบังเธอเอาไว้ภายใต้เงาของเขา

แม้แต่บรรยากาศโดยรอบก็ยังอบอวลไปด้วยความหวานและความรักที่พึงพอใจ

เนลล์รู้สึกว่าแก้มร้อนเห่อขึ้นมาทันที เธอไม่รู้ว่าชายคนนี้กำลังทำอะไร เขายืนนิ่งอยู่ชั่วขณะ ในที่สุด เธอก็ผลักเขาออกไปด้วยฝ่ามือทั้งสองข้าง

“ออกไปก่อน ฉันต้องอยู่ดูน้ำซุป” กิดเดียนจับมือของเธอไว้ในมือของเขา

“น้าของผมไม่เพียงแต่อารมณ์ร้าย แต่เธอยังถูกคนอื่นยุยงได้ง่ายอีกด้วย แต่จริง ๆ เธอไม่ใช่คนใจร้าย ขอโทษสำหรับอะไรก็ตามที่คุณผ่านมาในวันนี้ สิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก” สิ่งนี้ทำให้เนลล์แปลกใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้าของเธอ แสงอ่อน ๆ ที่ส่องลงมาจากด้านบนปกคลุมใบหน้าที่เงียบขรึมของเขาด้วยแสงเจิดจ้า

เธอไม่เคยคาดหวังให้เขาพูดแบบนี้...

ในความเป็นจริงแล้วเธอไม่ได้รู้สึกเสียใจแม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นจะทำให้เธอรู้สึกแย่อยู่บ้าง

อย่างไรก็ตามวิธีที่เธอเห็น ความสัมพันธ์ของเธอกับกิดเดียนและจีนไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกัน ด้วยเหตุนี้เพียงอย่างเดียวเธอไม่ได้ใส่ใจแม้ว่ากิดเดียนจะไมได้อธิบายกับเธอก็ตาม

แต่ผู้ชายคนนี้...

มีความรู้สึกอบอุ่นปกคลุมในหัวใจของเธออย่างน่าอัศจรรย์