ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 162

กิดเดียนคิ้วกระตุกและบ่งบอกถึงความไม่พอใจของเขา

“พูดอีกอย่างก็คือคุณจะไม่อยู่บ้านเป็นเวลานาน?” เนลล์หยุดชั่วคราวและจำได้ว่าสิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นความจริง เธอเอียงใบหน้าเล็กน้อยและยิ้มให้กิดเดียน

“อีกไม่กี่เดือนก็จะถึงแล้ว คุณเอาชนะมันได้ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว” กิดเดียนยิ้มอย่างมืดมน

“ฮะ! คุณสัญญาว่าจะกลับไปเมืองหลวงกับผมล่ะ?” เนลล์

“ ... ” เอ่อ… เธอบอกได้ไหมว่าเธอลืมมันโดยไม่ได้ตั้งใจ?

เมื่อเห็นใบหน้าของชายคนนั้นมืดลงด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเธอจึงรีบพูดว่า

“ยังมีเวลาอีก 2-3 วันกว่าจะเริ่มถ่ายได้ฉันจะไปกับคุณตอนนี้” เพื่อพิสูจน์ความมุ่งมั่นของเธอเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาทันทีและค้นหาตั๋วสายการบิน

“ยังไม่สายเกินไปที่จะจองตั๋วสำหรับเช้าวันพรุ่งนี้” กิดเดียนยิ้มอย่างเย็นชาและไม่สนใจเธอแล้วหันไปเดินขึ้นชั้นบน

เนลล์ “ กา กา กา ”

เธอคิดว่าชายคนนั้นกำลังโกรธ แต่โดยไม่คาดคิดเขากลับมาที่ชั้นล่างหลังจากนั้นไม่กี่นาทีและโยนโบรชัวร์การเดินทางใส่เธอ

“เลือกสถานที่ เราจะออกเดินทางในวันพรุ่งนี้” เนลล์

“???” กิดเดียนดูอึดอัดเล็กน้อย

“ในที่สุดผมก็สามารถหยุดงานได้สองสามวัน คุณไม่อยากออกไปพักผ่อนเหรอ?” เนลล์สว่างขึ้นทันที

"แน่นอน ฉันจะไป" เธอรีบหยิบโบรชัวร์และมองหาสถานที่ที่เธอต้องการไป เธอถามเขาขณะที่เธอมอง

กิดเดียนไม่ได้ร้องขอใด ๆ เขาคิดแค่ว่าตั้งแต่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ก่อนหน้าเขากำลังจะออกไปถ่ายทำและเขายังต้องทำงานเขาอาจจะไม่ได้เจอเธอทุกวัน เป็นผลให้พวกเขาผูกพันที่จะใช้เวลาห่างกัน เนื่องจากเขาไม่เต็มใจที่จะแยกทางกับเธอเขาจะใช้เวลาสองสามวันนี้กับเธอก่อนล่วงหน้า

เนลล์เร็วมากในการเลือกของเธอ อย่างไรก็ตามเธอเคยไปสถานที่ไม่กี่แห่งในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในไม่ช้าเธอก็พบสถานที่สองสามแห่งที่เหมาะแก่การเที่ยวชม แต่ไม่มีนักท่องเที่ยวมากนักและนำเสนอต่อหน้าเขาเหมือนเครื่องบูชา

“นี่คือสถานที่ทั้งหมดที่ฉันอยากไปด้วยตัวเอง พวกเขาทุกคนค่อนข้างดีและเหมาะที่จะพักผ่อนในซีซั่นนี้ ลองดูและเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง” กิดเดียนกวาดนิ้วไปที่แท็บเล็ตอย่างสบาย ๆ ล้วนเป็นสถานที่ที่มีทิวทัศน์ที่สวยงามและเหมาะสำหรับคู่รักหนุ่มสาวในการเดินทางและพักผ่อน เขาลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะเลือกหนึ่งในนั้น

"สถานที่นี้! มีภูเขาและน้ำและอยู่ใกล้ทะเลด้วย วิวก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน” เนลล์โน้มตัวไปดูและยิ้มกว้างทันที

“ฉันชอบสถานที่นั้นที่สุดด้วย ตกลงมันถูกตัดสินแล้ว”

“อื้ม” กิดเดียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“ฉันจะจัดเวลาที่แน่นอนในตอนเย็นและจะแจ้งให้คุณทราบ” กำหนดการเดินทางจึงได้รับการสรุปอย่างเด็ดขาด หลังจากทานอาหารเย็น เนลล์กลับไปที่ห้องของเธอพร้อมแท็บเล็ตและวางแผนคู่มือการเดินทางต่อไป

เย็นวันนั้นกิดเดียนจัดเตรียมให้พวกเขาออกเดินทางเป็นเวลาสามวันครึ่ง พวกเขาจะออกเดินทาง แต่เช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้เนลล์ดีใจและเห็นด้วยทันที จากนั้นเธอก็เริ่มเก็บข้าวของที่ต้องการนำไปด้วย พวกเขาเลือกเมืองชายฝั่งในประเทศเพื่อนบ้านไม่ใช่ในจีน

อย่างไรก็ตามเมืองเล็ก ๆ แห่งนั้นมีชื่อเสียงอย่างมากเนื่องจากมีทิวทัศน์ที่สวยงามสภาพแวดล้อมที่ดีและอากาศบริสุทธิ์ หลายคนเคยเดินทางไปที่นั่น ที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิซึ่งเป็นเวลาที่เหมาะสำหรับการเที่ยวชมและเดินป่า

แม้ว่าความแตกต่างของอุณหภูมิระหว่างกลางคืนและกลางวันในเมืองจะค่อนข้างมาก แต่สภาพอากาศก็ยังคงน่าอยู่ เนลล์เตรียมของหลายอย่างที่ทั้งสองคนอาจจะใช้ได้

หลังจากเตรียมตัวให้พร้อมแล้วเช้าวันรุ่งขึ้น กิดเดียน ก็ไปที่บริษัทเพื่อจัดการเรื่องบางอย่างก่อนจะกลับมารับเธอและมุ่งหน้าไปที่สนามบิน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอไปเที่ยวกับผู้ชาย เมื่อเธอไปถึงสนามบินเท่านั้นที่เธอพบว่าพวกเขาจะนั่งเครื่องบินส่วนตัวของ กิดเดียน

“เนื่องจากมันเป็นนาทีสุดท้ายเกินไปจึงสายเกินไปที่จะจองตั๋ว จะเร็วกว่าที่จะใช้สิ่งนี้” นี่คือคำอธิบายของ กิดเดียนว่าทำไมพวกเขาถึงบินด้วยเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว เนลล์พยักหน้าและไม่สงสัยในตัวเขา

หลังจากขึ้นเครื่องแล้วเธอรู้ว่าเวลาบินจะเหลือสามชั่วโมงเธอจึงหลับตาและเตรียมที่จะพักผ่อน กิดเดียนกำลังดูแผนการลงทุน แม้ว่าเขาจะอยู่ในช่วงพักร้อน แต่เขาก็ยังคงยุ่งมากเพราะตำแหน่งของเขา บางอย่างไม่สามารถระงับได้เพียงเพราะเขากำลังหยุดพัก แม้ว่าเขาจะไม่ได้อยู่ที่สำนักงาน แต่ก็มีบางสิ่งที่เขายังต้องจัดการ

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เนลล์ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจกับเขาเล็กน้อย เพื่อไม่ให้รบกวนการนอนของเธอม่านบังแดดในห้องโดยสารจึงถูกดึงลงและเปิดเฉพาะไฟด้านหน้าเท่านั้น กิดเดียนเอนกายพิงเก้าอี้และมองดูเอกสารตรงหน้าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด คิ้วที่หล่อเหลาของเขาถักเป็นครั้งคราวขณะที่เขาวนเวียนหรือเซ็นชื่ออะไรบางอย่างเป็นครั้งคราว

เนลล์ตกอยู่ในความงุนงงจากการดูเขาและคิดว่าผู้ชายคนนี้หล่อมากอย่างไม่น่าเชื่อ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้หญิงทุกคนต่างรุมมาหาเขาเหมือนผึ้งกับน้ำผึ้ง เขามีเสน่ห์อย่างไม่น่าเชื่อ สำหรับเธอ เธอเป็นเพียงคนธรรมดา เธอลงเอยด้วยการยืนข้างเขาและสนุกกับการกินของเขาได้อย่างไร?

เมื่อคิดเช่นนี้เนลล์ก็ยิ่งตั้งใจทำงานมากขึ้นและก้าวขึ้นไปเพื่อที่วันหนึ่งเธอจะได้ยืนเคียงข้างเขาด้วยความมั่นใจและไม่ทำให้เขาอาย ห้องโดยสารเงียบและไม่มีใครพูด เธอนอนลงด้านข้างบนเก้าอี้นอนนุ่ม ๆ และวางมือไว้ที่เอวของเขาแล้ววนไปรอบ ๆ ก่อนจะหลับตา

การกระทำของกิดเดียนหยุดลงชั่วคราวขณะที่เขาลดสายตาลงมองมือที่เอวของเขา หันศีรษะไปก็เห็นหญิงสาวนอนตะแคงหลับตาพริ้ม มือข้างหนึ่งของเธอวางบนเขาด้วยการกระทำที่ไม่เหมือนใครและทันใดนั้นหัวใจของเขาก็อ่อนปวกเปียก เขาจับมือเธอแล้วโน้มตัวไปจูบใบหน้าของเธอพลางกระซิบ

“ฝันดีนะ” เนลล์นอนหลับสบายอย่างหาที่เปรียบมิได้

สามชั่วโมงต่อมา

เครื่องบินลงจอดที่ปลายทางและเนลล์ถูกกิดเดียนเขย่าตัว เธอขยี้ตาก่อนจะเดินตามเขาลงจากเครื่องบิน

กิดเดียนตัดสินใจอย่างกะทันหันที่จะพาเธอออกไปมีคนเพียงไม่กี่คนที่รู้เกี่ยวกับวันหยุดพักผ่อนของพวกเขาและเขาก็ไม่ได้พาคนมากมายไปด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตามเพื่อความปลอดภัยเขายังคงปล่อยให้แนนซี่ เมอร์เรย์มากับพวกเขา

หลังจากลงจากเครื่องบินรถที่มารับก็มาถึงแล้ว ชายคนนั้นพาเนลล์ไปที่รถและพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ฟาร์มที่เนลเลือกเอง ชื่อของเมืองนี้เรียกว่าเฮอร์มาซึ่งหมายถึงแดนสวรรค์ในภาษาของพวกเขา ทั้งสองนั่งอยู่ในรถและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยกันเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์ที่สวยงามและสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ บ้านหลังคาสีแดงทรงเตี้ยเย็บปะติดปะต่อกันที่สร้างด้วยสถาปัตยกรรมท้องถิ่นของพวกเขาเกลื่อน

มีการปลูกต้นสาลี่ขนาดใหญ่สองข้างทางซึ่งบานสะพรั่งไปด้วยดอกไม้ที่มีกลิ่นหอม บางคนขี่จักรยานใต้ต้นไม้หัวเราะเหงื่อออกและดูสบาย ๆ และมีความสุข เนลล์ถูกดึงดูดด้วยสายตาอย่างรวดเร็วและชะโงกหน้าไปมองข้างนอก กิดเดียนยิ้มจาง ๆ แล้วจับมือเธอ ครึ่งชั่วโมงต่อมาในที่สุดพวกเขาก็มาถึงที่หมาย

พวกเขาอยู่ใกล้ทะเลมาก แม้ว่าคฤหาสน์จะมีขนาดเล็กและไม่หรูหราขนาดนั้น แต่ก็เงียบสงบและโอ่อ่าเหมาะสำหรับการพักผ่อนอย่างผ่อนคลาย ทั้งสองรีบออกไป เนื่องจากพวกเขาจะอยู่ไม่นานนักจึงไม่ได้นำกระเป๋าเดินทางมาด้วย