ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 163

กิดเดียนถือกระเป๋าเดินทางไว้ข้างหลังขณะที่เนลล์วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับกระเป๋าใบเล็ก เมื่อเธอเข้าไปเธอก็ถูกดึงดูดโดยสวนผักในบ้านทันที

เธอเคยเห็นภาพบนอินเทอร์เน็ตและรู้ว่ามีผักที่ปลูกที่นี่ หากพวกเขาสนใจพวกเขาสามารถเลือกและปรุงอาหารได้เหมือนชาวนาทั่วไป นอกจากนี้ยังมีตลาดผักในบริเวณใกล้เคียงที่สามารถซื้อเนื้อสัตว์และเครื่องเทศได้ เนลตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เธอเคยชินกับชีวิตของครอบครัวที่ร่ำรวยจากการติดตามกิดเดียน แต่ก็เป็นเรื่องดีที่ได้สัมผัสชีวิตคู่ธรรมดา ๆ สักครั้ง กิดเดียนตามหลังเธอและยังติดเชื้อจากอารมณ์ตื่นเต้นของเธออีกด้วย เขารีบเดินไปข้างหน้าและนำกระเป๋าเดินทางเข้าไปในลาน

“กิดเดียนที่นี่สวยมาก เข้าไปดูได้เลย คุณจะรักมัน” เนลล์เดินเล่นไปรอบ ๆ และกลับออกไปกอดแขนของเขาและบอกเขา กิดเดียนกวาดสายตาไปรอบ ๆ แม้ว่ามันจะดูต่ำต้อยเล็กน้อย แต่ก็มีความรู้สึกสันโดษ เขาพยักหน้า

ทั้งสองคนแบกกระเป๋าเข้ามาที่นี่เป็นวิลล่าเล็ก ๆ ที่แปลกตามีดูเพล็กซ์บนชั้นสอง เนลล์เดินเล่นรอบ ๆ บ้านและวิ่งออกไปข้างนอกอีกครั้งรู้สึกมีความสุขมากขึ้นเมื่อได้เห็นดอกไม้มากมายที่ปลูกในสวนหลังบ้าน

“เจ้าของที่นี่ต้องเป็นคนที่มีรสนิยมในการใช้ชีวิต” เธอกล่าวหลังจากวิ่งลงไปดูสวนต่างๆ กิดเดียนก้าวลงบันไดพร้อมน้ำสองถ้วยแล้วยื่นให้เธอ

“มีสวนที่บ้านด้วยดอกไม้ที่สวยกว่าที่นี่ แต่ฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดว่าฉันมีรสชาติสำหรับชีวิต”

“คุณไม่เปรียบเทียบได้ไหม?” เนลล์กลอกตาไปที่เขา

“ดอกไม้เหล่านั้นไม่ได้ปลูกโดยคุณ พวกเขาทั้งหมดได้รับการดูแลโดยป้าจอยซ์ เมื่อคุณอารมณ์ดีคุณก็แค่ไปเดินเล่นเพื่อสนุกกับมัน คุณไม่ต้องกังวลที่จะมองพวกเขาตามปกติ มันไม่เหมือนกันเลยใช่ไหม?” กิดเดียนรู้ว่าเธอพูดความจริงและไม่หักล้างมัน

"คุณหิวไหม? เราสามารถออกไปหาซื้อของกินระหว่างทางได้” เนลล์พยักหน้า

"ตกลง" ทั้งสองกลับไปที่ห้องของพวกเขาและมีการเปลี่ยนแปลง

เสื้อผ้าถูกเตรียมโดยเนลล์ เธอตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงเขาและหวังว่าประธานที่มีอำนาจสูงและยิ่งใหญ่จะได้สัมผัสกับความรู้สึกของคนธรรมดาที่มีความรักดังนั้นเธอจึงเตรียมชุดที่เข้ากัน กิดเดียนออกมาหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า ชุดลำลองสีขาวของเขาทำให้อารมณ์ร้ายกาจของเขาเบาลงและทำให้เขาดูสดใสขึ้น เธอสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกับเขาซึ่งมีขนาดเล็กกว่าและผมของเธอถูกดึงขึ้นเป็นบันเล็ก ๆ ทั้งสองเข้ากันอย่างลงตัวเมื่อยืนอยู่ข้างๆกัน

ดวงตาของกิดเดียนเต็มไปด้วยความอบอุ่นเมื่อเห็นเครื่องแต่งกายของเธอและเขาก็จับมือเธอก่อนจะเดินออกไปด้วยกัน ทั้งสองตัดสินใจที่จะกินทุกที่ที่พวกเขาไปและเห็นร้านอาหารเล็ก ๆ ที่สวยงามอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์

ในช่วงเวลานี้มีนักท่องเที่ยวไม่มากนักในเมืองเล็ก ๆ ร้านอาหารจึงร้างไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมันมีสไตล์ที่แตกต่างเนื่องจากการตกแต่งที่สวยงามและสภาพแวดล้อมที่หรูหรา เนลล์และกิดเดียนเข้าไปและหาที่นั่ง

เจ้าของร้านอาหารเป็นคู่สามีภรรยาวัยกลางคน พวกเขาดูไม่แก่หรือเด็กอายุราว ๆ สามสิบและมีลูกชายอายุหกขวบ มันบังเอิญว่าพวกเขาเป็นคนจีนด้วยและพวกเขาตัดสินใจที่จะปักหลักที่นี่เพราะชอบทิวทัศน์ของเมืองนี้

พวกเขาเปิดร้านอาหารที่ดึงเอารสชาติของบ้านเกิดและใช้เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว หัวหน้าผู้หญิงมีชื่อว่าซูซาน รีดและบอกอย่างกระตือรือร้นให้เรียกเธอว่าพี่ซูซาน เนลล์มีความสุขมากที่ได้พบเพื่อนใหม่จากบ้านและมีความสุข ซูซานทักทายพวกเขาและรับคำสั่งและเนลล์ถามว่าเธอมีอะไรพิเศษให้

เธอแนะนำอาหารจานเด่นของพวกเขาและเนลล์สั่งอาหารสองสามอย่างหลังจากถามความเห็นของกิดเดียน จากนั้นซูซานก็รายงานอาหารให้สามีของเธอซึ่งกำลังยุ่งอยู่ในครัวและกลับมาคุยกับพวกเขาพร้อมกับรินน้ำให้พวกเขา บางทีอาจเป็นเพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลาอาหารพวกเขาจึงเป็นลูกค้าเพียงคนเดียวในร้านอาหาร