ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 172

เธอพยักหน้า

หญิงสาวหลับตาลงเบา ๆ และเสียงทุ้มของชายหนุ่มก็เริ่มนับขึ้น

“หนึ่ง”

“สอง”

“สาม”

เธอลืมตาขึ้น

สิ่งรอบตัวของเธอเริ่มสว่างขึ้น แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้นเธอไม่ได้สังเกตว่าแสงนั้นมาจากไหน

กิดเดียนเตือนเธอ “มองลงไป”

เธอมองลงไปที่ปลายเท้าของเธอ

จากนั้นดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ เธอปิดปากของเธอด้วยความประหลาดใจ

ภายใต้เท้าของเธอคือเมืองเดอร์มาทาว์นทั้งหมด สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ ไฟหลากสีถูกจัดวางเอาไว้อย่างพิถีพิถันโดยสะกดเป็นคำสองคำนั้น คือแต่งงานกันนะ!

เมื่อถึงจุดนั้นเธอตะลึงไปด้วยความตกใจ และไม่รู้ว่าจะมีปฏิกิริยาตอบกลับอย่างไร

ชายหนุ่มปล่อยมือจากเธอและเสียงที่มีเสน่ห์ก็ดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ

“เนลลี่คุณจะแต่งงานกับผมไหม?”

เธอรีบหันกลับไปและมองชายหนุ่มที่อยู่ห่างออกไปจากเธอสองก้าว เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่งพร้อมกับแหวนเพชรสีชมพูในมือของเขา ดวงตาของเขามองไปที่เธอด้วยความอบอุ่น

เนลล์ปิดปากของเธอด้วยความตกใจอีกครั้ง

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันโดยไม่มีสัญญาณเตือน

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเธอจะต้องเจอเซอร์ไพรส์ ทว่าเธอไมได้คาดหวังว่าจะเป็นเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานแบบนี้

เธอเริ่มรู้สึกถึงน้ำตาที่ไหล แสงไฟภายใต้เท้าของเธอ เป็นเส้นทางของดวงตาที่เธอจะก้าวเดินไปกับเขา ทุกจุดชี้ให้เห็นว่าชายคนนี้พิถีพิถันมาแค่ไหน

ชั่วขณะที่เธอรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

หลังจากนั้นเธอก็ได้ยินผู้ชายคนนี้ถามเธอซ้ำ ๆ ว่า “เนลลี่ คุณจะแต่งงานกับผมไหม?”

ดวงตาของเนลล์เป็นสีแดง เธอรู้สึกว่ามีเรื่องที่ดีและเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน เธอสะกดกั้นความรู้สึกที่อยากจะกระโดดเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและบอกเขาว่าเธอมีความสุขแค่ไหน เธอบอก “เราแต่งงานกันแล้วนะคะ คุณทำทั้งหมดนี้เพื่ออะไร?”

ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ผมรู้ครับ เราแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย และคุณคือภรรยาของ กิดเดียน ลีย์ แต่การแต่งงานคือสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งเดียวในชีวิตมันไม่ควรจะง่ายขนาดนั้น”

“ก่อนหน้านี้ผมกลัวว่าคุณจะทิ้งผมไป นั่นคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงอยากให้คุณอยู่เคียงข้างผม แต่ผมจะทดแทนให้คุณสำหรับอะไรก็ตามที่ผมติดค้างคุณ ดังนั้นนี่คือคำขอแต่งงานอย่างเป็นทางการของผม คุณจะตอบตกลงไหมครับ?”

เนลล์มองไปที่ชายหนุ่ม เธอสามารถรู้สึกได้ถึงความกังวลภายใต้น้ำเสียงที่มีเสน่ห์ของเขา

เธอหัวเราะคิกคักและสะเทือนใจและเศร้าในเวลาเดียวกัน

เนลล์รู้สึกสะเทือนใจเพราะในฐานะผู้ชายที่เหย่อหยิ่ง กิดเดียนเต็มใจลดตัวลงและพยายามจัดเตรียมทั้งหมดนี้เพื่อเธอ

เขาไม่คิดที่จะขอแต่งงานอีกครั้ง เพราะเขาเคารพในความรู้สึกของเธอ

เธอบอกกับตัวเองว่าต้องยั้งคิดและระวังอย่าให้เจ็บช้ำอีกเป็นครั้งที่สอง แต่ความรู้สึกที่พยายามเป็นครั้งที่สองนั้นรุนแรง

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เวลาที่เธอจะเศร้าและโกรธเคือง

เธอตอบตกลงในใจของเธอมานานแล้ว แต่เมื่อเธอรู้ว่าเขาเก็บข้อเสนอนี้จากเธอมานาน เขามาที่เมืองนี้เป็นเวลาสี่วันโดยไม่บอกอะไรเธอเลยแม้แต่คำเดียว และยังทำให้เธอกังวลอยู่ครู่หนึ่ง เธอเชื่อว่าเขาควรจะโดนลงโทษ

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เธอจึงมองออกไปอย่างช้า ๆ และยิ้ม

“ดี...ฉันคิดว่า… ฉันต้องพิจารณาข้อเสนอของคุณอย่างจริงจัง”

ในขณะที่คำพูดของเธอเล็ดลอดออกจากปาก เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเขามองเธอเปลี่ยนไปจากเดิม

“คุณต้องพิจารณาอะไรอีก?”

“แน่นอน ฉันต้องการพิจารณา ก่อนหน้านี้พวกเราแต่งงานกันอย่างรีบร้อน และคุณยอมรับว่าคุณทำลงไปเพราะต้องการให้ฉันอยู่เคียงข้างคุณ เป็นผู้ชายที่วางแผนมากมายไปหมดคือ...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืน

ก่อนที่เธอจะส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ แหวนเพชรที่ส่องประกายวงนั้นอยู่บนนิ้วของเธอเรียบร้อยแล้ว

“เฮ้ คุณทำอะไรลงไปคะ? ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลย!”

“แล้วคุณจะพูดตอนนี้เลยไหม?”

ชายคนนั้นขยับใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ น้ำเสียงของเขาฟังดูน่ากลัวเล็กน้อย และการปรากฏตัวของเขาทำให้รู้สึกอันตราย

เมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้เขาดูอ่อนโยนและอบอุ่นราวกับแกะ แต่ในเวลาต่อมาแกะก็กลายร่างเป็นหมาป่าตัวใหญ่ ราวกับว่าเขาจะกินเธอทั้งเป็นถ้าเธอตอบปฏิเสธ

เนลล์ผงะไปด้านหลังเล็กน้อย แรงกดดันที่น่ากลัวจากชายหนุ่มทำให้เธอต้องถอยหลัง

เธอแสดงรอยยิ้มที่ประจบประแจงออกมา “มะ...ไม่”

“เยี่ยม”

กิดเดียนกะพริบตาและเขากลับไปกอดยังด้านที่อบอุ่นและนุ่มนวล

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราเป็นสามีและภรรยากันอย่างเป็นทางการ”

“ห๊ะ?”

เนลล์นิ่งอึ้งไปและไม่สามารถแสดงปฏิกิริยาต่อสถานการณ์นี้ได้

‘เราคือสามีและภรรยาเหรอ? เหมือนจะเป็นเป็นนั้นเหรอ? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างยังไม่ถูกต้อง? การขอแต่งงานนี้ไม่เร็วไปหน่อยเหรอ? ฉันยังไม่ทันที่จะได้ลิ้มรสของความสุขและมันก็จบลงแล้วเหรอ?’

ในขณะเดียวกัน ในคฤหาสน์หลังใหญ่ในเมือง ท่านผู้หญิงควินตันดูชายหนุ่มผ่านหน้าจอควบคุมของเธอ เธอตบลงบนตักของเธออย่างเศร้าใจ

“กรี๊ด! ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น! ฉันรู้ว่าสิ่งที่เขาจัดการยังดีไม่พอ! นั่นมันโง่! เขาเอาใจเธอมากกว่านั้นไม่ได้หรือไง? ถ้าเขายังเหลวไหลอยู่แบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะตกหลุมรักเขา?”

นอกจากนี้ เขาคือชายชราที่ดูซีดเซียวและเขาพูดว่าเขาชอบการขอแต่งงานที่ดูตรงไปตรงมา และหนักแน่นของกิดเดียน

เขายังเถียงเบา ๆ อีกว่า “ในที่สุดเขาก็ทำมันได้ ทำไมคุณถึงต้องกังวลขนาดนี้?”

ท่านผู้หญิงจ้องมองไปที่เขา

ชายชราตกใจกับการจ้องมองมานั้น เขาพูดอย่างประหม่า “ใช่ กิดเดียนผิดที่ตรงไปตรงมา ฉันจะสั่งสอนเขาเมื่อเขากลับมา!”

ลิซซี่เขามาร่วมการสนทนา “คุณพ่อจะสามารถพาคุณแม่กลับมาที่บ้านทั้ง ๆ ที่เป็นแบบนั้นได้จริง ๆ เหรอคะ? หนูรู้สึกเหมือนคุณแม่เป็นบ้า”

หญิงชรารีบอุ้มเจ้าเกี๊ยวตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนของเธอและปลอบเธอ “ไม่ เธอไม่ได้เป็นบ้า หนูยังเด็กอยู่ที่รัก หนูจะเข้าใจเมื่อหนูโตขึ้นกว่านี้ คุณแม่ของหนูไม่ได้บ้า เธอกำลังมีช่วงเวลาที่มีความสุขกับคุณพ่อของหนู”

ลิซซี่พยักหน้าทั้ง ๆ ที่ไม่เข้าใจกับสถานการณ์นั้นเลย “โอ้”

หลังจากที่ท่านผู้หญิงปลอบใจเจ้าเกี๊ยวตัวน้อยแล้วเธอก็กลับไปดูการถ่ายทอดสดต่อ

เนลล์ไม่รู้ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอและกิดเดียนกำลังถ่ายทอดสดให้ผู้ใหญ่ของเขาได้รับรู้ด้วย

เธอมองตรงไปที่ชายตรงหน้าของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเล็กน้อย “คุณทำทั้งหมดเพื่อสิ่งนี้เหรอคะ?”

กิดเดียนกอดเอวของเธอ เขากอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา พวกเขายืนเผชิญหน้ากับสายตาที่แสดงถึงความรักอย่างลึกซึ้งของเขาที่จ้องมองเข้ามาในดวงตาของเธอ บรรยากาศเต็มไปด้วยความโรแมนติก

“คุณไม่ชอบมันเหรอครับ?”

เนลล์ครุ่นคิดชั่วครู่และพูดว่า “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบนะคะ แต่ฉันก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ อะไรคือตอนจบที่ไม่สมบูรณ์ อย่างน้อยคุณก็อดทนได้และเล่นต่อไปจนจบ”

เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาและก้มลง แก้มของเธอยังคงแดงระเรื่อ

เธอต้องการจะล้อเขาเล่น แต่มันฟังดูเหมือนว่าเธอถามอย่างเอาแต่ใจ

เขาหัวใจแทบจะละลายเมื่อเขาได้ยินคำถามเหล่านั้น

เนลล์ยังไม่จบ เธอพูดขึ้น “ดูสิ คุณทำลายบรรยากาศโรแมนติกไปหมดแล้ว”

กิดเดียนยิ้มเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น

เขาเชยคางเธอขึ้น ให้เธอมองดวงตาของเขา “ผมทำลายบรรยากาศเหรอครับ? คุณคาดหวังต่ำเกินไปหน่อย”

เนลล์ตะลึงไปเล็กน้อย ดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาของเธอจ้องมองไปในดวงตาของเขา

“คุณรู้ไหมเราอยู่ที่ไหนกัน?”