ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 174

เธอถือแก้วไว้ในมือของเธอ จิบแล้วจิบเล่า กิดเดียนรินไวน์ให้ตัวเองด้วย

เขาจับมือของเธอและนั่งลงบนโซฟา

ค่ำคืนบนยอดเขาที่เงียบสงัด เขาทั้งสองคนกอดกันบนโซฟาในบ้านหลังโปร่งนี้ พลางดื่มไวน์อย่างเพลินเพลินกับช่วงเวลานั้น

ดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้า แสงไฟจากบ้านเรือนมากมายที่ส่องสว่าง เป็นภาพที่ทำให้อบอุ่นในเมื่อมองไป

เนลล์คิดว่าเธอต้านฤทธิ์แอลกอฮอล์ได้ดี ดังนั้นเธอจึงไม่อดใจกับไวน์ที่ดื่ม แล้วเธอก็ต้องแปลกใจ ก่อนที่เธอจะดื่มแก้วของเธอหมด เธอก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว

เธอพิงไหล่ของกิดเดียนด้วยความเวียนศีรษะ และบอก “กิดเดียนคะ ฉันเวียนหัว”

กิดเดียนมองเธออย่างลึกซึ้ง ไวน์ขวดนั้นถูกนำมาจากห้องเก็บไวน์ของตระกูลเดวิส ซึ่งเป็นหนึ่งในไวน์ที่ดีที่สุดที่พวกเขามี มันรสชาติดีแต่ผลข้างเคียงของมันรุนแรงมาก

มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงยอมให้เธอดื่มเพียงแค่แก้วเดียว

เขาเห็นใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ ดวงตาหยาดเยิ้มและพร่ามัว เขารู้ว่าเธอดื่มมากเกินพอแล้ว

กิดเดียนวางแก้วลงบนโต๊ะน้ำชาและพูดขึ้น “ไปอาบน้ำกันเถอะ”

จากนั้นเขาก็อุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา

“อาบน้ำ? อาบน้ำอะไร? ฉันคิดว่าเราอยู่บนยอดเขาไม่ใช่เหรอ?”

เขาไม่ได้ตอบคำถามของเธอ สักครู่ต่อมาเขาพาเธอไปที่ห้องน้ำ

ห้องน้ำไม่ใหญ่และไม่เล็กเช่นกัน กลางห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ภายในล้อมรอบด้วยกำแพงที่สะท้อนกับน้ำวาววับ รู้สึกราวกับฝันเมื่อมองเห็นเป็นครั้งแรก

กิดเดียนช่วยปรับอุณหภูมิของน้ำให้กับเธอ ก่อนจะวางเธอลงในอ่างอาบน้ำ

“คุณจะอาบน้ำเองไหม? หรือจะให้ผมอาบให้?”

เนลล์ขนลุกไปทั่วทั้งร่างเมื่อเธอแช่ตัวลงในน้ำอุ่นมันทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเธอรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แก้มของเธอเป็นสีแดง เธอยกมือขึ้นปิดที่หน้าอกและส่ายศีรษะ

“ฉะ-ฉันจะอาบเองค่ะ”

กิดเดียนยิ้ม เขาปล่อยให้เธอทำตามที่เธอเลือกและเดินออกไป

เวลาผ่านไป

กิดเดียนรอเธออยู่ข้างนอกเป็นเวลานาน ทว่าเนลล์ก็ยังไม่ออกมา

เขาจิบไวน์พลางดูเวลา

เวลาผ่านไปกว่า 40 นาทีแล้ว

แม้ว่าบนภูเขาจะมีระบบเครื่องทำน้ำอุ่นที่เพิ่งสร้างขึ้นใหม่ แต่อากาศก็หนาวเย็นและเครื่องทำน้ำอุ่นเป็นระบบที่เพิ่งจะเพิ่มเข้ามาในนาทีสุดท้าย ดังนั้นมันอาจจะไม่สามารถส่งน้ำร้อนไปที่อ่างอาบน้ำได้อย่างต่อเนื่อง

“น้ำน่าจะเย็นแล้วหลังจากผ่านไป 40 นาที”

กิดเดียนขมวดคิ้ว แม้ว่าภายในบ้านจะติดตั้งเครื่องทำความร้อน แต่อากาศที่แตกต่างกันระหว่างกลางวันและกลางคืนก็มีมาก ตอนกลางคืนก็ยังคงหนาวอยู่

เขาลุกขึ้นยืนและเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ

“เนลลี่ เสร็จหรือยัง?”

ด้วยความแปลกใจ เขาไม่ได้รับคำตอบกลับมา

เขาขมวดคิ้วเข้าหากันหนักขึ้น เขาพยายามเปิดประตูแต่มันก็ล็อคจากด้านใน

“นี่คุณผู้หญิง! เธอไม่ระมัดระวังตัวเกินไปหน่อยเหรอ?”

กิดเดียนไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะออกมาดี พวกเขาอยู่กันตามลำพังในบ้านที่อยู่บนยอดเขา หากเขาต้องการเข้าไปหาเธอจริง ๆ แค่ล็อคก็ไม่มีทางขวางทางเขาได้

เขาส่ายหัวอย่างไร้หนทางช่วย เขาต้องไปหากุญแจเพื่อเปิดประตู

“เนลลี่เสร็จหรือยัง? ผมกำลังจะเข้าไปข้างใน”

ยังคงไม่มีการตอบรับออกมาจากด้านใน

เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงรีบเปิดประตูเข้าไป

เมื่อเขาเข้าไปด้านใน หมอกในห้องน้ำก็จางหายไป เนลล์นอนแช่ตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยที่เธอหลับตาอยู่ เธอไม่ได้เคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ ดูเหมือนว่าเธอหลับไปแล้ว

เขาพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นภาพนั้น เขารีบก้มลงและทดสอบอุณหภูมิของน้ำ

‘มันเย็น...’

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นหม่นลง