ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 176
ท่านผู้หญิงควินตันเพิ่งมาและพาลิซซี่ออกไปเมื่อถึงเวลาออกไป
เด็กน้อยใจสลายที่จะต้องจากไปและความรู้สึกเดียวกันนี้ถูกส่งต่อไปถึงเนลล์
เธอประหลาดใจ ทันใดนั้นเองลิซซี่ก็ดึงแขนเสื้อของเธอเอาไว้ กะพริบดวงตากลม ลิซซี่ถามขึ้นว่า “คุณแม่ นานะบอกว่าคุณกับคุณพ่อกำลังจะมีน้องชายเล็ก ๆ ให้หนู เป็นเรื่องจริงไหมคะ?”
เนลล์ “??”
ท่านผู้หญิงนิ่งไป
แม้แต่กิดเดียนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็หยุดอะไรก็ตามที่เขากำลังทำอยู่และจ้องมองเธออย่างตกตะลึง
ราวกับว่าเวลาหยุดชะงักลง!
ลิซซี่รู้สึกงุนงงและเพิ่งรู้ในวินาทีต่อมาว่าเธอเพิ่งเปิดเผยความลับออกไป!
อ้าปากค้างด้วยความกลัว เธอยกแขนขึ้นปิดปากของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว
ดวงตาที่ฉ่ำวาวนั้นกะพริบจับจ้องไปที่เนลล์อย่างน่าสงสาร
“ฮึก ฮึก ฮึก... คุณแม่ หนูไม่ได้ตั้งใจ!”
“หนูไม่อยากโกหกคุณแม่ หนูแค่อยากอยู่กับคุณ!”
“นานะบอกว่าคุณจะไม่ทิ้งคุณพ่อและจะอยู่ด้วยกันกับหนูตลอดไปกับน้องชายตัวเล็กด้วย!”
“ฮึก ฮึก ฮึก...หนูผิดเอง!”
เนลล์หันไปมองกิดเดียน
กับความซับซ้อนที่เกิดขึ้นบนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา ริมฝีปากของชายคนนั้นกระตุก อยากจะฝังตัวเองลงไปในหลุมเสียเดี๋ยวนี้
ในขณะเดียวกัน ท่านผู้หญิงควินตันที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พูดสวนขึ้นกับความจริงนั้นและหัวเราะเบา ๆ
“นี่...นี่ ฉันควรจะทำยังไงดี...”
ช่วงเวลาแห่งความอึดอัด ท่านผู้หญิงไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายตัวเอง เธออาจจะต้องเผชิญกับความวุ่นวายครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ ทุกอย่างเสียหายกับเรื่องเล็กน้อยนี้
เนลล์หัวเราะออกมาเสียงดัง
“ฉันอยู่ที่นี่ กำลังคิดว่าการที่ฉันได้พบกับลิซซี่เป็นเพราะโชคชะตาได้อย่างไร! มันเป็นรักแรกพบของฉันกับเด็กน้อยคนนั้น เธอยังคงยืนยันว่าฉันเป็นแม่ของเธอ แต่พวกเรา แท้ที่จริงแล้ว เป็นครอบครัว ฉันเดาว่าสัญชาตญาณของฉันค่อนข้างแม่นยำ”
ทุกคนใจลอย
เนลล์ไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องที่ว่าพวกเขาปิดบังตัวตนจากเธอ หรือเหตุผลอื่นในเรื่องนั้น มากกว่านั้นเธอยังไม่แสดงความโกรธออกมา
แต่เธอกลับเข้าใจสถานการณ์ และกำจัดบรรยากาศที่อึดอัดออกไป
อย่าง-อย่าง...
เข้าอกเข้าใจ!
ท่านผู้หญิงน้ำตาแทบจะไหลออกมา กับดวงตาแดงก่ำ เธอก้าวไปข้างหน้าและจับมือของเนลล์ขณะที่เธอละล่ำละลัก “เนลลี่ ฉันขอโทษ ฉัน...”
“ฉันเข้าใจค่ะ” เนลล์ยิ้มและลูบมือของหญิงชราที่วางอยู่เหนือมือของเธอเป็นการปลอบประโลม
“ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือความรักที่พ่อแม่มีต่อลูก แน่นอนว่าพวกเขามีอนาคตของลูกอยู่ในใจเสมอ คุณต้องการจะรู้ว่าผู้หญิงแบบไหนกันที่หลานชายของคุณแต่งงานด้วย แม้ว่าวิธีที่ทำอาจจะไม่ถูกต้อง แต่ด้วยเจตนาแล้วฉันเข้าใจได้ค่ะ”
ด้วยคำพูดนั้น ท่านผู้หญิงเบิกตาขึ้น
“ฉันรู้ เนลลี่ของพวกเราเอาใจใส่ผู้อื่นเป็นอย่างดี”
เนลล์ยิ้มจาง ๆ โดยไม่พูดอะไรออกไป
เธอหันไปสนใจลิซซี่และคุกเข่าลง
รู้ว่าเธอเป็นคนผิด ลิซซี่ก็เอามือปิดหน้าด้วยความไม่สบายใจ
เนลล์ไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะของเธอเอาไว้ได้ขณะที่เธอเอื้อมมือไปดึงมือนุ่มนิ่มของลิซซี่ออกจากใบหน้า เธอยิ้ม “ไม่ต้องปิดใบหน้าสวย ๆ เอาไว้ มันดูไม่น่ารักเมื่อโดนมือปิดเอาไว้!”
เธอแอบมองจากระหว่างนิ้วของเธอ ลิซซี่จ้องมองเธออย่างระมัดระวังและถาม “คุณแม่ ไม่โกรธเหรอคะ?”
เนลล์ส่ายศีรษะ “ไม่โกรธค่ะ”
“หนูโกหก หนูไม่ดี!”
“โอ๋ หนูเป็นเด็กดี แค่อย่าทำมันอีกในครั้งต่อไปและหนูจะไม่เป็นไร”
“จริงหรอคะ? คุณแม่จะไม่โกรธใช่ไหมถ้าหนูปรับปรุงตัว?”
“ใช่ ถูกต้องแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก