ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 180

เนลล์รู้จักหญิงสาวคนนี้

เธอคือหนึ่งในผู้ช่วยของเซลีน รู้จักกันในชื่อไคลี่

หญิงสาวคนนั้นยังเด็กมากและดูเหมือนจะอายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี เวลาส่วนใหญ่ เธอจะเดินตามหลังของเซลีนและรับคำสั่งอย่างเชื่อฟัง ดังนั้นเธอจึงไม่เป็นที่สนใจ

เนลล์สังเกตเห็นเธอเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ย้อนกลับไปตอนนั้น เมื่อเธอไปที่กองถ่ายภาพยนตร์เพื่อไปหาเพื่อนศิลปินของเธอ เธอเห็นเซลีนกำลังทุบตีหญิงสาวคนนั้น

หญิงสาวคนนี้คงจะทำน้ำหกใส่ชุดของเซลีนเป็นอุบัติเหตุขณะที่เสิร์ฟเครื่องดื่ม จากนั้นเซลีนก็ตบเธอ

ที่จริงแล้วหญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ เธอกลั้นน้ำตาของเธอเอาไว้และปิดหน้าของเธอไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

ครั้งนั้น เนลล์รู้สึกสงสารหญิงสาว อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องของเธอและเธอก็ไม่ใช่นักบุญ มากไปกว่านั้นเธอไม่ได้มีนิสัยชอบยุ่งเรื่องของคนอื่น ดังนั้นเธอจึงไม่เข้าไปยุ่ง

อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุการณ์นั้นสร้างความทรงจำของเนลล์ต่อหญิงสาว

เนลล์ยังคงเงียบและพยักหน้าเล็กน้อยเป็นการทักทาย ไคลี่ที่ทราบถึงความสัมพันธ์ในอดีตกับเซลีน ดังนั้นเธอจึงลำบากใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นว่าเธอดูใจดีและเจตนาดี เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ผ่านไปครึ่งนาทีก่อนที่เซลีนจะเดินมาที่ลิฟต์

เมื่อเธอเห็นคนทั้งสองอยู่ในลิฟต์ ตอนแรกเธอแปลกใจและถึงกับผงะ ต่อจากนั้นเธอก็ส่งยิ้มอบอุ่นออกมา

“พี่สาวคือคุณนี่เอง คุณกำลังจะไปที่ร้านอาหารใช่ไหม?”

เนลล์มองไปที่เธอโดยไม่ได้ตอบกลับ

มันเห็นได้ชัดว่าเธอเมินเฉยต่อเธอ

จอร์จไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาและเขาไม่กล้าถาม เพื่อเป็นการแสดงมารยาทต่อรุ่นพี่เขาจึงรับกล่าวทักทายเซลีน

เซลีนพยักหน้าให้เขา ไคลี่และเธอก้าวเข้าไปในลิฟต์พร้อมกัน ไคลี่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอและบรรยากาศก็เงียบลง

ทีมงานของกองถ่ายได้จองชั้นสิบสองและชั้นสิบสามเอาไว้ ในระหว่างนั้น ลิฟต์หยุดที่ชั้นสอง หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ถึงล็อบบี้

เมื่อพวกเขามาถึงที่ล็อบบี้ พวกเขาพบกับนักแสดงชายอีกสองคนจากที่เห็นทีมงานอยู่ที่นั่น บางทีอาจเป็นเพราะบรรยากาศที่น่าอึดอัดก่อนหน้านี้ จอร์จบอกลาพวกผู้หญิงและเดินไปหานักแสดงชาย

ด้วยเหตุนี้ นอกจากไคลี่ผู้เชื่อฟังและเงียบขรึม ก็มีเพียงเนลล์และเซลีน เท่านั้นที่อยู่ในกลุ่ม

ร้านอาหารไม่ไกลจากโรงแรมนัก มันอยู่ห่างออกไปเจ็ดถึงแปดร้อยเมตรและใช้เวลาประมาณสิบนาทีในการเดินไปที่นั่น

เนลล์เดินอย่างใจเย็น เซลีนมองไปที่เธอทันใดนั้นเองเธอก็พูดขึ้น “พี่รู้ไหมว่าทำไมเมื่อตอนบ่ายนักข่าวถึงสัมภาษณ์ฉันแทนที่จะเป็นคุณ?”

เธอเงียบในขณะที่เซลีนล้อเลียนเธอ

“เพราะทุกคนรู้ว่า ฉันคือดาราตัวจริงของงานแสดงนี้ แม้ว่าคุณจะแสดงนำ แล้วยังไงคุณคิดว่าจะเป็นจุดสนใจแทนฉันอย่างนั้นหรอ?”

“คนพวกนั้นจะปฏิบัติต่อคุณเหมือนพวกมือใหม่ที่ไม่มีความสำคัญ มันเป็นเพราะชื่อเสียงของฉัน พวกเขาถึงสนใจในตัวคุณและพูดคุยกับคุณ”

“ถ้าไม่ใช่เพื่อฉัน มันก็ไม่มีอะไรสำคัญถ้าคุณเป็นนักแสดงนำ ไม่มีใครสนใจคุณ คุณก็ไม่ต่างอะไรจากนักแสดงตัวประกอบต่ำต้อย”

เนลล์หมดความอดทน

เธอมองเซลีนจากด้านข้าง การแสดงออกของเธอไม่อาจคาดเดาได้

“โอ้ จริงเหรอ?”

“แน่นอน ความจริงอยู่ตรงหน้าคุณ”

เนลล์หัวเราะ

มันเป็นเสียงหัวเราะช้า ๆ แสดงความเย็นชาและเย้ยหยัน

“เมื่อนานมาแล้ว ฉันได้ยินมาว่ามีคนบางประเภทที่สามารถแสวงหาชื่อเสียงและโอกาสต่าง ๆ อย่างไม่ลดละและมีความสุขที่ทำแบบนั้น เหมือนแมลงวันที่ตอมสิ่งสกปรก ฉันคิดมาตลอดว่ามีเพียงแมลงวันที่ทำสิ่งสกปรกน่ารังเกียจแบบนั้น แต่ฉันคิดไม่ถึงว่าคนฉวยโอกาสเห็นแก่ตัวจะเป็นแบบนั้นด้วย เป็นการเปิดหูเปิดจริง ๆ”

เซลีนตะลึง เมื่อเธอเข้าใจว่าพี่สาวของเธอหมายถึงอะไร เธอก็โกรธขึ้นมา