ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 22

การแสดงออกของคุณนายโจนส์ และซิลเวียเริ่มเปลี่ยนไปเช่นกัน

“แกกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? ฉันไม่ได้…” เนลล์ขัดจังหวะเธอ

“ยายค่ะ หนูกับเจสัน เราไม่เหมาะสมกัน เราเลยเลิกกันไปนานแล้ว ยายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องของเรา” คุณนายโจนส์ขมวดคิ้วและมองซิลเวียอย่างสงสัย

“เนลลี่ เธอบอกให้หนูพูดแบบนี้หรือเปล่า?” เนลล์ยิ้มและไม่พูดไม่แสดงความคิดเห็นอะไร

ซิลเวียลุกลี้ลุกลนทันที

“เนลล์! แกกำลังพูดอะไร? ฉันบอกให้แกพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่? แกเป็นคนที่บอกว่า แกต้องการอธิบายเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวกับคุณนายโจนส์ เพราะนี่เป็นวิธีเดียวที่เธอจะให้อภัยแก แกลืมไปแล้วเหรอ?” เนลล์ยิ้มอย่างประชดประชัน

“หืม? หนูไม่ค่อยแน่ใจว่าตัวเองทำอะไรผิดถึงต้องได้รับการให้อภัยจากคุณยาย” ในขณะนั้นเซลีน และเจสันก็เดินจับมือกัน

เธอยืนอยู่ข้าง ๆ แซลลี่และมองไปที่เนลล์ราวกับว่าเธอได้ทำผิด

“พี่ เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ดังนั้นเลิกดื้อซะที ไม่มีใครในครอบครัวของเราไม่รู้จัก คุณคอลลินส์? เราซ่อนความจริงไว้เพื่อประโยชน์ของพี่มาเสมอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดีที่จะป่าวอากาศในที่สาธารณะ แต่คุณนายโจนส์ ก็ดูแลพี่มาอย่างดี พี่จะทนได้เหรอที่จะโกหกเธอด้วย” คิ้วของเนลล์เลิกขึ้น จู่ ๆ เธอก็รู้สึกไม่ดี

“คุณคอลลินส์? เธอหมายอะไร?”

“เลิกทำตัวโง่ ๆ สักที ฉันกำลังพูดถึงทายาทคนที่สองของบริษัทเฉิงดา ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยที่น่าขยะแขยง! เฮ้อ! เป็นความผิดของฉันที่ละเลยและไม่ใส่ใจ เธอเองที่ทำให้เธอกลายเป็นคนไร้ยางอายเช่นนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคุณยอมทิ้งคนดี ๆ แบบคุณมอร์ตัน และไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายแบบนั้นแทน” ใบหน้าของเนลล์ซีดลงเล็กน้อย

ทายาทหนุ่มคนที่สองของบริษัทเฉิงดา ไอแซค คอลลินส์ ทุกคนในจินเฉิง รู้ว่าเขาเป็นเพลย์บอย เขาใช้เวลาทั้งวันไปกับการดื่มและเพลิดเพลินและยังมีข่าวลือว่าเขาติดยา

เขาแต่งงานเมื่อไม่กี่ปีก่อน แต่มีการกล่าวกันว่าภรรยาของเขาจบลงด้วยการพิการ ครอบครัวคอลลินส์ พึ่งพาเงินและอำนาจของพวกเขาเพื่อให้ไอแซคออกจากคุก เขาเพียงแค่ชดใช้เงินจำนวนหนึ่งให้กับครอบครัวของภรรยาแล้วก็หย่าร้างกับเธอ

เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความอลหม่านในจินเฉิง ดังนั้นเนลล์จึงรู้เรื่องนี้เล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยคิดว่าซิลเวียจะทำให้เธอมีส่วนร่วมกับเขา เธอหัวเราะเยาะ

"เจนนิงส์ เธอควรพูดพร้อมหลักฐาน! มีใครคนไหนเห็นฉันอยู่กับ ไอแซค คอลลินส์?”

“เธอยืนกรานที่จะดื้อรั้นจนถึงที่สุดใช่ไหม? ได้เลย ได้! ฉันเดาว่า เธอจะหมดความมั่นใจจนกว่าความเป็นจริงจะตบหน้าคุณณอร์น โทรหา คุณคอลลินส์” จากนั้นซิลเวียก็ถอนหายใจอีกครั้ง

“เนื่องจากแกปฏิเสธที่จะยอมรับเราจึงต้องมาเปิดเผยต่อสาธารณะ เนลล์แกบังคับย่าเองนะ อย่าโทษย่าทำชื่อเสียงแกเสียหลังจากนี้”

เนลล์มีชีวิตชีวา สายตาของเธอกวาดไปที่เจสันซึ่งยืนอยู่ข้างหลังซิลเวีย เขาหันหน้าหนีเธอด้วยความรู้สึกผิดที่จ้องมองเธอ จู่ ๆ เธอก็หัวเราะ

“ว้าวช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ ฉันคิดเสมอว่าคุณบอกให้ฉันมาวันนี้เพื่อเป็นสักขีพยายานสำหรับพวกเขา แต่คุณโลภและเห็นแก่ตัวมากกว่าที่ฉันคิด คุณใส่ร้ายฉันแบบนี้เพื่อพวกเขาจริง ๆ!”

ใบหน้าของซิลเวียไร้ความรู้สึก

“เราจะรู้หรือไม่ว่ามันถูกใส่ร้ายก็ต่อเมื่อคุณคอลลินส์ มาถึง” ในไม่ช้า ไอแซค คอลลินส์ ก็มาพร้อมกับฌอร์น

ทันทีที่เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าเขาดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น เขาไม่เคยเห็นเนลล์มาก่อน แต่เขาเคยได้ยินชื่อเธอเพราะเหตุการณ์นั้นเมื่อห้าปีก่อน เมื่อฌอร์นเข้ามาหาเขาเพื่อพูดคุยเรื่องนี้เขาลังเลใจจนกระทั่งเห็นภาพของเธอ

เมื่อเขาเห็นเธอในเนื้อหนังเขาก็รู้ว่าเธอสวยและน่าทึ่งยิ่งกว่าในรูปถ่ายของเธอ เขารู้สึกเพียงว่าวันนี้เขาโชคดีมากและได้รับการต่อรองราคาสูง ซิลเวียมองไปที่เขาและพูดอย่างจริงจังว่า