ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 233

“แล้วแกจะทำอะไรกับฉัน?”

“หื้ม ไม่ต้องกังวล แกยังเป็นพี่สาวของฉันอยู่ ฉันจะไม่ตัดหน้าแกไปทำไวน์”

ทันใดนั้นเองเซลีนก็ลุกขึ้นยืนตรง และถอยหลังก่อนที่เธอจะชี้ไปที่ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังของเธอ

“แกเห็นนี่ไหม? ฉันเตรียมไว้แกโดยเฉพาะ ฉันอยากรู้ว่ากิดเดียน ลีย์เขาจะเป็นยังไงและเขาจะซื่อสัตย์ต่อแกแค่ไหน”

“ฉันจะไม่ฆ่าแก แต่ฉันจะทำลายแกแล้วโยนแกกลับไปหาเขา ฉันอยากเห็นว่าเขาจะรักแกและดูแลแกต่อไปไหม”

จากนั้นเซลีนก็ควักเข็มฉีดยาออกมาจากกระเป๋าของเธอซึ่งใช้ในการดูดของเหลวสีฟ้าออกจากขวด ของเหลวนั้นถูกฉีดให้กับเนลล์

เนลล์พยายามดิ้นรนแต่ก็ไร้ผล

เธอถามขึ้นด้วยความร้อนรน “แกกำลังทำอะไร?!”

เซลีนหัวเราะเบา ๆ “อย่ากังวลไป มันไม่ถึงตาย มันจะทำให้แกรู้สึกดีขึ้นในภายหลัง ท้ายที่สุดแล้วฉันต้องการให้พวกเขาข่มขืนแก ไม่ฆ่าแก มันไม่สนุกถ้าแกตาย ฉันพูดถูกไหม?”

เธอแตะใบหน้าของเนลล์ด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวก่อนที่เธอจะจากไปพร้อมกับชายทั้งสี่คน

เนลล์หวาดกลัวมาก เธอไม่รู้ว่าเซลีนฉีดอะไรเข้าไปในตัวของเธอ มันคงไม่ใช่อะไรดีแน่นอน

หลังจากที่เซลีนออกไปแล้วผู้ชายพวกนั้นก็เธอเข้ามาหาเธอ

เนลล์จ้องมองพวกมันจะส่ายหัวอย่างแรง

“ไม่! ไม่! อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!” เสียงของเธอฟังดูอ่อนแรงและกระตุ้นผู้ชายที่มองมาที่เธอด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวและดุร้าย

“ที่รัก ไม่ต้องกลัว ฉันสัญญาว่าจะทำให้ทุกอย่างง่ายสำหรับคุณ”

“มาเถอะคนสวย”

…

10 นาทีต่อมาห้องใต้ดินเงียบสนิท

เนลล์นอนลงกับพื้น เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ข้อมือของเธอที่เกิดจากการดิ้นหนีทั้งหมดอีกต่อไปและสติที่เหลืออยู่ของเธอก็ค่อย ๆ เลือนหายไปจากจิตใจของเธออย่างช้า ๆ

หลังของเธอรู้สึกเย็น ราวกับว่าร่างกายของเธอเปียกโชกจากการแช่อ่างน้ำเย็นฉ่ำ มันหนาวเข้าไปจนถึงกระดูกของเธอ

เธอรู้ว่ามันเป็นวิญญาณที่กำลังจะออกจากร่างของเธอ – บางคนกำลังลุกขึ้น

เนลล์กัดฟัน และลุกขึ้นต่อหน้าชายคนนั้นเมื่อรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ของเธอจากนั้นเธอก็กระทืบ “จุดอ่อน” ของชายคนนั้น จากนั้นชายคนนั้นก็ล้มลงและไม่มีสามารถเคลื่อนไหวได้

เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแรงเฮือกสุดท้ายของเธอก็หมดไปกับการกระทืบที่รุนแรง

เธอยืนพิงกำแพงและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะไปที่ประตู แต่ยิ่งเธอขยับตัวมากเท่าไร ดวงตาของเธอก็ยิ่งพร่ามัว

เจตจำนงอันแรงกล้าของเธอบอกให้เธอขยับร่างกายไปข้างหน้า แต่ขาของเธอหนักมากเหมือนถูกถ่วงด้วยตะกั่ว

เธอส่ายหัวพยายามที่จะสลัดอาการวิงเวียนออกจากศีรษะ

เดิมทีก่อนหน้านี้เนลล์คิดว่าเซลีนฉีดยาปลุกเซ็กส์ให้กับเธอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แล้ว

ไม่ว่าของเหลวนั้นจะเป็นอะไรมันทำให้เธออ่อนแอ และทำอะไรไม่ถูก

เธอไม่สามารถอยู่ในห้องใต้ดินได้อีกต่อไป เพราะถ้าเซลีนกลับมาเธอจะไม่สามารถหนีได้อีกต่อไป

ดังนั้นเธอจึงกัดฟันแน่นและลากตัวเองออกไปด้านนอกประตู

หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเธอก็เห็นแสงสว่างพุ่งตรงหน้าของเธอ

เธอรีบก้าวและในที่สุดก็มาถึงทางออก