รูม่านตาของเซลีนขยายออกเพราะความตกใจ
“คุณกำลังพูดว่า...”
สกายลาร์เย้ยหยัน
“สิ่งหนึ่งที่ประชาชนเกลียดชังมากที่สุดคือ การสมรู้รวมคิดโดยใช้เงินและอำนาจ แล้วถ้าเนลล์มีกิดเดียนหนุนหลังล่ะ? ยิ่งกิดเดียนอยู่เคียงข้างเธอมากเท่าไร ยิ่งทุกคนคิดว่าคนร่ำรวย และผู้มีอิทธิพลสามารถใช้อำนาจเท่าที่พวกเขาต้องการ”
“ผู้คนจะเริ่มเกลียดเธอ คุณคิดว่าลีย์อยู่ในอันดับต้น ๆ ของเมืองหลวงโดยไม่มีศัตรูคอยจับตามองเขาอย่างนั้นหรือ? ฮา! กองกำลังบางส่วนได้เปลี่ยนไปเพราะผู้นำ”
“ลีย์ คอร์ปอเรชั่น เมื่อเผชิญกับคำวิพากษ์วิจารณ์ ฉันแน่ใจว่าลีย์จะไม่เมิน เมื่อตกเป็นเป้า มาดูกันว่ากิดเดียนจะให้ความสนใจกับครอบครัวของเขาหรือผู้หญิงเป็นหลัก”
เซลีนตะลึง
ใช้เวลาชั่วครูก่อนที่เธอจะหลุดออกจากภวังค์ ใบหน้าของเธอมีความสุขปรากฏอยู่
“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว! พี่สกายลาร์ ความสำคัญอันดับแรกของเราคือตามหาเนลล์?”
“ใช่ เราต้องพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้หายไปไหน ด้วยวิธีนี้ทุกคนจะเชื่อว่าเป็นข่าวปลอมที่เธอสร้างขึ้น!”
เซลีนพยักหน้า
“เอาล่ะ ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร ให้ฉันหาวิธีแกะรอยเธอ”
...
ในอีกด้านหนึ่งที่เซลีนกำลังหาวิธีรับมือกับเนลล์
ในด้านนี้ เนลล์ได้รับคำพูดล่าสุด
ท้ายที่สุด เธอมีความสงสัยว่าเซลีนเป็นคนถือหาง เฟอร์นันเดซคนขับที่ถูกเปิดเผย
กิดเดียน ลีย์ ยังคงไม่เคลื่อนไหว แม้ว่าเซลีนจะไม่กล้าบุกรุกเข้ามา แต่ตำแหน่งของเธอระบุชัดเจนเกินไป อาจจะมีคนสังเกตเห็นเธอได้
เนลล์ครุ่นคิดถึงพื้นที่ที่หลบซ่อนได้ดี เมื่อท่านผู้หญิงควินตันโทรเข้ามา
“คุณกำลังทำอะไรเนี่ยเนลลี่? คุณเป็นอย่างไรบ้าง?”
ท่านผู้หญิงควินตันโทรเข้าที่เบอร์โทรศัพท์ของกิดเดียนและให้เนลล์เข้ามารับสาย
เขากลัวว่าท่านผู้หญิงและลูกอาจจะเป็นห่วง กิดเดียนจึงบอกเรื่องนี้ล่วงหน้าแล้ว
เนลล์ตอบว่า “ฉันสบายดีค่ะและตอนนี้อยู่ที่บ้าน แล้วคุณล่ะคะ? สบายดีใช่ไหม?”
“ทุกอย่างดีมาก ลิซซี่คิดถึงคุณมาก เธอถามหาคุณด้วย ทำไมฉันถึงไม่พาเธอไปพักสักวันสองวัน คุณว่างไหม?”
“เอ่อ...”
เนลล์ลำบากใจ
นี่เป็นช่วงเวลาที่มีปัญหา ในขณะที่เธอกำลังจัดการให้ครอบครัวเซลีนยอมรับความผิดที่พวกเขาเคยก่อเอาไว้กับแม่ของเธอ มันไม่ใช่เวลาที่เธอจะปรากฏตัว
อย่างไรก็ตามนี่เป็นลิซซี่...
เมื่อสังเกตเห็นอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเธอ ท่านผู้หญิงควินตันรีบตอบกลับ “ฉันเพิ่งซื้อเกาะที่ทางใต้ ทิวทัศน์ที่นั่นอาจจะทำให้คุณชอบ ฉันมีคนมาเปิดโรงแรมที่นั่นด้วย มีเชฟที่เคยร่วมงานเลี้ยงของรัฐและมีทักษะในการทำอาหารมาก ทำไมเราไม่ไปพักผ่อนบนเกาะนั้น คุณมีเวลาไหม?”
เนลล์คงไม่ได้เรียนรู้อะไรในชีวิตเลยของเธอ ถ้าเธอยังคงไม่เข้าความหมายที่แฝงอยู่เบื้องหลัง
เธอตอบ “โอเคค่ะ ฉันสบายดี คุณนัดมาได้เลยค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้น ก็เป็นพรุ่งนี้ ฉันจะให้กิดเดียนมาส่งคุณ”
“ได้เลย”
หลังจากที่กำหนดวันเรียบร้อยแล้วท่านผู้หญิงก็วางสายไป
ข้าง ๆ กิดเดียนมองเธอด้วยสายตาที่คาดหวัง เมื่อวางสายแล้วเขาจึงถามขึ้น “คุณบอกตกลงหรือเปล่า?”
เนลล์พยักหน้า “ใช่ค่ะ ท่านผู้หญิงบอกให้เราไปพรุ่งนี้ค่ะ”
“โอ้”
แววตาของเขาไม่ได้เปิดเผยความคิดเห็นของเขา
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เนลล์ถามขึ้น “ท่านผู้หญิงบอกกับฉันว่าเธอซื้อเกาะที่ทางใต้หรือคะ? ที่เกาะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากใช่ไหมคะ? ท่านผู้หญิงวางแผนสำหรับธุรกิจการท่องเที่ยวหรือเปล่าคะ?”
กิดเดียนโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก