ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 250

ณอร์นรู้สึกรำคาญกับความขมขื่นในน้ำเสียงของเธอ “แล้วไง? เราจะบอกความจริงกับเธอเมื่อเรื่องห้าปีก่อนเหรอ?”

ซิลเวียตอบ “นั่นคือสิ่งที่เนลล์ต้องการ แต่ฉันได้สังเกตดูแล้ว เธอปกติดี เธอไม่สามารถซ่อนตัวได้ตลอด เธอเป็นเพียงคนหลอกลวงเราและอาจไม่รู้ความจริงทั้งหมด

“ไม่ใช่ว่าเธอจะทำอะไรเราได้ถ้าเราอยู่ด้วยกัน สำหรับ เซลีน ฉันจะให้คนจัดการ

“ในระหว่างนี้เธออาจจะต้องทนกับความยากลำบาก แต่เธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ดังนั้นมันจะเป็นการพักที่แปลกมากเกินไป มันไม่น่าจะเป็นปัญหาตราบใดที่เธอสามารถทนต่อแรงกดดันและปฏิเสธที่จะสารภาพความผิดใด ๆ”

แซลลีแทบไม่เชื่อหูของเธอและไม่จะเชื่อ

“แม่คุณกำลังตั้งข้อสมมติ! ยังมีความเป็นไปได้ที่เธอจะทำพังและสารภาพออกมา เซลีนไม่เคยเผชิญหน้ากับความยากลำบากเลยเธอจะทนอยู่ในสภาพนั้นได้อย่างไร?

ซิลเวียจ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์

“ฉันบอกว่าฉันจะให้ใครบางคนจัดการให้ เธอเป็นคนที่สร้างความยุ่งเหยิงนี้ มันเยี่ยมมากที่เธอต้องเผชิญกับความยากลำบากเล็กน้อยในตอนนี้บางทีเธออาจจะดีขึ้นกว่าตอนนี้ พระเจ้ารู้ว่าเธออาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นตอนเธอกลับมา! ”

เธอเย้ยหยันอย่างไม่มีความสุข

แซลลี่ถูกทำให้ไม่สามารถหาคำพูดมาพิสูจน์ว่าไม่จริงได้

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หยั่งเชิง “คุณไม่พูดถึงฝั่งเมืองหลวงบ้างเลย... ”

ซิลเวียขมวดคิ้ว

“ฉันได้พยายามติดต่อแล้ว ฉันจะได้รับการติดต่อกลับภายในสองสามวัน อย่าให้เซลีนรู้เรื่องนี้ เธอคงไม่สามารถปิดปากเรื่องนี้ได้

“ไม่ต้องกังวล เซลีนจะออกทันทีเมื่อไปที่ที่เหมาะสม เราจะไม่ให้ใครรู้แม้ว่า มอร์ตัน จะมาเลียรองเท้าของเราเพาระเป็นญาติของเราก็ตาม”

เมื่อใจของเธอนิ่งพอที่จะได้ยินเรื่องนี้แซลลี่จึงพยักหน้า

“โอเคฉันฝากทุกอย่างไว้ที่คุณ”

…

ในอีกด้านหนึ่ง ในที่พักที่เงียบสงบนี้เนลล์ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะชนคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ เธอวิ่งเข้าไปหาสเตฟานีทันทีที่มาถึงโรงแรม

สเตฟานีสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบๆและกางเกงทรงดินสอตรงข้างใต้ เธอดูสดชื่นและสะอาดตาด้วยการมัดผมเป็นหางม้า

สายตาของเนลล์ทำให้เธอประหลาดใจ

“คุณเจนนิงส์ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจัง ฉันไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”

เนลล์ยิ้ม “คุณการ์เร็ตต์ช่างเป็นอะไรที่น่าแปลกใจเหมือนกัน”

สเตฟานีตกตะลึงและกะพริบตาของเธอ

“คนในเมืองเขาพูดกันว่าคุณหายตัวไปจากการถูกลักพาตัว ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่ดูเหมือนว่ามัน ... ”

เธอยังพูดไม่จบประโยค แต่ความตั้งใจก็คงชัดเจนไป

เนลล์รู้สึกว่าไมเกรนกำลังจะขึ้น

นี่แหละชีวิตที่มาพร้อมกับความคาดไม่ถึงเสมอ

เธอรวบรวมสติก่อนที่จะยิ้มออกมา

“คุณมาที่นี่เพื่อเจอคุณยายหรือเปล่า?”

ไม่มีจุดใดที่จะซ่อนบางสิ่งบางอย่างในตอนนี้ที่มันถูกค้นพบ

อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะอธิบายตัวเองกับสเตฟานี

โชคดีที่ สเตฟานีเป็นบุคคลที่ชาญฉลาด เธอยิ้มโดยไม่ต้องสอบถามอะไรเพิ่มเติม "ใช่ ฉันได้ยินมาว่าคุณยายลีย์ อยู่ที่นี่ ฉันเลยจะมาหาเธอ แต่กลับชนคุณแทน”

“คุณยายอยู่ในห้อง ให้ฉันจะพาคุณไปที่นั่นไหม?”

“ไม่เป็นไรคุณเจนนิงส์ ฉันจะถามที่แผนกต้อนรับ ดูเหมือนคุณจะรีบออกไปข้างนอกฉันไม่รบกวนเวลาของคุณดีกว่า”

เนลล์พยักหน้าและหันหลังจากไป

เมื่อมองไปที่ร่างที่กำลังถอยห่างของเธอ สเตฟานี่ก็เม้มริมฝีปากของเธอด้วยแววตาที่ครุ่นคิด