ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 261

มิหนำซ้ำ สำหรับเธอ เด็กคนนี้จะเป็นเพียงความทรงจำของเขาเท่านั้น!

เจเน็ตไม่ได้พูดออกไปดัง ๆ เธอเพียงแค่ยิ้ม ใบหน้าของเธอฉายความอ่อนโยนและสงบเยือกเย็นออกมา

“ฉันพิจารณาดูแล้ว และฉันตัดสินใจที่จะคลอดเขาให้ลืมตาดูโลกนี้และเลี้ยงดูเขาให้เติบโต ไม่ว่าฉันจะต้องเผชิญกับอะไรที่ยากลำบากในอนาคตก็ตาม ฉันจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจที่ฉันได้ทำลงไปในวันนี้ นอกจากนี้ เมื่อการก้าวเดินไปข้างหน้ามันยาก ฉันยังคงมีเธออยู่ใช่ไหม? การเป็นแม่ทูนหัวคงจะไม่ง่ายนัก เธออยากเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์ของเราไหม?”

เนลล์โกรธมาก จนเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไปอีกดี

เธอไม่สามารถห้ามตัวเองให้กลอกตาได้

“ได้ ได้ ได้! ฉันจะเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์ของเธอ แต่เธอจะอธิบายเรื่องนี้กับคุณลุงแฮนค็อกอย่างไร? ฉันได้ยินว่าทั้งสองคนทะเลาะกันก่อนที่เธอจะย้ายออกมา เขาจะไม่ยอมให้เธอคลอดลูกคนนี้”

เจเน็ตเงียบไปชั่วครู่

จากนั้นเธอก็พูดออกมาอย่างแผ่วเบาด้วยความเจ็บปวด “ฉันคงต้องยอม ถ้าเขาไม่ยอมยกโทษให้ฉัน เขาแค่ต้องแสร้งทำเป็นเหมือนกับว่าเขาไม่เคยมีฉันเป็นลูกสาว สุดท้ายแล้ว... สุดท้ายแล้ว ฉันไม่เคยทำให้เขาภูมิใจและให้เกียรติเขาเลย”

คำพูดของเธอสร้างความเจ็บปวดให้กับเนลล์

“เจน”

เจนเน็ตฝืนยิ้มและเงยหน้าของเธอขึ้นมา

“ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องปลอบฉัน ฉันหมายถึงฉันได้คิดทุกสิ่งทุกอย่างแล้วในช่วงเวลาที่ผ่านมา ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน คือดูแลลูกในท้องของฉัน สภาพแวดล้อมในประเทศคงไม่เหมาะสม แม้ว่าฉันจะตัดสินใจแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้คนภายนอกได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นฉันจะเดินทางออกจากประเทศภายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ถ้าเธออยากจะมาเยี่ยมฉัน เธอสามารถบินมาหาที่ต่างประเทศได้ เมื่อทุกอย่างลงตัวแล้วฉันจะกลับมานะ"

เนลล์พบว่ามันยากที่จะแสดงถึงความเศร้าและเสียใจของเธอ

อย่างไรก็ตามเมื่อเจเน็ตตัดสินใจแล้ว เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสนับสนุนเพื่อนสนิทของเธอ

เธอลุกขึ้นไปนั่งที่ฝั่งตรงข้ามของเจเน็ตและจับมือของอีกคน

“เจน ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนก็ตาม อย่าลืมว่าคุณยังมีฉันอยู่”

เจเน็ตยิ้มและพยักหน้ารับ

...

สามวันต่อมา เจเน็ตออกเดินทาง

วันนั้น เนลล์เป็นคนไปส่งเธอที่สนามบิน เธอยังส่งเบอร์โทรศัพท์ของคนที่เธอเคยรู้จักในประเทศเอฟ หากมีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น อย่างน้อยเจเน็ตจะได้ติดต่อใครสักคนได้

เจเน็ตพูดติดตลกเกี่ยวกับการที่เธอมาส่งเนลล์เมื่อห้าปีที่แล้ว และตอนนี้ เธอกลับเป็นคนที่เนลล์มาส่ง ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร มันก็รู้สึกเหมือนเป็นการเปลี่ยนร่างของกันและกัน

เนลล์ยิ้มออกมาอย่างทำอะไรไม่ถูก ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่อาจทนที่เจเน็ตทิ้งเธอไปแบบนี้ แม้ว่าพวกเธอจะยังสามารถพบกันที่ประเทศเอฟ ได้ก็ตาม

ในทางกลับกันมันก็ไม่สะดวกเหมือนกับพบกันที่จินเฉิง นอกจากนั้นเจเน็ตยังไม่เต็มใจที่จะบอกความลับของเธอ ซึ่งทำให้เนลล์เป็นกังวล

อย่างไรก็ตาม เนลล์ก็ไม่ได้บอกว่าเธอคิดอย่างไร หลังจากที่ส่งเจเน็ตเสร็จแล้ว เธอก็กลับไปที่บริษัท

กิดเดียนไปที่เมืองหลวงเป็นเวลาสองวันแล้วเพื่อไปส่งท่านผู้หญิงและลิซซี่กลับ

ลิซซี่สุขภาพไม่ดีและต้องเข้ารับการตรวจสุขภาพเป็นประจำ ทุกครั้งกิดเดียนจะไปกับเธอด้วย

เนลล์เองก็อยากไปกับพวกเขาด้วยเช่นกัน แต่เรื่องของเคธี่ในจินเฉิง เธอจำเป็นจะต้องดูแลเรื่องนี้อยู่ตลอด เธอจึงไม่สามารถทิ้งไปได้ ดังนั้นเธอคงจะสามารถไปที่นั่นในครั้งต่อไป

กาเร็ธและเอริค มีความสุขมากเมื่อรู้ว่าเธอกลับมาอย่างปลอดภัย

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่เชื่ออะไรก็ตามที่เซลีนพูด ตอนนี้ความเชื่อของพวกเขาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าถูกต้อง อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของเนลล์ พวกเขาอดที่จะรู้สึกเศร้าไม่ได้

แม้ในขณะนี้จะรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้ก็ตาม แต่พวกเขาก็ต้องกลับไปทำงาน

คืนนั้น กาเร็ธจัดงานสังสรรค์ที่หอประชุมเซียนสุ่ย และได้เชิญเนลล์ด้วย

ผู้ที่มาร่วมงานเป็นช่างภาพที่มีชื่อเสียง และผู้ที่มีชื่อเสียงในวงการบันเทิง เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงส่วนตัว ผู้ที่ถูกเชิญมาร่วมงานจึงมีไม่มากนัก และไม่ใช่งานเลี้ยงที่เกี่ยวกับเรื่องงาน

เนื่องจากเนลล์ก็อยู่ในวงการนี้เช่นกัน การสังสรรค์กับคนเหล่านี้จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

เป็นเรื่องดีที่กาเร็ธวางแผนเพื่อจัดงานนี้ขึ้นมา และเชิญเธอด้วย เป็นธรรมดาที่เธอไม่ควรจะมองข้ามความมีน้ำใจของเขา

เวลา 20:00 น. ณ หอประชุมเซียนสุ่ย เต็มไปด้วยบรรดาแขกเรื่อที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่หรูหราและคับคั่งไปด้วยเสียงพูดคุย