ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 276

กิดเดียนพยักหน้าก่อนที่เขาจะพูดอะไรออกมา

“ผมคิดว่าคุณเกลียดเธอ ผมเลยไม่ได้ได้คาดหวังว่าคุณจะช่วยเธอ คุณไม่ได้หึงใช่ไหม?”

“หึงใคร? สเตฟานี การ์เร็ต เหรอ?”

กิดเดียนพยักหน้าตอบอย่างจริงจัง

เนลล์หยุดหัวเราะไม่ได้

“ทำไม? เพราะเธอจงใจเข้าใกล้คุณตอนอาหารมื้อกลางวันหรือไง?”

กิดเดียนทำหน้าบึ้ง

เขาหน้าบึ้งตึงเพราะท่าทีเล่น ๆ ของเธอ

เนลล์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“เอาน่า ฉันไม่ได้หึงที่เธอเคยเป็นแฟนเก่าของคุณ แล้วทำไมฉันต้องหึงตอนกินข้าวด้วยล่ะ? หรือว่าในอนาคตคุณต้องการให้ฉันหึงหวงคุณในทุก ๆ วันดีล่ะ เอาไหม?”

เนลล์เป็นคนที่ใจกว้างมากและเธอมองเห็นภาพรวมของเรื่องราวอย่างดี

เธอสามารถมองเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจนในสิ่งที่เธอทำ แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งถูกหรือเป็นสิ่งที่ผิดก็ตาม

เธอไม่เคยทำให้ตัวเธอเองไม่มีความสุขจากเรื่องที่ทำให้มันรกสมอง

ถึงเธอจะมีความสุขแต่กิดเดียนไม่

เขามองเธออย่างขมขื่น “ทำไมผมถึงรู้สึกว่าคุณไม่แคร์ผมเลย?”

เนลล์หัวเราะห์อีกครั้ง

“คุณพูดอะไร ฉันไม่แคร์คุณเพราะว่าฉันไม่หึงคุณ? ประธานลีย์คะ? บอสลีย์? คุณควรจะมีความผู้ใหญ่กว่านี้หน่อยนะ”

กิดเดียนรู้สึกท้อใจ

ไม่อยากสนทนาเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป เนลล์พูดแทรกขึ้นมา “อย่างไงก็เถอะ สเตฟานีเจอฉันแบบสบาย ๆ เธอมองมาที่ฉันถ้าเธอกลัวว่าฉันจะพูดอะไรออกไป คุณคิดไหมว่าเธอคงโกรธเคืองฉันเพราะเรื่องนี้

สีหน้ากิดเดียนเข้มขึ้น

“เธอไม่กล้าหรอก”

ผ่านไปสักพัก เขาพูดขึ้น “เนื่องจากมีศิลปินของ อันนิ่งอินเตอร์เนชั่นแนล เกี่ยวข้องด้วย ผมจะให้แมทธิวส่งใครบางคนไปตรวจสอบทีหลัง คุณไม่ต้องกังวล ทุกอย่างจะดีขึ้น”

เนลล์พยักหน้า

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สเตฟานียังคงเป็นคนของการ์เร็ต คนที่ยังเป็นเพื่อนกับลีย์

สำหรับจุดมุ่งหมายคุณผู้หญิงคนเก่า เธอยังไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับสเตฟานี

ในตอนเย็น กิดเดียนได้รับโทรศัพท์จาก เอลียา เดวิส ชวนออกไปดื่มที่บาร์ ฟังจากเสียงแล้วของเขาแล้ว เขาน่าจะอยู่ในอารมณ์เศร้าซึม

กิดเดียนไม่ได้กังวลที่เขาอารมณ์เศร้า อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะหลอกว่าไม่มีความสุข เพราะปกติเขาจะมาพร้อมกับดอกไม้มากกว่าสิบดอก ดังนั้นกิดเดียนจึงไม่มีอะไรกังวลเกี่ยวกับมันมากนัก

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาไม่อยากไป แต่เนลล์กลับอยากไป

เพราะว่าเธออยู่แต่ในเมืองหลวงมานานและเธอยังไม่เคยได้ไปบาร์สักที ดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าบาร์ที่นี่จะแตกต่างไหม

ดังนั้นกิดเดียนจึงไม่อยากทำให้เธอเสียใจ เขาเลยขับรถอ้อมไปที่บาร์ L-VE บาร์ที่นี่ดังมากในหมู่ของผู้หญิงสวย ๆ ในเมืองหลวง เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปพวกเขาก็ถูกล้างด้วยคลื่นความร้อนจากด้านใน

ห้องโถงดูมีขีวิตชีวามาก ความรู้สึกเหมือนไหล่โดนถูและขาถูกรัด เพลงที่ถูกเปิดอย่างดังและแสงไฟที่ส่ายไปมา ขายหนุ่มและหญิงสาวจำนวนมากส่ายสบัดไปตามเสียงเพลง เพื่อปลดปล่อยพลังงานที่เหลืออยู่ในวันนี้

ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เนลล์เคยมาในที่คล้าย ๆ แบบนี้ แต่เธอก็ยังไม่ชินกับมันอยู่ดี

พวกเขาสองคนตามหาห้องโถงแต่หาไม่เจอและติดต่อเอลียาไม่ได้

เธอลองโทรหาเขา แต่จู่ก็มีคนมาดึงโทรศัพท์ของเธอออก มีใครบางคนแตะที่ไหล่ของเธอ เธอหันหลังกลับไปดูและเห็นเขายืนอยู่ข้างหลัง

เนลล์ตกใจจนกระโดดหนีแบะถามเขาว่า “คุณโผล่มากจากไหนของคุณเนี้ย?

เอลียากวาดตาไปยังฝั่งห้องโถงที่อึกทึกครึกโครมก่อนจะพูดว่า “มากับผม”

พวกเขาทั้งสองยังคงงงแต่ตามเขาไปทางเดินที่ถอดยาวไปยังชั้นสองนั้นกว้างใหญ่มีห้องส่วนตัวทางด้านซ้ายและมีเก้าอี้บาร์เล็ก ๆ เรียงกันอยู่ด้านขวาพวกเขาสามารถมองเห็นการแสดงบนเวทีจากชั้นแรกโดยนั่งลงบนเก้าอี้บาร์

แทนที่จะเข้าไปในห้อง เอลียาให้พวกเขาไปที่เคาน์เตอร์ขนาดใหญ่เป็นวิวที่ดีที่สุดและนั่งลง