ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 297

เจเน็ตตอบว่า “ฉันจะกลับไป หลังจากการฟื้นตัวหลังคลอด”

เนลล์รู้สึกแปลกใจ “เร็วจัง!”

"ใช่”

เจเน็ตดูหนักใจ แต่เธอไม่ได้บอกเนลล์ เธอเพียงแค่ยิ้มและพูดกลับไปว่า “เดี๋ยวฉันก็จะได้เจอแกแล้ว”

เนลล์พยักหน้า “เยี่ยมมาก ถึงตอนนั้นฉันจะไปรับแก”

“อืม”

พวกเขาวางสาย

หนึ่งเดือนต่อมา เจเน็ตกลับมาจากประเทศ F

วันนั้นเนลล์ก็มารับเธอ

เธอมีลูกอยู่เคียงข้าง ในขณะที่เธอกลัวการถูกถ่ายภาพ เธอจึงแต่งตัวไม่ให้ดูไม่เด่นเกินไป

เมื่อเธอเข้าไปในรถของเนลล์ อีกฝ่ายจ้องมองเธออย่างละเอียด

โชคดีที่เจเน็ตดูมีน้ำมีนวลมากขึ้น นอกจากน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อยหลังจากการคลอดลูกแล้ว เธอก็แทบจะไม่เปลี่ยนอะไรเลย

เนลล์ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอขยับเข้าไปใกล้และกอดเจเน็ต

“ในที่สุดแกก็กลับมา รู้ไหมว่าฉันคิดถึงแกมากแค่ไหน?”

เจเน็ตหัวเราะ “เฮอะ คุณชายลีย์ เขาอาจจะอิจฉา ถ้าเขาได้ยินเรื่องนี้”

เนลล์หัวเราะคิกคักและเย้ยหยัน “ฉันไม่สนใจเขาหรอก”

แทนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่จินเฉิง เจเน็ตยังคงอยู่ในเมืองหลวง

ก่อนหน้านี้เนลล์ได้หาที่อยู่อาศัยให้เธอ เป็นวิลล่าเดี่ยวไม่ไกลจาก เฟิงเฉียว วิลล่า

บ้านหลังนี้เคยเป็นของกิดเดียน ต่อมากิดเดียนได้โอนสมบัติของเขา 10 อย่าง หรืออาจจะมากกว่านั้นให้กับเนลล์ ดังนั้นบ้านนี้จึงเป็นของเธอ

เมื่อเจเน็ตและลูกชายของเธอได้ตัดสินใจที่จะอยู่หลังใหม่นี้ เนลล์ก็อนุญาตให้พวกเขาพักผ่อนเป็นเวลาสองวัน ก่อนจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของเธอ

เจเน็ตรู้ว่าเนลล์กังวลว่า เธออาจจะรู้สึกแปลก ๆ กับที่นี่ มันจึงเป็นเหตุผลในการจัดงานเลี้ยงต้อนรับนี้ขึ้นมา

ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ปฏิเสธท่าทางที่ใจดีของเธอ และเห็นด้วยกับเธอ

สองวันต่อมาเนลล์เป็นเจ้าภาพในการรวมตัวและเชิญโจเอล ฟอสเตอร์และแก๊งพวกเขา ออกมาเจอกันข้างนอกในตอนกลางคืนเพื่อทานอาหารค่ำ และไปสนุกกันที่ KTV

เมื่อพวกเขาไปถึง KTV ทุกคนก็มาถึงแล้ว

วันนี้เป็นวันหยุดของลิซซี่ เนลล์จึงพาเธอมาด้วย

เมื่อพวกเขาลงจากรถก็เห็นเจเน็ตยืนอยู่ที่ทางเข้า

เจเน็ตรอพวกเขาอยู่ที่ทางเข้า ลิซซี่จำเธอได้ก่อนจะวิ่งไปหาเธอและกอดเธอแน่น เธอทักทายเจเน็ตอย่างมีความสุข “น้าแจน”

เจเน็ตรู้สึกดีใจและยิ้มกว้าง

เธออุ้มลิซซี่ขึ้น และสำรวจเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “ช่างเป็นเด็กที่ดีเหลือเกินลิซซี่ หนูก็สวยขึ้นมากเลยนะเนี้ย ไหนมาให้น้าดูหน่อย ว่าหนูโตขึ้นหรือเปล่า?”

เธอถอยหลังและหัวเราะเบา ๆ "หนูโตขึ้นจริง ๆ ด้วย"

กิดเดียนและเนลล์เดินเข้ามาหาเธอ เจเน็ตเห็นทั้งคู่แล้วยิ้มด้วยความดีใจ “ไม่เจอกันนานเลยนะคะ ประธานลีย์ ดู ๆ แล้วเหมือนว่าจะมีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นนะคะ คุณหน้าแดง! ความลับคืออะไรกัน? ฉันพนันว่าคุณมีความรักที่ดี?”

เนลล์ยิ้มอย่างเขินอายและจ้องมองเพื่อนของเธอ

แทนที่จะรอคำตอบของกิดเดียน เธอกลับพูดแทรก “ใช่มั้ง?”

เจเน็ตหัวเราะคิกคัก "มั้ง? แน่สิ ฉันว่าจะแสดงความยินดีกับแกที่แกได้พบรักแท้ซะที”

เนลล์กะพริบตา “เหมือนว่าสิ่งนี้จะไม่เกิดขึ้นกับแกงั้นแหละ ให้ฉันบอกให้ไหมว่า คืนนี้รักแท้ของแกก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน”

เจเน็ตตะลึง ก่อนที่เธอจะได้ตอบสนองอะไร เครื่องยนต์ของรถก็ได้หมุนไปจอดอยู่ข้างหลังเธอ