ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 310

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“นี่ก็หมายความว่า ขันทีกำลังกังวลเมื่อจักรพรรดิไม่อยู่หรือไง คนหนุ่มสาวสมัยนี้ขี้เล่นนะ เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะแต่งงานกันทีหลัง นอกจากนี้โอเว่นยังไม่แก่เลย เขาอายุแค่ 27 ปี มันจะไม่เป็นปัญหาอีกไม่กี่ปีข้างหน้าหรือไง "

เมื่อฟังที่เธอพูดแบบนี้แล้ว คุณนายแจ็คแมนก็รู้สึกไม่พอใจ

“เฮ้ย ไม่ต้องบอกฉันและอย่าให้คำแนะนำกับฉัน ฉันยืนกรานเลยว่าเขาจะมีหลานให้ฉันได้ ไม่อย่างนั้นวันพรุ่งนี้ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาเลย”

เมื่อเห็นเช่นนี้คริสตัลก็ส่ายหน้า และไม่ชักชวนเธอต่อไป

ในตอนนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอกและเห็นโอเว่นเดินเข้ามา

เขาเห็นผู้หญิงทุกคนในห้องนั่งเล่น เขาก็อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แม่ ผมกลับมาแล้ว"

คุณนายแจ็คแมนยิ้ม และตอบกลับว่าว่า "มานี่สิ ทักทายพวกป้า ๆ ก่อน"

โอเวนยิ้มอย่างไม่เต็มใจ และทำได้เพียงแค่เดินเข้าไปทักทายพวกเขาทุกคน

พวกเขาแลกเปลี่ยนคำชมเชย เมื่อโอเวนคุยกับพวกเขาเสร็จ เขาก็ไม่ได้นั่งที่นั่นและรีบขึ้นไปชั้นบน

ก่อนถึงบันได คุณนายแจ็คแมนก็หยุดเขาไว้

โอเวนต้องหยุดและหันกลับหลังมามองเธอ “แม่มีอะไรรึเปล่า?”

คุณนายแจ็คสันไอเบา ๆ และถามว่า "เมื่อคืนแกไปไหนมา?"

โอเวนขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดว่า "ไปไหนล่ะ ผมอยู่กับกิดเดียน และคนอื่น ๆ "

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูดคุณนายแจ็คแมนก็ลุกขึ้น และเดินไปดูใกล้ ๆ แน่นอนว่าเธอเห็นรอยขีดข่วนที่คอของเขา ดวงตาของเธอสว่างขึ้น ขณะที่เธอยื่นมือออกไปและดึงคอเสื้อของเขาลง

โอเวนตกใจมาก ในขณะที่เขาไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่เขาจึงผลักมือแม่ของเขาออกไปโดยไม่รู้ตัว

เขาขมวดคิ้วอย่างไม่มีความสุข "แม่! แม่ทำอะไรต่อหน้าทุกคนเนี้ย"

คุณนายแจ็คแมนเพิกเฉยต่อความไม่พอใจของเขา แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่แวบเดียว แต่เธอก็สามารถเห็นร่องรอยเมื่อคืนนี้ที่เหลืออยู่บนร่างกายของเขา เธอปิดปากและหัวเราะคิกคักอย่างช่วยไม่ได้

โอเวนสับสนจากรอยยิ้มของเธอ แต่ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเมื่อเขาจ้องมองเธออย่างไม่เชื่อ

เขาอารมณ์เสียและกัดฟันถามว่า "เมื่อคืนแม่เป็นคนทำเหรอ?"

เมื่อรู้ว่าเขาโกรธมากแค่ไหน คุณนายแจ็คแมนก็รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เมื่อนึกถึงความตั้งใจของเธอ เธอก็พ่นลมออกทางจมูกอย่างรุนแรง

"ถ้าเป็นฉันแล้วจะยังไง? ทำไมล่ะก็มันตั้งหลายปีแล้วที่แกไม่ยอมพาผู้หญิงกลับมาบ้านเลย ดูสิแกอายุ 27 แล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนเหมือนแกหรอกนะ ที่อายุ 27 ปี ยังเวอร์จิ้นอยู่นะ!

“ทั้งหมดนี่ ก็เพื่อหน้าตาของครอบครัวแจ็คแมนของเรา แกรู้หรือไม่ว่าข่าวลือที่คนอื่นกำลังแพร่กระจายออกไป? ลูกชายของฉันไม่สามารถปฎิบัติการได้ และมรดกของตระกูลแจ็คแมนก็จะจบลงพร้อมกับเขา ถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่างพวกเขาก็คงจะไม่พูดลับหลังฉันแบบนี้ "

เมื่อฟังคำพูดของแม่ โอเว่นก็โกรธมาก

“แม่ แม่เป็นคนไม่มีเหตุผลเหรอ?”

คุณนายแจ็คแมนไม่สนใจเขา “ฉันเป็นคนไม่มีเหตุผลยังไง? ฉันอยากมีหลานฉันผิดเหรอ?”

หลังจากนั้นไม่นานเธอก็จ้องมองเขาอีกครั้ง “ยังไงก็บอกด้วยนะ เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว แกต้องพาลูกสะใภ้กลับมาหาฉันภายในสามวัน ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับบ้าน”

หลังจากพูดแล้วเธอก็หันกลับมาด้วยความโกรธและเดินจากไป

โอเวนยังคงยืนอยู่ที่เดิมขณะที่แม่ของเขากำลังจากไป เขาตกตะลึง โกรธและหัวเราะในเวลาเดียวกัน

เมื่อนึกถึงความตื่นตระหนก และขอความเมตตาจากหญิงสาวเมื่อคืนนี้ ความรู้สึกในหัวใจของเขาก็หายไปเล็กน้อย

ยาเมื่อคืนแรงมันเกินไป เขาสูญเสียการควบคุม แม้ว่าเขาจะไม่อยากทำร้ายเธอ แต่เขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้โอเวนก็ขมวดคิ้วของเขาด้วยความทุกข์ใจ และไม่พูดอะไรเลย หันหลังกลับก่อนจะขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเขากลับไปที่ห้องของเขา เขาก็ลังเล แต่ในที่สุดเขาก็โทรหาเลขาของเขา และส่งรูปสร้อยข้อมือให้ เพื่อขอให้เขาตามหาว่าเมื่อคืนนี้หญิงสาวคนนั้นเป็นใคร