ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 311

เมื่อนึกถึงท่าทางที่ตกตะลึงของโอเวนที่ทางเข้าหน้าร้านสะดวกซื้อ ธาราก็รู้สึกสับสน

ทำไมเขาถึงอยู่ที่นั่น? มันเป็นสถานที่นั้นได้ยังไง? เขากำลังมองหาใคร เขากำลังมองหาเธออยู่หรือเปล่า?

ธารากลืนน้ำลาย และหลังจากนั้นไม่นานเธอก็รวบรวมความกล้าที่จะปีนขึ้นไปยังขอบหน้าต่างเพื่อมองลงไปข้างล่าง

ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้น เมื่อเธอเห็นบางอย่าง

โอเวนกำลังลงจากรถพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ และกำลังเดินมาที่ทางเข้าบ้านของเธอ

โอ้พระเจ้า! เขามาตามหาเธอเหรอ เธอควรทำยังไงดี?

จู่ ๆ ธาราก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เธอเดินวนไปรอบ ๆ อยู่ในบ้าน เธอไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้หรือเปล่า

ไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงกริ่งประตูดังขึ้น

ตอนนั้นโซฟีกำลังทำอาหารอยู่ในครัว เมื่อเธอได้ยินเสียงออดเธอจึงไปเปิดประตู

เธอไม่รู้จักโอเวน เธอเห็นเพียงชายหนุ่มหน้าตาหล่อยืนอยู่ที่ประตูเท่านั้น เธอถามอย่างแปลกใจว่า “คุณมาหาใครเหรอ?”

โอเวนยิ้มให้เธออย่างสุภาพ "สวัสดีครับ คุณน่าจะเป็นป้าการ์เร็ตต์ ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของธารา ผมมาหาเธอครับ"

โซฟีตัวแข็งไปชั่วขณะและกลับมามีสติสัมปชัญญะ หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พยักหน้าอย่างเฉยเมย "โอ้ คุณกำลังตามหาเธอ เธออยู่ชั้นบนนะ"

จากนั้นเธอก็หันหัวไปและตะโกนว่า "ธารามีคนมาหาลูก"

หลังจากนั้นเธอก็ยิ้มและหลีกทางให้อย่างงงงวยก่อนจะพูดว่า "เชิญ เข้ามาได้เลย"

โอเว่นพยักหน้ายิ้มให้เธออย่างสุภาพ แล้วนำของเข้าบ้านและวางของบนโต๊ะ

ในที่สุดหลังจากรอประมาณห้านาที เขาก็เห็นธาราเดินลงมาจากบันไดมาอย่างช้าๆ

เธอเปลี่ยนเป็นกระโปรงสีขาว มีผมยาวนุ่มพาดบ่าปกปิดร่องรอยเล็ก ๆ น้อย ๆ บนคอของเธอ

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาเธอก็รีบก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว ด้วยอารมณ์ที่สับสนในสายตาที่ดูขี้อายของเธอ

ก่อนหน้านี้เมื่อเขาเห็นเด็กผู้หญิงคนนี้ โอเวนจะไม่มีความรู้สึกแปลก ๆ อะไรเลย

อย่างไรก็ตาม เมื่อคืนที่ผ่านมาทำให้ลำคอของเขาตีบขึ้น และร่างกายของเขารู้สึกร้อนเมื่อเห็นเธออีกครั้ง โดยเฉพาะดวงตาที่ดูขี้อายของเธอที่เหมือนกับกวางเวลาตกใจ

โอเวนแอบถ่มน้ำลายใส่ตัวเองในก้นบึ้งของหัวใจขณะก่นด่าว่า 'แกมันคนเถื่อนไร้ประโยชน์!!!'

อย่างไรก็ตามเขายังคงมีสีหน้าสงบ เขายืนขึ้นก่อนจะยิ้มให้เธอ “ ธารา”

โซฟีนำชาออกมาจากครัว และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างโอเว่นและธารา แต่เมื่อเห็นพฤติกรรมแปลก ๆ ของเธอ เธอจึงถามว่า “หนูเป็นอะไรไป? ไม่สบายหรือเปล่า?”

เธอกำลังจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผาก แต่ธารารีบถอยหลังและหลบเหมือนกลัวที่เธอจะสัมผัสตัว

มือของโซฟีค้างในอากาศ และสัมผัสถึงความเจ็บในดวงตาของเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูดอะไรและเพียงแต่กระซิบว่า "พวกเธอคุยกันไปก่อน แม่จะไปทำอาหาร"

จากนั้นเธอก็หันกลับหลังไปและจากไปอย่างเร่งรีบ

โอเวนมองไปที่ฉากนั้นอย่างไม่เข้าใจ และไม่รู้ว่ามันเป็นภาพลวงตาของเขาหรือไม่ เขารู้สึกว่าบรรยากาศระหว่างแม่ลูกดูผิดปกติเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนนอกดังนั้นเขาจึงไม่ได้ถามอะไรมาก

ทั้งสองคนที่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่นรู้สึกอายเล็กน้อยและไม่รู้จะพูดอะไรไปชั่วขณะ

นอกจากนี้ยังเป็นครั้งแรกที่โอเวนต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้ในชีวิตของเขา และเขาก็หลงทางเพราะคำพูด

หลังจากนั้นไม่นานธาราก็พูดเบา ๆ ว่า "ทำไม ไม่ ... เราไปคุยกันในห้องของฉัน!"

ทันใดนั้นเธอก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน