ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 326

เจเน็ตพิจารณาถึงสิ่งที่เธอพูดคุยกับเนลล์ก่อนหน้านี้

ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าการเดินทางกลับไปที่จินเฉินเป็นเรื่องจำเป็น

เธอเท่านั้นที่สามารถกลับไปได้ ทว่าเด็กไม่ควรเดินทางไปด้วย

ประการแรก เด็กเพิ่งจะหายป่วยและยังเป็นทารก มีความเป็นไปได้ที่อาการจะกลับมาทรุดลง

ประการที่สอง เจเน็ตกังวลว่าอีธานจะไม่ยอมรับเด็กเข้าตระกูล เด็กที่เป็นผู้รับจะต้องอยู่ตรงกลางหรือเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างพวกเขา

เนลล์ฟังความกังวลของเจเน็ต และเข้าใจความรู้สึกเดียวกันนั้น

เนลล์พยักหน้าและพูดขึ้น “เจน ไม่ต้องกังวล ฉันจะดูแลซันนี่อย่างดี กลับไปและจัดการธุระของเธอให้เรียบร้อย ฉันรับรองกับเธอได้เลยว่าลูกของเธอจะอยู่ครบเป็นชิ้นเป็นอันเมื่อเธอกลับมา”

เจเน็ตยิ้มด้วยความพอใจ

“ฉันไว้ใจเธอ”

เธอหยุดชั่วขณะและจ้องมองเด็กคนนั้นด้วยความโหยหาก่อนจะส่งเขาให้กับคาเรน เจเน็ตลุกขึ้นและตอบ “มันดึกแล้ว ตอนนี้ฉันควรต้องไปแล้ว ให้คาเรนอยู่และช่วยเธอดูแลเขา เธอเคยดูแลเด็กและเข้าใจลักษณะอาการของซันนี่ เธอเป็นคนมีประสบการณ์”

เนลล์พยักหน้ารับ เธอสั่งให้ป้าจอยซ์ให้เตรียมการสำหรับคาเรนและเด็กก่อนจะลุกขึ้นไปส่งเจเน็ตไป

“พรุ่งนี้ไฟล์ทบินของเธอกี่โมง?”

“แปดโมงเช้า”

“เธออยากให้ฉันไปส่งที่นั่นไหม?”

“ไม่ต้องหรอก”

เจเน็ตลังเลชั่วครู่และถอนหายใจ

“ฉันหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นสำหรับการเดินทางไปในครั้งนี่ บอกตรง ๆ เลยนะ ว่าฉันเบื่อจริง ๆ ที่ปีที่ผ่านมาต้องอยู่เงียบ ๆ แต่ฉันไม่ยอมอ่อนข้อเพราะเด็กคนนี้ ฉันจะไม่ขอให้พ่อยกโทษให้ฉัน แต่ฉันหวังว่าเขาจะสามารถปล่อยวางและยอมให้ฉันเลือกทางของฉันเอง”

เนลล์รับฟังด้วยหัวใจอันหนักอึ้ง

อย่างไรก็ตาม เธอโอบกอดเธอเพื่อเป็นกำลังใจ

“เดินทางปลอดภัย ฉันเชื่อในตัวเธอ”

หลังจากส่งเจเน็ตไปแล้ว เนลล์กลับไปที่ห้องและไปดูป้าจอยซ์โดยเฉพาะ

ป้าจอยซ์พาคาเรนและเด็กไปที่ห้องพักแขกที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับให้พวกเขาเข้าพัก

โชคดีที่บ้านของเขามีอุปกรณ์ของใช้ของเด็กอยู่มากมายเพราะลิซซี่มาอยู่ที่นี่บ่อยครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น เจเน็ตยังสั่งให้คาเรนนำของใช้ที่จำเป็นเพื่อการมาเยือนที่ไม่ได้บอกล่วงหน้านี้ด้วย

เมื่อเตรียมการทั้งหมดแล้ว เนลล์ก็มาดูเจ้าตัวน้อย

เจ้าตัวน้อยกำลังนอนหลับสนิทจนถึงตอนนี้ เขาไม่มีท่าทางว่าจะตื่นขึ้นมาเลย

มันชกินส์ตัวเล็ก ๆ วางอยู่บนเปลเหมือนนางฟ้าตัวน้อยที่น่ารัก

ด้วยสายตาที่กระทบกับจุดอ่อนของเธอ เธออุ้มเขาเอาไว้ และบอกกับคาเรน “คาเรน ฉันต้องรบกวนคุณให้ดูแลเขาในคืนนี้ด้วย ฉันจะให้แม่บ้านที่มีประสบการณ์เลี้ยงเด็กมาช่วยคุณในวันพรุ่งนี้ ด้วยวิธีนี้ คุณสองคนจะได้ผลัดกันดูแลเขา”

คาเรนยิ้ม “ตกลง ฉันอยู่กับซันนี่มาสักพักแล้ว และฉันเคยชิน ไม่เป็นไรถึงจะมีแค่ฉันที่ดูแลเขาเพียงคนเดียว”

เนลล์ยิ้มออกมาโดยไม่ได้พูดคุยอะไรต่อ

เมื่อการจัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงขึ้นไปหากิดเดียน

กิดเดียนอยู่ในห้องทำงาน เขาถามเมื่อเธอเขามาภายในห้อง “ทุกอย่างเรียบร้อยหรือยัง?”

“ค่ะ”

เนลล์ทำท่าคิดก่อนจะพูดขึ้น “อีกสองวันก็จะถึงปีใหม่ ฉันเดาว่าเจนคงจะกลับมาหลังจากฉลองปีใหม่ค่ะ และฉันมีเวลาว่างอีกสองสามวันข้างหน้า ฉันคิดว่าจะให้ลิซซี่มาอยู่กับเรา เธอจะได้มาอยู่เป็นเพื่อนซันนี่ด้วย”

กิดเดียนไม่มีความคิดเห็นอะไรกับข้อเสนอนี้

“ได้ คุณจัดการได้เลย”