ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 329

ผู้ชายคนนั้นเม้มริมฝีปากของเขา “ผมพูดว่าคุณต้องเรียนรู้วิธีทำ”

เขาวางเกี๊ยวที่ห่อแล้วในมือของเขาลงและเดินเข้าไปหาเธอจากด้านหลังของเธอ เมื่อเห็นเธอทำหน้าบึ้งและหงุดหงิด

เขาโอบแขนของเขาไว้รอบตัวของเธอ ชายคนนั้นให้แผ่นเกี๊ยวกับเธอและจับมือของเธอขณะที่เขาแนะนำเธอถึงวิธีการทำ

“ดูสิครับ อย่ากดตรงนี้แรงเกินไปไม่อย่างนั้นมันจะไม่ขยับ ใช้มือนี้ค่อย ๆ บีบมันให้เข้ารูปแบบขึ้นมา จำความรู้สึกนี้ หมุน จีบ หมุน ครับ มันไม่ง่ายกว่าเหรอ?”

เนลล์รู้สึกประหลาดใจที่พบว่าการห่อเกี๊ยวง่ายดายด้วยวิธีที่เขาสอนให้เธอแบบประชิดตัว

กิดเดียนจับมือของเธอเอาไว้และสอนเธอห่อเกี๊ยวแบบเดียวกันหลาย ๆ ครั้ง

เมื่อถึงเกี๊ยวตัวที่ห้า เนลล์ไม่สามารถทนนั่งเฉย ๆ ได้ และบอกขึ้น “ขอฉันลองทำเอง”

มองด้วยดวงตาเข้ม ชายหนุ่มพยักหน้า “ได้ คุณลองดูนะ”

เธอยกกระดาษห่อเกี๊ยวขึ้นมาด้วยความระมัดระวังและจับจีบเบา ๆ ตามความรู้สึกที่เขาสอนให้กับเธอ

ไม่นาน เธอก็สามารถจับจีบเกี๊ยวจนเสร็จ

แม้ว่ามันจะไม่ได้ออกมาดีเหมือนที่วิธีที่เขาสอนเธอ แต่อย่างน้อยมันก็เรียกว่าเกี๊ยวได้

ด้วยความดีใจ เธอคว้าเกี๊ยวและหันมาหาเขาด้วยรอยยิ้ม “ดูสิคะ ฉันทำได้!”

ชายคนนี้ติดเชื้อรอยยิ้มเรียบง่ายทว่ามีความสุขของหญิงสาว ดวงตาสีเข้มของเขาเต็มไปด้วยความสุข

เขาพยักหน้า “ครับ ภรรยาของผมเก่งมาก”

เนลล์รู้สึกเขินอายกับคำชมที่เกิดขึ้นกะทันหัน

เธอปัดเส้นผมของเธอไปยังด้านหลัง เธอยิ้มด้วยความเขินอาย “คุณสอนฉันดีต่างหากค่ะ”

อย่างไรก็ตามเธอลืมไปว่ามือของเธอเต็มไปด้วยแป้งจากการห่อเกี๊ยวตลอดทั้งเช้า ผมที่เธอปัดไปด้านหลังทำให้แก้มมีแป้งติดอยู่เป็นแนวทั้งสองข้าง

เธอดูเหมือนลูกแมวขี้อาย

ด้วยดวงตามืดมนของเขา ชายหนุ่มอ้อมมือไปที่ด้านหลังศีรษะของเธอในทันทีและประทับริมฝีปากลงจูบบนริมฝีปากของเธออย่างลึกล้ำ

ตั้งตัวไม่ติด จิตใจของเนลล์ก็วางเปล่าด้วยจุมพิตของเขา จากนั้นเธอก็มองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน

เธอศอกเอวของเขาและทำหน้ามุ้ย “คุณกำลังทำอะไรคะ? ที่นี่คือลีย์ เรสซิเด้น คุณย่าและคุณน้าก็ยังอยู่ข้างนอกนั่น!”

กิดเดียนหัวเราะ “แล้วยังไงครับ?”

เนลล์จ้องมองไปที่เขา

“ระวังปากด้วย! จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนเห็นเราคะ?”

“เนลล์ เราเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมายนะ มันไม่เป็นไรจริง ๆ ถ้าจะมีใครสักคนจับได้ว่าเรากำลังจูบกัน”

เนลล์ “...”

ที่พูดว่าท่านผู้หญิงและจีนอยู่ใกล้ ๆ แม้ว่านายท่านใหญ่จะไม่ได้ปรากฏตัว พระเจ้าก็รู้ว่าเมื่อไรที่เขาจะโผล่ออกมากะทันหัน

เธออาจจะตายด้วยความอับอายหากเธอถูกจับได้

เขารู้ว่าเธอขี้อาย เมื่อเห็นว่าเธอแก้มแดงจรดใบหู เขาจึงเม้มริมฝีปากด้วยความชอบใจและหยุดแกล้งเธอ

เขาถอดถุงมือและพูดขึ้น “ยังมีเวลาก่อนอาหารเย็น ไปเดินเล่นกับผมไหม?”

เนลล์เหลือบมองเวลา ความจริงมันยังไม่ค่ำ เพราะยังไม่ถึงเวลา 18:00น.

ดังนั้นเธอจึงก้มศีรษะของเธอ “ได้ค่ะ”

ทั้งคู่ถอดถุงมือออกและดูแลสถานที่ก่อนที่จะจับมือกันออกไป

ณ ลีย์ เรสซิเด้น ล้อมรอบไปด้วยบ้านพักตากอากาศซึ่งส่วนใหญ่เป็นลูกหลานของสี่ตระกูลใหญ่ที่อาศัยอยู่

เมื่อหลายปีก่อน 80% ของผู้อยู่อาศัยย้ายมาที่นี่หลังจากที่อาคารถูกรื้อถอน ย่านใกล้ ๆ ดูเหมือนเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่อีกแห่งหนึ่ง

ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดิน พวกเขาก็บังเอิญพบคนที่เดินผ่านมาที่ทักทายกิดเดียน

“พี่ชายลีย์ พี่รอง”

“พี่ชาย!”