ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 33

กิดเดียนพาเนลล์ไปที่แถวของคนรับใช้และพูดเสียงเบา "ฉันจะแนะนำให้ทุกคนรู้จักกับ เนลล์ เจนนิงส์ ภรรยาของฉัน จากนี้ไปเธอคือคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้ ทุกคนต้องเคารพเธอมากพอ ๆ กับที่เคารพฉันเข้าใจไหม” คนรับใช้ตอบพร้อมเพรียงกัน

"ดี!" กิดเดียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและจับมือของเนลล์ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน เนลล์ยังคงมึนงงเล็กน้อย สติสัมปชัญญะของเธอยังไม่กลับมา ทำไมเธอถึงตามชายคนนี้กลับไปที่สวนลีย์? เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องนอนเธอก็มีปฏิกิริยาตอบโต้และดึงเขาเข้ามาในที่สุด

“เอ่อฉัน…”

“คุณจะอยู่ที่นี่ต่อจากนี้” กิดเดียนมองเธออย่างจริงจัง หัวใจของเนลล์เต้นรัว ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอเชื่อสิ่งที่เขาพูดเกี่ยวกับการแต่งงานไม่ใช่เรื่องตลก เขาเป็นคนจริงจัง กิดเดียนยกมือเรียกสาวใช้

“ป้าจอยซ์ พาภรรยาของผมไปดูรอบ ๆ และให้เธอทำความคุ้นเคยกับที่นี่” ป้าจอยซ์สาวใช้ที่ถูกเรียกตัวรีบเดินมาข้างหน้าอย่างมีความสุขและพูดว่า

"ค่ะ คุณผู้หญิงเดินตามดิฉันมาค่ะ" เนลล์มองไปที่กิดเดียน เขากำลังปลดเน็คไทและดูเหมือนว่ากำลังวางแผนจะไปซัก เธอเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไรแล้วหันเดินตามป้าจอยซ์

สวนลีย์ มีขนาดใหญ่ เป็นวิลล่าหลังเดี่ยวพร้อมสวนขนาดใหญ่ที่มีดอกไม้แปลกตานานาชนิดและต้นไม้หายากให้ชม ด้านหลังเป็นสนามหญ้าเขียวชะอุ่ม และถัดจากสวนเป็นสระว่ายน้ำ น้ำทะเลสีฟ้าคราม ซัดเป็นคลื่นตามลมยามเช้าทำให้ที่นี่ดูเหมือนสวรรค์ เนลล์เดินเล่นไปรอบ ๆ ข้างนอกก่อนที่ป้าจอยซ์จะพาเธอเดินผ่านวิลล่าทั้งหมด

จากนั้นเธอก็พบว่ากิดเดียนได้เตรียมห้องสำหรับเธอไว้แล้ว พวกเขาใช้ห้องนอนร่วมกันอย่างแน่นอน แต่ห้องทำงานและห้องเก็บของแยกจากกัน ห้องทำงานและห้องเก็บของเธออยู่บนชั้นสาม มีหนังสือมากมายในการศึกษานี้ เธอรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าหนังสือส่วนใหญ่เป็นหนังสือที่เธอชอบ ในหมวดหมู่พวกเขามีสำนักพิมพ์ที่ไม่ซ้ำใคร สิ่งเธอค้นหามานาน!

สำหรับห้องเก็บของนั้นมีพื้นที่กว่าร้อยตารางฟุตและเต็มไปด้วยเสื้อผ้ากระเป๋าและรองเท้าล่าสุดของฤดูกาล ผลงานของ เอมี่ ดีไซเนอร์ คนโปรดของเธอถูกแขวนไว้ทั่วตู้เสื้อผ้า ดูเหมือนว่าทุกชิ้นที่เอมี่ออกแบบไว้นี่!

เนลล์อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างลำบาก เขาเป็นคนรวย... อย่างไรก็ตามยังแสดงให้เห็นว่าชายคนนี้ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับการย้ายเข้ามาของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะลดสายตาลงและสงสัยว่าผู้ชายคนนี้วางแผนไว้นานแค่ไหน

เมื่อมองไปที่เค้าโครงนี้ดูเหมือนว่าจะไม่สำเร็จในเวลาเพียงสามวัน ด้วยความสงสัยเนลล์จึงกลับไปที่ห้องนอนชั้นสอง

กิดเดียนกำลังอาบน้ำ เธอกอดแขนและเดินไปรอบ ๆ ห้องนอนพบว่าเมื่อเทียบกับสไตล์หรูหราของวิลล่าทั้งหลังการตกแต่งในห้องนอนนั้นเรียบง่ายมาก ตกแต่งด้วยโทนสีดำขาวและเทา ทางทิศตะวันตกเป็นหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดออกไปสู่ระเบียงกว้าง และด้านล่างระเบียงเป็นสนามหญ้าสีเขียวที่ถูกตัดแต่งอย่างเรียบร้อย ด้านข้างผนังเป็นชั้นวางหนังสือสีดำส่วนใหญ่มีนิตยสารการเงินและนิตยสารเกี่ยวกับรถยนต์วางซ้อนกันอยู่ นอกจากนี้ยังมีของประดับตกแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ และถ้วยรางวัลซึ่งหนึ่งในนั้นมีรูปถ่ายอยู่

เป็นรางวัลที่กิดเดียนได้รับจากการแข่งขันบาสเก็ตบอล ชายผมยุ่งยิ้มอย่างอ่อนล้า แต่ดวงตาสีเข้มของเขาคมชัดพอที่จะตัดผ่านภาพถ่าย เธอยิ้มและอ่านชื่อใต้ถ้วยรางวัลอย่างระมัดระวัง แชมป์บาสเกตบอลมหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น? เขาเรียนที่นั่นด้วย? เนลล์ประหลาดใจเล็กน้อย

เมื่อเธอไปต่างประเทศครั้งแรกเมื่อ 5 ปีก่อนเธอได้รับการแนะนำจากเพื่อนเก่าของแม่ที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ด้วย ชะตากรรมของพวกเขาผูกพันกันในอดีตโดยไม่คาดคิด!

เนลล์ไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ ในขณะนั้นเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นข้างหลังเธอ กิดเดียนเดินออกไป

เขาสวมผ้าขนหนูอาบน้ำพันรอบเอว หยดน้ำแวววาวกลิ้งลงมาที่หน้าอกของเขาทำให้เขาดูเซ็กซี่เป็นพิเศษภายใต้ผมสั้นที่ยุ่งเหยิงดวงตาคู่ลึกของเขาเหมือนน้ำวนสองอันที่ดูดเธอเข้ามา เนลล์ตัวแข็งทื่อและรู้สึกตัวขึ้นมาทันที ราวกับว่าแม้อากาศจะบีบคั้น สายตาของเธอกระพริบอย่างดุเดือดไม่รู้ว่าจะลงจอดที่ไหน กิดเดียนเห็นสิ่งนี้และก้าวตรงมาหาเธอ

เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมชื้น ๆ และหยิบถ้วยรางวัลที่เธอจ้องมองมาด้วยผ้าขนหนู

“คุณกำลังดูสิ่งนี้อยู่หรือเปล่า”

“ฮะ? ใช่" เนลล์ตอบอย่างไม่สบอารมณ์ กิดเดียนดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นความกังวลใจของเธอ เขาวางถ้วยรางวัลและพูดอย่างสบาย ๆ ว่า