ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 331

กิดเดียนเองก็รู้ข่าวนี้เช่นกัน แต่เมื่อเทียบกับความกลุ้มใจของเนลล์ เขากลับใจเย็น

“เกรแฮมคนเล็กมีความเชื่อมั่นในตัวเอง เขาจะไม่ยอมก้มหัวให้ครอบครัวของเขา ถ้าเขาทำ นั่นหมายความว่าเขาไม่มีความสามารถที่จะเป็นอิสระและความมุ่งมั่นตั้งแต่ต้น อย่างไรเขาก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แม้ว่าเขาจะไม่ได้แต่งงานกับเซลีนก็ตาม ทั้งหมดนี้เป็นเพราะผลประโยชน์ร่วมกัน แทบจะไม่มีความแตกต่างกันเลยจริง ๆ “

ทว่าเนลล์ก็ยังคงกังวล

“แต่เธอ...”

เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของเธอ กิดเดียนก็บีบฝ่ามือของเธอเบา ๆ

“ไม่ต้องกลัวนะ” เขากระซิบบอก “ทั้งเกรแฮมและลีย์เราอยู่คนละฝั่งกันแล้ว สำหรับผู้หญิงคนนั้นที่ทำแบบนั้นกับคุณ พวกคุณไม่สามารถหยุดต่อสู้และเป็นเพื่อนกันได้อีกไม่ว่าเธอจะแต่งงานกับเกรแฮมคนสุดท้องหรือไม่ก็ตาม เธอยังคงเป็นศัตรู มันไม่ส่งผลกระทบต่อคุณ ไม่ว่าพวกเขาจะแต่งงานกันหรือไม่”

เนลล์เงยหน้าของเธอขึ้นและจ้องมองไปที่เขา สัญญาณของความทุกข์คลี่คลายลง จากการที่เธอคลายจากการขมวดคิ้ว

“มันจะไม่เป็นไรจริง ๆ ใช่ไหมคะ? คุณสามารถจัดการได้ด้วยตัวคนเดียวใช่ไหม ถ้าการ์เร็ตต์และเกรแฮมรวมเข้าด้วยกัน?”

กิดเดียนยิ้ม

เขาเอื้อมมือออกไปและประคองใบหน้าของเธออย่างระมัดระวัง นิ้วเรียวของเขาลูบไล้ที่ใบหน้าของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “ผมทำได้ ถ้าคุณอยู่เคียงข้างผม”

หัวใจของเนลล์เต้นรัว

การจ้องมองของเขานั้นช่างอ่อนโยนทว่าแน่วแน่ มีพลังบางอย่างโดยไม่ต้องเอ่ยมันออกมาทำให้หัวใจของเธอสงบลง

เธอยื่นมือออกไปโอบรอบเอวของเขาและแนบใบหน้าลงบนแผ่นอกของเขา

“ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณเสมอค่ะ และเราจะอยู่ด้วยกันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม”

กิดเดียนยกริมฝีปากขึ้นยิ้มด้วยความยินดี

“ไม่ต้องกังวลนะ เกรแฮมจะไม่ใช้วิธีใด ๆ ในสองวันนี้ อย่างน้อยพวกเขาก็ต้องรอให้ถึงช่วงหลังปีใหม่จึงจะเคลื่อนไหวได้ เราแค่ดื่มด่ำกับช่วงเวลาวันหยุดก่อนจะถึงตอนนั้น ตกลงไหม?”

เนลล์พยักหน้าและครางรับในลำคอเป็นเชิงรับทราบ

...

อีกด้านหนึ่ง ที่จินเฉิง

แน่นอนว่าตระกูลแฮนค็อกเองก็คึกคักในช่วงวันแรกของปีใหม่ทางจันทรคติ

ในฐานะหัวหน้าบริษัทชั้นนำในจินเฉิง อีธานต้อนรับผู้มาเยือนมากมายในวันนี้

อัลริกเป็นนายน้อยของตระกูลแฮนค็อก มีแนวโน้มที่จะเข้าสังคมเช่นกัน

สาวใช้ในบ้านยุ่งมาก ทำงานตั้งแต่หลังครัวไปจนถึงล็อบบี้ พวกเขาไม่ได้หยุดพักแม้แต่นาทีเดียว

ดังนั้น เจเน็ตที่ไม่มีอะไรทำ ซึ่งเป็นเพียงคนเดียวที่มีเวลาว่าง

เธอไม่ใส่ใจที่ต้องเผชิญหน้ากับพวกสังคมโง่ ๆ ดังนั้นเธอจึงอยู่แต่ข้างบนและแม้แต่อาหารเที่ยงเธอก็ทานบนห้องโดยสั่งให้ส่งขึ้นมาข้างบนห้อง

อีธานยุ่งอยู่กับการดูแลแขกจึงไม่ได้รบกวนเธอ ในทางตรงกันข้าม ระหว่างนั้นอัลริกก็ส่งแม่บ้านคนหนึ่งขึ้นมาหาเธอเพื่อสอบถามว่าเธอต้องการจะลงไปนั่งข้างล่างหรือไม่ มีผู้อาวุโสมากมายจากบริษัทอยู่ที่นี่ และเธอในฐานะเด็กควรจะไปทักทายเพราะเธอกลับมาที่จินเฉิง

อย่างไรก็ตามเจเน็ตก็ปฏิเสธเขา

เธอไม่เคยคิดจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของบริษัท แค่มีพ่อของเธอและพี่ชายอยู่ในบริษัทก็เพียงพอแล้ว

ดังนั้นแน่นอน เธอจะไม่เสียเวลาลงไปพบกับคนเหล่านี้

อัลริกรู้สึกทำอะไรไม่ถูก ทว่าก็ไม่ค่อยเห็นด้วยกับนิสัยของน้องสาว เขาจึงพยายามชักชวนเธอ

เนื่องจากมีแขกมากเกินไปและเจเน็ตปฏิเสธที่จะออกมาช่วย ครอบครัวที่ปราศจากเจ้าบ้านที่เป็นผู้หญิงจึงเป็นบ้านที่วุ่นวายแม้ว่าจะมีแม่บ้านมากมายก็ตาม

ด้วยเหตุนี้อีธานจึงจองห้องส่วนตัวในโรงแรมระดับห้าดาวที่อยู่ใกล้ ๆ และเตรียมที่จะพาพวกเขาไปรับประทานอาหารที่นั่น

เพราะไม่อยากไปเจเน็ตจึงแอบอยู่ในห้องของเธอและดูละครโทรทัศน์

ในขณะที่พวกเขายังคงเงียบใส่กัน อีธานปล่อยเธอเอาไว้แบบนั้น อย่างไรก็ตามมีแม่บ้านอยู่ในบ้านและมีอาหารสำเร็จรูป เธอคงจะไม่หิว จากนั้นเขาจึงพาแขกออกไปเมื่อถึงเวลา

เมื่อได้ยินเสียงของความโกลาหลด้านนอกค่อย ๆ จางหายไป เจเน็ตปิดแท็ปเล็ตตรงหน้าของเธอพลางหลับตาของเธอลง เธอสวมรองเท้าแตะและออกจากห้อง

เธอออกจากห้องในที่สุด สาวใช้ก็ก้าวออกมาข้างหน้าในทันที

“คุณหนู คุณจะไปไหน?”