ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 344

เซลีนทักทายทุกคนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและยิ้มหวาน

เธอสวมชุดราตรีสีขาวประดับเพชรที่หน้าอก ซึ่งทำให้เธอดูหรูหราและสง่างาม ชุดราตรีทรงหางปลาเผยให้เห็นสัดส่วนรูปร่างที่เพรียวบางและลำคอที่ยืดตรงของเธอราวกับเธอเป็นเจ้าหญิงที่เหย่อหยิ่งและสูงส่ง

หากคุณรู้จักเธอเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ เมื่อมองที่รูปลักษณ์ภายนอกของเธอ มันอาจจะหลอกคุณได้

โอเวนพยักหน้าเล็กน้อยให้กับเธอ ขณะที่เจเน็ตถอนหายใจอย่างเย็นชาพลางหันหน้าหนีโดยไม่สนใจเธอ

เซลีนไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจเมื่อเธอเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา เธอกลับยิ้มและพูดขึ้น “วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่ ขอบคุณมากนะคะที่มาร่วมงาน นี่คือการขอบคุณในนามของคุณปู่”

เจเน็ตหัวเราะเยาะ “ฉันเคยเห็นมามากแล้วบนโลกนี้น่ะพวกคนที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขากำลังถือขนไก่แทนที่จะเป็นลูกศร เธออย่าคิดว่านะว่าจะสามารถเปลี่ยนจากไก่ฟ้าไปเป็นนกฟินิกซ์ได้ เพียงแค่เปลี่ยนกำพืด เมื่อหางของเธอโผล่ออกมา เธอก็จะกลายเป็นตัวตลก”

เมื่อโจเอลได้ยินคำวิจารณ์ของเธอ เขาก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้

เมื่อพูดถึงความปากร้าย เจเน็ตนี่แหละที่อันตรายที่สุด

แน่นอนว่าถ้าเนลล์และกิดเดียนแกล้งคนอื่น พวกเขาก็จะจะจัดอยู่ในระดับเดียวกับเธอ อย่างไรก็ตาม พวกเขาค่อนข้างมีเกียรติ และพวกเขาขี้เกียจที่จะมายุ่งวุ่นวายกับคนแบบนี้

เซลีนฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย ทว่าหลังจากที่ผ่านการฝึกฝนมาหลายปี นิสัยของเธอก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนกับที่เคยเป็นอีกต่อไป

เธอใจเย็นลงอย่างรวดเร็วและรักษาสีหน้าของเธอเอาไว้ก่อนที่เธอจะกระซิบพูด “ฉันรู้ว่าเธอเข้าใจฉันผิดมาตลอด คุณแฮนค็อก แต่ไม่เป็นไร ฉันพูดมาเสมอว่าหัวใจของผู้คนจะรับรู้ก็ต่อเมื่อเวลาผ่านไป ดังนั้นฉันเชื่อว่าเวลาผ่านไป คุณจะรู้ว่าฉันไม่ได้เป็นคนแบบที่คุณคิดว่าฉันเป็น”

“ถ้าคุณอยากจะพูดเรื่องไก่ฟ้ากลายเป็นนกฟินิกซ์ มันก็ดูเหมือนกับว่าคนบางคนจะเหมาะกับประโยคนี้มากกว่าฉัน สุดท้ายแล้วฉันก็เป็นหลานสาวของคุณปู่ของฉันเหมือนกัน ทุกอย่างที่ฉันมีวันนี้เป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่บรรพบุรุษ”

“ไม่เหมือนคนบางคน ที่ไต่เต้าโดยใช้ร่างกายและหน้าตา ดังนั้นถ้าคุณอยากจะพูดเรื่องนี้จริง ๆ นั่นน่าจะเป็นตัวอย่างที่เหมาะสมกว่าฉัน!”

เจเน็ตถามด้วยความโกรธ “เมื่อกี้เธอพูดอะไร?”

สีหน้าของกิดเดียนและเลียมนิ่งไปเหมือนกัน

ด้วยรอยยิ้มที่สงบบนใบหน้าของเธอ เซลีนพูดด้วยความนุ่มนวล “ทำไมต้องโกรธมากขนาดนั้นล่ะคุณแฮนค็อก? เพราะคุณต้องการคุยเรื่องไก่ฟ้ากับนกฟินิกซ์กับฉัน แต่คุณกลับโกรธมาก หมายความว่าฉันพูดเรื่องของคุณถูกต้อง?”

“โอ้ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ฉันก็ขอโทษจริง ๆ ฉันแค่พลั้งปากไป ได้โปรดอย่าใส่ใจเลยนะ ไม่อยากนั้นมันคงแย่ ถ้าคุณเข้าใจผิด จริงไหม?”

เจเน็ตโกรธจนใบหน้าของเธอแดงก่ำ อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าผู้คนมากมายและเนื่องจากเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคนอื่น เธอจึงต้องให้เกียรตินายท่านการ์เร็ตต์และไม่ทำลายงานในที่สาธารณะ

เนลล์แอบดึงแขนเสื้อของเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองเซลีน และยกยิ้มที่มุมปากของเธอก่อนจะกล่าวอย่างอบอุ่น “คุณหนูรองเจนนิงส์ เธอสามารถอธิบายคำพูดธรรมดา ๆ ได้อย่างชัดเจนและละเอียดถี่ถ้วน ดูเหมือนกับว่าเธอศึกษาคำพวกนั้นบ่อย ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะให้เธออีกสักวลีแล้วกัน – เธอจะพังพินาศเพราะตัวเองที่ ถ้าเธอทำแต่เรื่องชั่วร้ายและไร้ซึ่งความยุติธรรม!”

“เซลีน พวกเราทุกคนรู้ดีว่าตัวตนของเธอคือใคร ต่อหน้านายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ เราไม่ต้องการเปิดเผยว่าเธอเป็นใคร นั่นเธอต้องเข้าใจว่าเป็นเพียงเพราะความหวังดี และไม่อยากจะทำลายสิ่งที่เขาพยายามมาอย่างหนักทั้งหมด แต่ไม่ใช่เพราะเราซ่อนมันให้เธอ!”

“ใครก็ตามที่ฉลาดพอจะรู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้ ควรจะเก็บหางเอาไว้เป็นสิ่งที่ควรทำที่สุด แต่เธอก็ยังมาปลุกปั่นเราครั้งแล้วครั้งเล่า ทำไม? นี่เป็นเพราะว่าเธอเป็นหลานของพวกการ์เร็ตต์ นั่งอยู่ตรงนั้นไม่สบายตัวงั้นเหรอ? อยากมาลุกจากตำแหน่งนั้นมาเดินสักหน่อยไหมล่ะ?”

ทันใดนั้นท่าทางของเซลีนก็เปลี่ยนไป

เธอจ้องไปที่เนลล์โดยสายตานั้นราวกับมีดสั้นที่เธอต้องการจะจ้วงแทงเนลล์ผ่านการจ้องมองในทันที