ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 351

ไม่แปลกใจเลยที่นายท่านการ์เร็ตต์จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่โดยไม่สนสิ่งรอบข้าง

ในขณะที่ความสัมพันธ์ระหว่างสี่ตระกูลใหญ่อยู่ในภาวะที่อ่อนแอมากที่สุด การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยอาจทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่

การ์เร็ตต์อาจตัดสินใจที่จะเป็นพันธมิตรด้วยการแต่งงานกับเกรแฮม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาเต็มใจกับผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับตระกูลลีย์อย่างแน่นอน

ยังคงเหลือข้อตกลงที่ดีทั้งเกรแฮมและลีย์ เป็นการตัดสินใจที่ดีสำหรับการ์เร็ตที่ยังเป็นกลาง

เมื่อทุกคนทราบถึงความรุนแรงของเรื่องนี้พวกเขาก็ไม่มีใครคัดค้าน

มีเพียงแค่ไม่กี่คนที่คิดจะได้รับความโปรดปรานจากตระกูลลีย์ก็กระตือรือร้น และมีความคิดริเริ่มที่จะช่วยในการสืบสวน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปไม่นาน

การสืบสวนพบว่าไม่มีใครพกพาอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ระยะไกลประเภทนั้นเลย

เนลล์นั่งอยู่ข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไร

เธอรู้ว่ามีบางสิ่งที่หากเธอนำขึ้นมาตอนนี้จะทำให้คนอื่นเชื่อว่าเธอจงใจทำให้เป็นเรื่องยาก

ดังนั้นจึงเป็นการดีที่สุดที่จะรอดูทำไปตามขั้นตอน

ทุกคนถูกเรียกไปที่ห้องโถงใหญ่ตั้งแต่ตอนเกิดเหตุทำให้ไม่สามารถออกไปไหนได้และไม่น่าจะมีใครทำลายหลักฐานใด ๆ

นายท่านการ์เร็ตต์กล่าวว่า “ฉันขอโทษที่ทำให้ขุ่นเคือง เนื่องจากไม่พบผีเสื้อของเล่นในทุกคนจึงหมายความได้ว่าสิ่งนั้นอยู่กับใครบางคนในบ้านหลังนี้เท่านั้น โจเซฟจะทำตามคำสั่งและตรวจสอบห้องของทุกคนและอย่าลืมค้นร่างกาย ห้ามพลาดสักมุม”

โจเซฟขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นและทำตาม ก่อนจะส่งคนไปปฏิบัติตามคำสั่งแทน

ใครบางคนในหมู่แขกกระซิบด้วยความไม่พอใจว่า “ลูกดีขึ้นแล้ว ทำไมเขาต้องทำให้เรื่องมันใหญ่โตด้วย? จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ?”

คนอื่นพูดด้วยความไม่พอใจมันก็กระตุ้นให้ใครบางคนปิดปากและแสดงความคิดเห็นกับตัวเอง

ในระยะที่โดดเด่น เซลีนยืนอยู่ที่มุมหนึ่งขณะที่หน้าของเธอนั้นแสดงออกอย่างเหนื่อยล้า

เมื่อเธอเหลือบมองไป หน้าของจิมก็เศร้าลง

“พ่อมีห้องเยอะ โจเซฟไม่สามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง ให้ผมช่วยเขาเถอะ”

เขาพึมพำกับ นายท่านการ์เร็ตต์

นายท่านการ์เร็ตต์พยักหน้า

จากนั้นจิมก็หันหลังเดินไปยังห้องต่าง ๆ

ดวงตาของเนลล์หรี่ลงที่ร่างที่กำลังถอยห่างออกไปของเขา

ทันใดนั้นลิซซี่ก็ดึงแขนเสื้อของเธอ

"แม่"

เมื่อหันหกลับมาเนลล์ก็โน้มคอลงมาสบตาเธอ

“มีอะไรหรือเปล่า?”

เมื่อลิซซี่เงยหน้าขึ้นดวงตาสีนิลของเธอแววตาซุกซนดูสดใส เธอตอบด้วยความงุนงงว่า “แม่ตอนที่หนูอยู่ที่สวนด้านหลัง หนูได้ยินคุณน้าคุยกับคุณปู่การ์เร็ตต์ด้วย”

เนลล์ผงะ

เธอหันไปชำเลืองมองเซลีนและหลังจากนั้นก็ก้มหัวลงต่ำบางทีอาจเป็นเพราะรู้สึกผิด มือของเธอกำลังยุ่งอยู่กับสายกระเป๋าถือของเธอ แม้ว่าเนลล์จะไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเซลีนได้อย่างชัดเจน แต่เธอก็บอกได้จากการกระทำของเธอว่าเซลีนรู้สึกไม่สบายใจ

ด้วยเหตุผลของความรู้สึกผิดเซลีนจึงไม่กล้าเงยหน้ามองมาทางนี้

โดยปกติแล้วเธอไม่รู้ว่าลิซซี่กำลังคุยกับเนลล์

เนลล์หันไปถามเบา ๆ ว่า “หนูได้ยินพวกเขาพูดอะไร?”

ลิซซี่ขมวดคิ้วขณะที่เธอพยายามจำอยู่หลายวินาทีก่อนที่เธอจะตอบว่า “หนูจำไม่ได้จริง ๆ หนูคิดว่ามันเป็นเรื่องที่คุณปู่การ์เร็ตต์หยุดคุณน้าไม่ให้ก่อปัญหากับแม่ แต่น้าดูไม่มีความสุขแล้วหลังจากนั้นน้าก็พูดอย่างอื่น”

ลิซซี่อายุยังไม่ถึงหกขวบ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากพอที่จะทำให้เธอจำบทสนทนาได้

เนลล์คิดและพึมพำ “เด็กดี ลิซซี่ไม่ต้องกลัว แม้ว่าพวกเขาจะคุยอะไรกัน แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับลิซซี่เลย ลิซซี่เป็นเด็กที่ดีที่สุดในโลกและแม่จะปกป้องหนู "