ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 352
“คุณหนูรองช่วยฉันด้วย! ฉันโดนใส่ร้าย! คุณหนูรองโปรดช่วยฉันด้วย”
ด้วยความกังวลของเธอ ไอริสจึงรีบไปหา เซลีนและพยายามขอความช่วยเหลือจากเธอ
อย่างไรก็ตามเธอถูกลากกลับไป ก่อนที่เธอจะกระโดดไปหาเซลีน
ใบหน้าของ เซลีนเผยให้เห็นถึงความลำบากใจและร้อนรนต่อสถานการณ์
“คุณปู่ บางทีไอริสอาจจะถูกอะไรครอบงำชั่วขณะ…”
“อย่าพูดแทนเธอ!”
นายท่านการ์เร็ตต์ขัดจังหวะเธอและร้องว่า “คนที่สามารถทำสิ่งที่โหดร้ายเช่นนี้กับเด็กอายุหกขวบสมควรได้รับความตาย การ์เร็ตต์จะไม่มีวันเก็บคนบาปเช่นนี้ไว้!”
เมื่อไอริสได้ยินดังนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง
เซลีนถอนหายใจ
เธอปลอบไอริสเบา ๆ “ฉันขอโทษฉันก็ช่วยคุณไม่ได้เหมือนกัน คุณ…ตอนนี้เอาตัวเองให้รอดนะ”
จากนั้นเธอก็หันศีรษะไปด้านข้างในขณะที่เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
ใครบางคนในฝูงชนล้อเลียนว่า “อะไรคือจุดที่ทำให้ผู้หญิงอย่างเธอที่จะกลับไปกลับมา? เพื่อวิงวอนช่วยคนชั้นต่ำอย่างเธอ คุณหนูรองช่างใจดีเกินไปจริง ๆ”
“ใช่แล้วการมีใจที่จะทำอะไรแบบนั้นกับเด็กและสมบัติล้ำค่าของตระกูลลีย์ ในตอนนั้นเธอต้องพยายามทำลายมิตรภาพระหว่างการ์เร็ตต์และลีย์ น่ากลัวแค่ไหน?”
“ตัวตนของสาวใช้คนนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย การทำอะไรแบบนี้ได้อาจมีใครบางคนอยู่ข้างหลังเธอ”
“มันแย่มาก! เธอลงเอยเช่นนี้ได้อย่างไร?”
“โชคดีที่เธอถูกถอนรากออกไป มิฉะนั้นเธอจะยังคงอยู่รอบ ๆ ตัวเรา แค่คิดถึงมันก็ทำให้ฉันรู้สึกสั่น”
“สำหรับคุณหนูรองจะเห็นอกเห็นใจขยะเช่นนั้น เธอมีจิตใจที่ดีเช่นนี้”
ริมฝีปากของ เซลีนโค้งงออย่างมองไม่เห็นขณะที่เธอฟังการชื่นชมรอบตัวเธอ
ด้านนอกฝูงชนสเตฟานี่กำหมัดแน่นเมื่อเห็นฉากนี้ เธออยากจะรีบออกไปทันที
อย่างไรก็ตามจู่ ๆ ร่างเล็กก็วิ่งไปหาไอริสเร็วเกินกว่าที่เธอจะขยับได้
ท่านผู้หญิงควินตันตกใจมากร้องว่า “ ลิซซี่หนูกำลังทำอะไรอยู่?”
ลิซซี่วิ่งไปหาไอริส แล้วหยุดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่ลากเธอออกไป แล้วจับมือของไอริสก่อนจะวางไว้บนไหล่ของเธอ
ทุกคนตะลึงและสับสน แม้แต่ไอริสก็ยังตกใจกับการกระทำของเธอในชั่วขณะและลืมไปว่าจะตอบสนองอย่างไร
มีเพียงเซลีนที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนเท่านั้นที่ขมวดคิ้ว
ลิซซี่ปล่อยมือของไอริส แล้วหันกลับมาเผชิญหน้ากับนายท่านการ์เร็ตต์
“คุณปู่การ์เร็ตต์ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่ผลักหนู”
ผู้ชมอยู่ในความโกลาหล
นายท่านการ์เร็ตต์ขมวดคิ้วเล็กน้อยและคำพูดต่อไปของเขาฟังดูไม่พอใจ
“ลิซซี่ หนูรู้ไหมว่ากำลังพูดอะไร?”
สีหน้าของลิซซี่ดูจริงจังมากขณะที่เธออธิบายว่า“ หนูรู้ หนูกำลังบอกว่าเธอไม่ใช่ผู้ร้ายที่ผลักหนูลงสระว่ายน้ำ”
ในที่สุดทุกคนก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง
“ไม่ใช่เธอเหรอ?”
“พวกเขาพบหลักฐานไม่ใช่หรือไง? เธอไม่เพียงมีแค่ข้อแก้ตัว แต่ยังมีหลักฐานสำคัญอีกด้วย จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เธอ?”
"ถูกต้อง นอกจากนี้ลิซซี่ไม่เห็นผู้กระทำผิดและกล้องวงจรปิดก็ไม่สามารถจับอะไรได้ เธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่าไอริสไม่ใช่คนที่ผลักเธอ”
ทุกคนเริ่มพูดคุยกันอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก