ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 373

คำตอบจะได้รับการเปิดเผยในไม่ช้า

ในวันนี้ เนลล์ได้รับคำเชิญให้ไปร่วมงานแฟชั่นโชว์

เนื่องจากผู้จัดงานเป็นแบรนด์ที่เธอชื่นชอบเป็นพิเศษ เธอจึงตัดสินใจเข้าร่วมงานนี้

บังเอิญมีเจเน็ต ลูซี่ ไซมอนและผู้กำกับเอริคอยู่ในที่งานด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในแวดวงเดียวกัน แต่ก็ไม่ค่อยมีโอกาสรวมตัวกันมากนัก

ด้วยเหตุนี้เนลล์จึงรู้สึกยินดีและเมามากกว่าที่เคย

บางทีความอดทนต่อแอลกอฮอล์ของเธออาจต่ำมาก หรือว่าเธอไม่ได้กินอะไรก่อนที่เธอจะมา ในไม่ช้าเนลล์ก็พบว่าตัวเองท้องอืดเป็นแก๊สและรู้สึกมึนงง

จากนั้นเธอก็ไม่ได้ดื่มต่อไปและขอตัวออกจากกลุ่มไปที่ห้องน้ำ

แนนซี่ติดตามเธออย่างใกล้ชิดมาโดยตลอด เธอสวมสูทแบบตะวันตก ท่าทางของเธอเย็นชาและคล้ายกับผู้หญิงที่เข้มแข็ง

เนลล์ยื่นกระเป๋าถือให้เธอ และสั่งให้เธอออกไปรอข้างนอก เธอวางแผนที่จะออกทันทีหลังจากใช้ห้องน้ำเสร็จ

ทางเดียวที่ออกจากห้องน้ำก็คือ ทางเข้าแนนซี่จึงไม่กังวลมากเกินไปและอนุญาตให้เธอเข้าไปได้

หลังจากที่ เนลล์ทำเสร็จแล้วเธอก็ไปล้างมือและรู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลัง ความรู้สึกคล้ายกับการถูกจ้องมองโดยสัตว์กินเนื้อผู้หิวโหย

เธอได้รับการแจ้งเตือนทันทีและหันร่างกายของเธออย่างรวดเร็วและถามว่า "ใครอยู่ที่นั่น?"

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เนลล์จะหมุนตัวเสร็จคนที่ไม่รู้จักก็รีบเอื้อมมือมาจากข้างหลังเธอปิดปากของเธอแล้วลากเธอเข้าไปในห้องเล็ก ๆ

แสงไฟในห้องเล็ก ๆ นั้นมืดสลัว

เนลล์ถูกกดลงบนประตูเล็ก ๆ ปากของเธอยังคงปิดอยู่ เธอไม่กล้าขยับกล้ามเนื้อแม้แต่ตัวเดียว

เธอพยายามมองผู้ที่ทำร้ายเธออย่างใกล้ชิด น่าเสียดายที่แสงไฟสลัวมาก จนเธอไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของพวกเขาได้ชัดเจน

ท่ามกลางความมืดเธอได้ยินเพียงเสียงหอบของผู้ชายและเสียงหัวใจที่เต้นแรงของเธอ

เนลล์รู้สึกได้ว่าร่างกายของเธออึดอัดขึ้น เมื่อเธอรู้สึกว่าชายคนนั้นค่อย ๆ เอนตัวไปข้างหูของเธอ ชายคนนั้นทำตัวราวกับว่าเขาพยายามที่จะระงับความต้องการของเขาขณะที่เขาหายใจเข้าที่คอของเธอโดยตรง เนลล์รู้สึกถึงความรู้สึกอบอุ่นที่รู้สึกเสียวซ่าบนผิวของเธอ

“ไม่ได้เจอกันมานานเลยลิตเติ้ลเซเว่น คุณจำผมไม่ได้อีกแล้วหรือ?”

ดวงตาของเนลล์เบิกกว้างเมื่อเธอตกใจ

มันคือเขา!

เสียงนั้นมันเป็นเสียงที่คุ้นเคยที่สุดที่เธอจำได้

หลังจากนั้น ชายคนนี้ก็ใช้เวลาหลายวันอยู่เคียงข้างเธอนำทางเธอและฝึกฝนเธอ

อาจกล่าวได้ว่าเขาเป็นคนสำคัญที่สุดคนหนึ่งในชีวิตของเนลล์ สำหรับเธอเขาเป็นที่ปรึกษาและผู้ช่วยชีวิตของเธอ แต่เขาก็ยังเป็นเธอ ...

เขายังเป็นศัตรูร่วมสาบานของเนลล์ซึ่งเธอปรารถนาที่จะไม่ข้ามเส้นทางนั้นอีก!

เนลล์ขมวดคิ้ว ขณะพยายามพึมพำอะไรบางอย่างจากปากที่ปิดสนิทของเธอ

ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ

“ดูเหมือนลิตเติ้ลเซเว่นจะจำผมได้ ไม่เลวแม้ว่าคุณจะไม่สามารถรับกลิ่นของผมได้ แต่คุณก็ยังจำเสียงของผมได้ อย่างน้อย ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่กับมัน”

ไม่กี่วินาทีต่อมาชายคนนั้นก็ปล่อยมือจากการเกาะกุมของเขาในที่สุด

เนลล์จ้องไปที่ชายคนนั้นด้วยความโกรธ

แม้ว่าเธอจะยังมองไม่เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน แต่เธอก็ยังคงจ้องมองไปที่ร่างของเขาอย่างบ้าคลั่งและพูดว่า “คุณกลับมาที่นี่เพื่ออะไร?”

ชายคนนั้นหัวเราะ "เพื่อคุณไง"

“ความสัมพันธ์ของเรามันจบไปนานแล้ว!”

“ฮืม ย้อนกลับไปในสมัยนั้นคุณเคยเรียกผมว่า 'พี่ชาย' ด้วยน้ำเสียงหวาน ๆ แบบนั้นอยู่เลย ผ่านมาแค่ไม่กี่ปีเองคุณไม่ยอมรับว่าผมเป็นพี่ชายของคุณอีกต่อไปแล้วเหรอ?”

เนลล์หัวเราะเยาะ

“ไม่มีพี่ชายคนไหนทำแบบที่คุณทำกับน้องสาวของตัวเองหรอก! ยิ่งไปกว่านั้นฉันได้บอกอย่างชัดเจนแล้วว่าฉันเป็นหนี้บุญคุณอะไรฉันก็จ่ายคืนทั้งหมดแล้ว ฉันไม่ใช่น้องสาวของคุณอีกต่อไป!”

ชายคนนั้นส่ายหัว น้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความผิดหวัง