ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 414

สรุปบท บทที่ 414 มันไม่ใช่เรื่องของคุณ: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก

ตอน บทที่ 414 มันไม่ใช่เรื่องของคุณ จาก ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 414 มันไม่ใช่เรื่องของคุณ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก ที่เขียนโดย ต้นเมฆ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

ไม่ว่ามันจะน่าลำบากใจสักแค่ไหน โจเอลก็ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาก่อขึ้น

เขาถอนหายใจ

“เมื่อคืนผมเมามาก และขอโทษด้วยที่ทำให้คุณขุ่นเคือง แต่เนื่องจากเรื่องที่เกิดขึ้น เราทำใจยอมรับมันดีไหม?”

ดวงตาของลูซี่เบิกกว้าง

เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเขากล้าพูดแบบนี้

“ทำใจยอมรับเหรอ? ไปลงนรกซะ!”

เธอโกรธมากจนเตะโจเอลตกจากเตียง จากการเตะตามด้วยเสียงโครมครืน “ต่อให้ผู้ชายทุกคนในโลกนี้ตายไปแล้ว ฉันก็จะไม่อยู่กับคุณ คุณยังให้ฉันทนอยู่กับคุณหรือไง? ไปลงนรกซะ!”

หลังจากพูดจบ เธอไม่สนใจเขาและกระโดดลงจากเตียงในขณะที่ที่ห่อผ้าห่มไว้ แล้วเดินไปที่ห้องน้ำอย่างโกรธเคือง

ไม่นานก็มีเสียงน้ำไหลออกมาจากห้องน้ำ

โจเอลจับเข่าลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้ม และมองไปทางห้องน้ำด้วยดวงตาที่หรี่ลงเล็กน้อย

ลูซี่อาบน้ำเสร็จอย่างรวดเร็ว

เมื่อเธอรีบออกมา เธอถูกห่อด้วยผ้าเช็ดตัวเท่านั้น ขณะที่ผมยาวเป็นกระจัดกระจายพาดบ่า ร่องรอยของคืนที่บ้าคลั่งก่อนหน้านี้สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เธอก้มลงหยิบเสื้อผ้าที่ขาดของเธอขึ้นจากพื้น และดูรังเกียจมันเล็กน้อย

จากนั้น สายตาของเธอก็เหลือบไปที่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ชายคนนั้นโยนลงไปบนโซฟา

แม้ว่าจะรู้สึกรังเกียจเล็กน้อย แต่ก็ไม่มีทางเลือกในเวลานี้ เธอจึงเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ

โจเอลเปิดปากของเขาและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ช้าเกินไป

ประตูห้องน้ำถูกปิดลง ประมาณหนึ่งนาทีต่อมา ลูซี่ก็ออกมาอีกครั้งหลังจากสวมเสื้อของเขา

ผู้หญิงมีรูปร่างผอมเพรียวสูง 160 เซนติเมตร สวมเสื้อผ้าเกือบคลุมเข่าของเขา

โจเอลกลืนน้ำลาย

"นี่…"

“ฉันเตือนคุณแล้ว คุณไม่ได้รับอนุญาตให้พูดอะไรเกี่ยวกับเราแม้แต่คำเดียว!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาก็ถูกผู้หญิงคนนั้นขัดจังหวะ

ลูซี่จ้องที่เขาอย่างดุเดือดและหลังจากคำเตือนสิ้นสุดลง เธอหยิบกระเป๋าของเธอแล้วเดินออกไปข้างนอก

สีหน้าของโจเอลทรุดลง

"คุณกำลังจะไปไหน?"

"ไม่ใช่ธุระอะไรของคุณ!"

ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง!

จากนั้นห้องก็เงียบลงในทันที

โจเอลยืนอยู่ที่นั่น มองไปที่ประตูที่ถูกปิดอย่างกระแทก ครู่หนึ่งเขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น

ในเวลานี้อีกด้านหนึ่ง

เนลล์กับกิดเดียนได้ขึ้นเครื่องบินไปยังประเทศ F แล้ว

หลังจากหายไปสี่ปีและกลับมายังที่ที่คุ้นเคย อารมณ์ของเนลล์ก็ซับซ้อน

เธอเคยคิดว่าหลังจากที่เธอจากไป เธออาจจะไม่มีวันไปที่นั่นอีกตลอดชีวิตที่เหลือของเธอ

โดยไม่คาดคิด แค่ผ่านมาสี่ปีเท่านั้น ...

เป็นสี่ปีที่ทุกอย่างเปลี่ยนไป

เมื่อคาเลนเสียชีวิต ก็มี แดเนียล เลวี แต่ใครจะมาแทนที่อาวุโสเคที่เขาตายไปแล้ว?

เมื่อนึกถึงความพยายามครั้งก่อนของเขาในการช่วยเหลือเธอ เนลล์สัมผัสได้ถึภาระที่หน้าอกของเธอราวกับถูกหินกดทับและหายใจไม่ออก

อย่างที่คาดไว้เนลล์และท่านผู้หญิงกริฟฟิน รู้จักกันเพราะว่าพวกเขาชื่นชอบดวงดาว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้จักกันดี

ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากหญิงชรา

“ฉันบอกเธอไปนานแล้วว่าเธอจะต้องมาเยี่ยมเมื่อมีเวลา เยี่ยมมากที่พวกเธอทุกคนมาอยู่ที่นี่แล้ว”

กิดเดียนและเนลล์ทักทายผู้คนที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นทีละคน ผู้คนจำนวนมากมาที่กริฟฟินโดยไม่คาดคิด

นอกจากพวกเขาสองคนแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลกริฟฟินจะมีแขกคนอื่นๆ

ท่านผู้หญิงกริฟฟินยิ้มและพูดว่า "มาเถอะ ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จัก นี่คือพี่น้องที่อยู่ในตระกูลของคุณปู่ของคุณ นี่คือลุงโทบี้… นี่คือลุงไวท์..."

หลังจากการแนะนำรอบหนึ่ง เนลล์ก็เข้าใจอย่างทั่วไป

ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มาจากสมัยช่วงนั้น ช่วงปลายศตวรรษที่ผ่านมาที่มีกระแสผู้คนไปต่างประเทศ คนกลุ่มนี้คงมาอยู่กับตระกูลกริฟฟินในสมัยนั้น

หลายทศวรรษต่อมา พวกมันเป็นกองกำลังที่ไม่สามารถประเมินค่าได้ในต่างประเทศ

ทั้งสองทักทายกันอย่างสุภาพ และก่อนที่พวกเขาจะได้นั่งลง พวกเขาก็ได้ยินเสียงอุทานด้วยความปิติยินดี

“พี่กิดเดียน ทำไมพี่ถึงมาที่นี่ได้? พระเจ้า ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?”

ทุกคนตกใจเล็กน้อย

เนลล์หันศีรษะและมองไปรอบ ๆ เห็นเพียงว่าคน ๆ นั้นเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวอย่างองอาจ

เธอดูธรรมดาแต่ตาของเธอตั้งตรงซึ่งทำให้เธอดูกล้าหาญ และผิวของเธอเป็นสีแทนอย่างแข็งแรง แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ๆ ในประเทศจีน

เธอวิ่งไปอย่างตื่นเต้นและจับแขนของกิดเดียน

กิดเดียนขมวดคิ้วแต่ไม่ได้ปัดเธอออก เขาพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “อีวี่? พี่ไม่ได้เจอเธอมาสองสามปีแล้ว เธอโตขึ้นมาก ตอนนี้เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว”

ท่านผู้หญิงกริฟฟินมองไปที่เนลล์และแนะนำด้วยรอยยิ้มว่า "นี่คือหลานสาวของฉัน อีเวตต์ คาบอท เธออยู่ในกองทัพอากาศ เธอเติบโตขึ้นมาในประเทศจีนพร้อมกับกิดเดียนและคนอื่น ๆ"

เนลล์เลิกคิ้ว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก