ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 415

ราวกับว่าอีเวตต์เพิ่งเห็นเธอ

“นี่คงเป็นภรรยาของพี่กิดเดียน สวัสดี ฉันชื่ออีเวตต์ เรียกฉันว่าอีวี่เหมือนที่พี่กิดเดียนก็ได้ค่ะ”

เนลล์ยิ้มเบา ๆ ทั้งที่เธอดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก "สวัสดี"

เมื่อท่านผู้หญิงกริฟฟินเห็นสิ่งนี้ เธอทักทายกิดเดียนและลุงสองสามคนจากกริฟฟินให้ไปเล่นหมากรุกข้างหลัง ขณะที่พวกผู้หญิงคุยกันอยู่ข้างหน้า

ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่เข้าใจประเด็นที่ผู้หญิงพูดถึงเป็นอย่างดี เนลล์จึงไม่สนใจ

ในทางกลับกัน กิดเดียนกลัวว่าเธอจะไม่ชินกับการอยู่ที่นั่นโดยไม่มีเขา เขาจึงแอบบีบมือของเธอ

“นั่งลงสักครู่ ผมจะมาหลังจากคุยกับพวกเขาสักสองสามคำ”

เนลล์พยักหน้า

หลังจากที่กิดเดียนจากไปแล้ว เธอเดินไปที่โซฟา เมื่อคนเต็มแล้ว สาวใช้ก็ย้ายเก้าอี้นุ่ม ๆ มานั่งฟังเงียบ ๆ

อีเวตต์มองด้วยแววตาเป็นประกาย

เธอยิ้มแล้วพูดกับญาติผู้หญิงกลุ่มหนึ่งว่า “คุณรู้หรือไม่ว่าเรากินอะไรเมื่อเราอยู่ในป่า ฉันจะบอกคุณว่ามันบ้ามาก เราพกอาหารแห้งไปสามวันเท่านั้นเพื่อผ่านอเมซอน เพราะฐานอีกด้านจะมีอาหารให้เรา ระหว่างทางจะมีกับดักซ่อนตลอด เราจึงไม่ทราบล่วงหน้า”

เพราะเธออยู่ในกองทัพ เนื่องจากสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับสตรีผู้มั่งคั่งที่โดนเอาอกเอาใจ ทุกคนจึงฟังอย่างตั้งใจ

มีคนถามว่า "ป่าอเมซอนนั้นใหญ่มาก คุณจะผ่านมันไปได้อย่างไรในสามวัน และไม่มีใครบอกคุณเกี่ยวกับกับดักเหล่านั้น ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บล่ะ?"

“ถ้าเจ็บก็ต้องทน” อีเวตต์ค่อนข้างภูมิใจ “ฉันจำได้ว่าฉันได้พบกับชนพื้นเมืองแอฟริกันกลุ่มหนึ่งและเกือบถูกพวกเขาจับได้ โชคดีที่ฉันวิ่งเร็วพอและไม่ตกหลุมพรางของพวกเขา”

“ชาวแอฟริกัน?

“อืม… เกือบแล้ว! แต่พวกเขาไม่กินคน พวกมันจับมนุษย์เป็นเครื่องเซ่น ตัดหัว และวางบนแท่นบูชาในคืนเดือนหงาย...”

“พระเจ้า! หยุด มันน่ากลัวมาก”

“อะไรจะน่ากลัวขนาดนั้น มนุษย์กินคนก็ไม่เป็นไร สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือแมลงมีพิษต่าง ๆ ที่พวกมันปล่อยออกมา เมื่อคุณไม่ใส่ใจ คุณก็จะกลายเป็นอาหารของพวกมันได้ง่าย อ้อ พูดถึงเรื่องนั้น”

อีเวตต์หันไปมองเนลล์ในทันใด และพูดอย่างครุ่นคิด “ถ้าไม่ใช่เพราะพี่กิดเดียนช่วยฉันไว้ ฉันคงออกมาไม่ได้แล้ว”

กิดเดียน?

กิดเดียนเกี่ยวอะไรกับการฝึกทหารของเธอ?

เนลล์ไม่แสดงสีหน้าใด ๆ แต่ท่านผู้หญิงกริฟฟินอธิบายด้วยรอยยิ้ม

“ประมาณหกหรือเจ็ดปีที่แล้ว กิดเดียนอาศัยอยู่ที่ประเทศ F สักระยะเวลาหนึ่ง ตอนนั้นเขาบังเอิญไปพบเธอและช่วยชีวิตเธอไว้”

โอ้...

มันเป็นแบบนั้นเอง!

เนลล์ก็นึกออกทันที

อีเวตต์ยิ้มและพูดว่า “ตอนนั้นฉันยังเด็ก ฉันจะจัดการกับอะไรมากมายขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะการปกป้องอย่างลับ ๆ ของพี่กิดเดียน ฉันอาจจะตายที่นั่นไปนานแล้ว”

หลังจากพูดจบเธอก็เสริม “ตอนนั้นฉันถูกงูพิษยักษ์กัดจนร่างกายเป็นอัมพาต พี่กิดเดียนดูดพิษออกมาและอยู่กับฉันทั้งคืน มีเพียงฉันเท่านั้นที่รอดมาได้ เราคือสหายร่วมรบที่แบ่งปันทุกข์สุขและความเสียใจ"

“ฉันว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคุณสองคนตอนนี้ดีมาก บางทีอาจจะถูกหลอมรวมในช่วงเวลานั้น! ฉันเคยได้ยินมาว่าคุณชายลีย์เย็นชาและยากที่จะเข้าใกล้ มีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถพูดคุยกับเขาได้”