ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 417

คำพูดของท่านผู้หญิงกริฟฟินทำให้อีเวตต์หน้าแดงเขินอาย จากนั้นเธอก็แลบลิ้นออกมา

หญิงสูงศักดิ์คนหนึ่งพูดแทนเธอว่า “อีวี่กำลังโต ดีแล้วที่เธอชอบกิน”

“พวกคุณทุกคนตามใจเธอมากเกินไป!”

กลุ่มคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน ครู่ต่อมา คนใช้มาเพื่อบอกทุกคนว่ามีการเสิร์ฟอาหารค่ำ ดังนั้นท่านผู้หญิงกริฟฟินจึงพาพวกเขาไปที่ห้องอาหาร

เมื่อเข้าไปในห้องอาหารเนลล์ก็เห็นกิดเดียนและชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตามหลังเขาไปด้วย

ใบหน้าของชายหนุ่มซีดอย่างน่ากลัว ดูเหมือนว่าเขาจะอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปี แม้ว่ารูปร่างของเขาจะค่อนข้างผอมแห้ง แต่ลักษณะของเขาถูกสกัดด้วยกิริยาท่าทางของเขาที่สุภาพ เนื่องจากเจ็บป่วยเป็นเวลานาน ร่างกายของเขาจึงดูซีดเซียว เขานั่งรถเข็นและถูกคนรับใช้เข็น

อย่างไรก็ตาม เด็กชายดูจะเข้ากับกิดเดียนได้ดี เขานั่งรถเข็นยิ้มและพูดคุยกับกิดเดียน น่าแปลกที่กิดเดียนดูเหมือนจะอดทนกับเด็กคนนี้เป็นพิเศษ ถึงกับเอียงศีรษะเพื่อฟังเขา

“เบลีย์ มานี่ ฉันจะแนะนำให้เธอได้รู้จัก” ชายชรากล่าว

ชายหนุ่มชื่อเบลีย์ชี้คนใช้เข็นเขาไปข้างหน้า ท่านผู้หญิงดึงมือของเนลล์และพูดกับเขาว่า “นี่เป็นภรรยาของพี่รอง เนลล์ เจนนิงส์ ก่อนหน้านี้เธอป่วยและไม่ได้มาเยี่ยมครอบครัวที่ประเทศจีนกับเรา เธอเลยไม่เคยพบหล่อนเลย อย่างไรก็ตาม ยังไม่สายเกินไปที่จะพบกันในตอนนี้”

เบลีย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่สะใภ้”

เนลล์กลับทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”

“นี่คือของขวัญที่ผมนำกลับมาจากเมลเบิร์นเมื่อนานมาแล้ว ผมขอโทษที่ไม่สามารถไปเยี่ยมคุณที่ประเทศจีนได้ ดังนั้นผมหวังว่าสิ่งนี้จะชดใช้ได้”

ขณะที่เขาพูด เบลีย์หยิบกล่องของขวัญจากด้านหลังเขาและยื่นให้เนลล์

เนลล์ชะงักไปชั่วขณะ

อีเวตต์พูดขึ้นทันที “พี่สาม พี่นำของขวัญมาให้พี่สะใภ้ แต่ไม่ให้ของกับพวกเรา! ช่างไม่ยุติธรรมจริง ๆ เลย!”

เบลีย์ยิ้ม “รีบเหรอ? มีของทุกคนมันทั้งหมดอยู่ในห้องของฉัน หลังจากที่เราทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เธอสามารถมารับมันจากพี่ได้”

เนลล์เหลือบมองที่กิดเดียนและเห็นเขาพยักหน้าอย่างนึกไม่ถึง จากนั้นเธอก็ยอมรับของขวัญและยิ้มให้เบลีย์ "ขอบคุณนะคะ"

ทุกคนนั่งลงและเริ่มทานอาหาร

ระหว่างทานอาหารเย็น หลายคนแสดงความกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเบลีย์ แต่เขาตอบคำถามทั้งหมดของพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ และบอกว่าเขาสบายดี

อย่างไรก็ตาม เนลล์เห็นว่าใบหน้าของ เบลีย์เปลี่ยนเป็นสีเทาและไม่มีสีสักหยดบนริมฝีปากของเขา การบอกทุกคนว่าเขาสบายดีเป็นการโกหกที่สุภาพ

เบลีย์มีอาการป่วยอะไร?

เธอมีความประทับใจที่ดีต่อชายหนุ่มคนนี้ ดังนั้นเธอจึงอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเล็กน้อย บางทีเธออาจจะถามกิดเดียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายในคืนนี้ก็ได้

“พี่สะใภ้ ฉันขอแสดงความยินดีกับพี่!” ทันใดนั้น อีเวตต์ก็พูด แล้วเดินไปหาเนลล์พร้อมกับแก้วไวน์แดงในมือ

เนลล์ผงะเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าทำไมอีเวตต์ถึงต้องการจะดื่มอวยพรให้เธอเพราะอะไรก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม เพื่อความสุภาพ เธอยกแก้วไวน์ขึ้นและชนเบา ๆ กับแก้วของอีเวตต์

“พี่สะใภ้ ฉันเป็นคนโง่มาก ถ้าฉันทำให้พี่ขุ่นเคือง ฉันหวังว่าพี่จะยกโทษให้ฉันได้” อีเวตต์กล่าว

เนลล์พยักหน้าและชำเลืองมองกิดเดียนอย่างครุ่นคิด

ท่านผู้หญิงยิ้ม “อีวี่ พี่สะใภ้ของเธอแตกต่างจากคุณ เธอเป็นคนไม่ค่อยดื่ม ดังนั้นอย่าให้เธอดื่มเลยดีกว่า”

อีเวตต์ยิ้ม “ไม่อย่างแน่นอน พี่สะใภ้กับฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่ไหม?”

ขณะที่เธอพูดเช่นนี้ เธอก็ยิ้มเยาะเย้ยให้เนลล์

เนลล์จะพูดอะไรอีกอย่างไร

เนลล์ตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อีวี่น่ารักและน่าเอ็นดู และทำตัวเป็นกันเอง แน่นอนว่าฉันชอบเธอมาก”

ท่านผู้หญิงไม่รับรู้ความหมายแฝงใด ๆ จากคำตอบของเนลล์ เธอเชื่อจริง ๆ ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาดี ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

“เป็นเรื่องดีที่เธอชอบพอกัน ระหว่างที่เธอและกิดเดียนมาเยี่ยม หากมีสิ่งใดที่เธอไม่คุ้นเคยที่คนเฒ่าคนแก่อย่างเราไม่รู้ คุณสามารถถามอีเวตต์หรือเบลีย์ได้ พวกเขาคุ้นเคยกับสถานที่นี้มากกว่าเธอทั้งคู่ มันจะทำสิ่งต่าง ๆ เสร็จได้ง่าย”

เนลล์และกิดเดียนแสดงความขอบคุณ

หลังจากดื่มเสร็จ อีเวตต์ก็ถามต่อไปว่า “พี่สะใภ้ คราวนี้พี่มาทำอะไรที่นี่?”

เนลล์แสดงสีหน้าว่างเปล่า “ไม่มีอะไรมาก เราแค่มีเวลาว่างและคิดว่าเราควรจะมาเยี่ยม”

“ในกรณีนี้ พี่ต้องพาฉันไปด้วย ฉันชอบเป็นคนพาเที่ยว”

เมื่อพูดอย่างนั้น เธอก็กะพริบตามองเนลล์อย่างคาดหวังราวกับว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนิทกันจริง ๆ

เนลล์คิดกับตัวเองว่าเธอควรจะพัฒนาทักษะการแสดงของเธอให้มากกว่านี้อีกหน่อย มาดูการแสดงของคุณสตาร์ค กันเถอะ!

อาหารเย็นจบลงด้วยความร่าเริง หลังอาหารเย็นกิดเดียนหายตัวไปอย่างรู้ดี ในขณะที่อีเวตต์ไปหาของขวัญของเธอกับเบลีย์ เนลล์ไม่มีอะไรทำเธอจึงเดินเล่นในสวน

“พี่สะใภ้” ทันใดนั้นอีเวตต์ก็เข้ามาจับเธอและคว้าแขนของเธอจากด้านหลัง “พี่เดินเล่นเหรอ? ฉันจะไปกับพี่”

พฤติกรรมที่เด็ดเดี่ยวของอีเวตต์ทำให้เนลล์พูดไม่ออก

“พี่จะไม่ไปหาพี่ชายเหรอ?”

“ทำไมฉันต้องไปหาพวกเขาด้วย? พวกเขาพูดกันแต่เรื่องผู้ชาย ไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันเห็นว่าพี่กำลังเดินคนเดียวและฉันก็อยากเดินเล่นด้วย ฉันเลยมากับพี่”

แม้ว่าอีเวตต์จะทำตัวเหมือนน้องสาวที่โง่เขลา แต่เนลล์ก็รู้ดี น้องสาวที่โง่เขลาจะไม่พยายามใส่ร้ายคนอื่น

“อืม ตอนนี้ฉันเหนื่อยแล้ว ฉันจะไปนั่งตรงนั้นสักหน่อย” เนลล์ชี้ไปที่ศาลาในระยะไกล

“แน่นอน! เราไปนั่งคุยกันได้เลย!”

“…”

เนลล์ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก ก่อนที่เธอจะทันท้วงอีเวตต์ก็ดึงเธอไปที่ศาลาแล้ว

ตระกูลกริฟฟินรู้วิธีสนุกกับชีวิตอย่างแท้จริง แม้ว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ต่างประเทศ พวกเขาได้สร้างคฤหาสน์สไตล์จีนขนาดใหญ่

รอบศาลามีทัศนียภาพที่งดงาม ข้างขวาเป็นสระน้ำรูปพระจันทร์เสี้ยวที่เต็มไปด้วยดอกบัวและดอกบัวนานาพันธุ์ แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้เบ่งบาน แต่ก็ยังมีกลิ่นดอกไม้จาง ๆ อยู่ในอากาศ

เนลล์นั่งลงในศาลาด้วยอาการหมดหนทาง เธอหวังว่ากิดเดียนจะมาหาเธอเมื่อเขาเป็นอิสระ เพื่อที่เธอจะได้สลัดคนคนนี้ออกไป

“พี่สะใภ้ ดูสิ มีดอกบัวอยู่ตรงนั้นด้วย” อีเวตต์ก็ชี้ไปที่สระน้ำและอุทานออกมา

เนลล์เลิกคิ้วขึ้น ใกล้จะเดือนสิงหาคมแล้ว ทำไมยังมีดอกบัวอยู่อีก?

เธอกำลังพยายามจะหลอกใคร?

เนลล์มองด้วยความไม่เชื่อ สระน้ำดูเหมือนจะมีมวลสีขาว แต่ความมืดในตอนกลางคืนทำให้มองไม่เห็นชัดเจน

“บางทีมันอาจจะเป็นแค่เศษขยะ”

"เป็นไปได้อย่างไร? พี่คิดว่าสถานที่นี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวหรือไง? ขยะอะไร? บอกเลยว่าที่นี่สะอาดทุกวัน นั่นจะต้องเป็นดอกบัวอย่างแน่นอน”

หลังจากพูดเสร็จ อีเวตต์ก็วัดระยะทางด้วยมือของเธอ “พี่สะใภ้ รอฉันก่อนนะ ฉันจะไปเก็บดอกบัว”

เนลล์ขมวดคิ้วทันที

เธอรู้สึกว่าอีเวตต์กำลังพยายามทำสิ่งหลอกลวงโดยไม่รู้ตัว

จิตใจของเธอเต็มไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ ในวังโบราณซึ่งนางสนมจะก่อวินาศกรรมตัวละครหลักเพื่อขึ้นสู่อำนาจ