ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 417

คำพูดของท่านผู้หญิงกริฟฟินทำให้อีเวตต์หน้าแดงเขินอาย จากนั้นเธอก็แลบลิ้นออกมา

หญิงสูงศักดิ์คนหนึ่งพูดแทนเธอว่า “อีวี่กำลังโต ดีแล้วที่เธอชอบกิน”

“พวกคุณทุกคนตามใจเธอมากเกินไป!”

กลุ่มคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน ครู่ต่อมา คนใช้มาเพื่อบอกทุกคนว่ามีการเสิร์ฟอาหารค่ำ ดังนั้นท่านผู้หญิงกริฟฟินจึงพาพวกเขาไปที่ห้องอาหาร

เมื่อเข้าไปในห้องอาหารเนลล์ก็เห็นกิดเดียนและชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตามหลังเขาไปด้วย

ใบหน้าของชายหนุ่มซีดอย่างน่ากลัว ดูเหมือนว่าเขาจะอายุประมาณสิบแปดหรือสิบเก้าปี แม้ว่ารูปร่างของเขาจะค่อนข้างผอมแห้ง แต่ลักษณะของเขาถูกสกัดด้วยกิริยาท่าทางของเขาที่สุภาพ เนื่องจากเจ็บป่วยเป็นเวลานาน ร่างกายของเขาจึงดูซีดเซียว เขานั่งรถเข็นและถูกคนรับใช้เข็น

อย่างไรก็ตาม เด็กชายดูจะเข้ากับกิดเดียนได้ดี เขานั่งรถเข็นยิ้มและพูดคุยกับกิดเดียน น่าแปลกที่กิดเดียนดูเหมือนจะอดทนกับเด็กคนนี้เป็นพิเศษ ถึงกับเอียงศีรษะเพื่อฟังเขา

“เบลีย์ มานี่ ฉันจะแนะนำให้เธอได้รู้จัก” ชายชรากล่าว

ชายหนุ่มชื่อเบลีย์ชี้คนใช้เข็นเขาไปข้างหน้า ท่านผู้หญิงดึงมือของเนลล์และพูดกับเขาว่า “นี่เป็นภรรยาของพี่รอง เนลล์ เจนนิงส์ ก่อนหน้านี้เธอป่วยและไม่ได้มาเยี่ยมครอบครัวที่ประเทศจีนกับเรา เธอเลยไม่เคยพบหล่อนเลย อย่างไรก็ตาม ยังไม่สายเกินไปที่จะพบกันในตอนนี้”

เบลีย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดี “ยินดีที่ได้รู้จักครับ พี่สะใภ้”

เนลล์กลับทักทายอย่างสุภาพ “สวัสดี ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”

“นี่คือของขวัญที่ผมนำกลับมาจากเมลเบิร์นเมื่อนานมาแล้ว ผมขอโทษที่ไม่สามารถไปเยี่ยมคุณที่ประเทศจีนได้ ดังนั้นผมหวังว่าสิ่งนี้จะชดใช้ได้”

ขณะที่เขาพูด เบลีย์หยิบกล่องของขวัญจากด้านหลังเขาและยื่นให้เนลล์

เนลล์ชะงักไปชั่วขณะ

อีเวตต์พูดขึ้นทันที “พี่สาม พี่นำของขวัญมาให้พี่สะใภ้ แต่ไม่ให้ของกับพวกเรา! ช่างไม่ยุติธรรมจริง ๆ เลย!”

เบลีย์ยิ้ม “รีบเหรอ? มีของทุกคนมันทั้งหมดอยู่ในห้องของฉัน หลังจากที่เราทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เธอสามารถมารับมันจากพี่ได้”

เนลล์เหลือบมองที่กิดเดียนและเห็นเขาพยักหน้าอย่างนึกไม่ถึง จากนั้นเธอก็ยอมรับของขวัญและยิ้มให้เบลีย์ "ขอบคุณนะคะ"

ทุกคนนั่งลงและเริ่มทานอาหาร

ระหว่างทานอาหารเย็น หลายคนแสดงความกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเบลีย์ แต่เขาตอบคำถามทั้งหมดของพวกเขาด้วยรอยยิ้มที่คลุมเครือ และบอกว่าเขาสบายดี

อย่างไรก็ตาม เนลล์เห็นว่าใบหน้าของ เบลีย์เปลี่ยนเป็นสีเทาและไม่มีสีสักหยดบนริมฝีปากของเขา การบอกทุกคนว่าเขาสบายดีเป็นการโกหกที่สุภาพ

เบลีย์มีอาการป่วยอะไร?

เธอมีความประทับใจที่ดีต่อชายหนุ่มคนนี้ ดังนั้นเธอจึงอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นเล็กน้อย บางทีเธออาจจะถามกิดเดียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายในคืนนี้ก็ได้

“พี่สะใภ้ ฉันขอแสดงความยินดีกับพี่!” ทันใดนั้น อีเวตต์ก็พูด แล้วเดินไปหาเนลล์พร้อมกับแก้วไวน์แดงในมือ

เนลล์ผงะเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าทำไมอีเวตต์ถึงต้องการจะดื่มอวยพรให้เธอเพราะอะไรก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตาม เพื่อความสุภาพ เธอยกแก้วไวน์ขึ้นและชนเบา ๆ กับแก้วของอีเวตต์

“พี่สะใภ้ ฉันเป็นคนโง่มาก ถ้าฉันทำให้พี่ขุ่นเคือง ฉันหวังว่าพี่จะยกโทษให้ฉันได้” อีเวตต์กล่าว

เนลล์พยักหน้าและชำเลืองมองกิดเดียนอย่างครุ่นคิด

ท่านผู้หญิงยิ้ม “อีวี่ พี่สะใภ้ของเธอแตกต่างจากคุณ เธอเป็นคนไม่ค่อยดื่ม ดังนั้นอย่าให้เธอดื่มเลยดีกว่า”

อีเวตต์ยิ้ม “ไม่อย่างแน่นอน พี่สะใภ้กับฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่ไหม?”

ขณะที่เธอพูดเช่นนี้ เธอก็ยิ้มเยาะเย้ยให้เนลล์

เนลล์จะพูดอะไรอีกอย่างไร

เนลล์ตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “อีวี่น่ารักและน่าเอ็นดู และทำตัวเป็นกันเอง แน่นอนว่าฉันชอบเธอมาก”