ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 426

หลังจากที่เบลีย์ออกจากอาคาร เขาก็ไปโรงพยาบาลทันที

เมื่อรู้ว่า กิดเดียน ลีย์ ไม่เป็นไร เขารู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง

ในเวลานี้ภายในวอร์ดวีไอพี

เนลล์ลืมตาขึ้นและยกผ้าห่มขึ้นโดยสัญชาตญาณเพื่อลุกจากเตียง แต่พยาบาลก็หยุดโดยสัญชาตญาณ

“คุณคะ การตั้งครรภ์ของคุณมีความเสี่ยง คุณต้องพักผ่อนให้มากกว่านี้”

พยาบาลพยายามช่วยเธอนอน แต่เนลล์จับแขนเธอแล้วถามว่า “กิดเดียน ลีย์ เขาฟื้นหรือยัง?”

เบลีย์ซึ่งกำลังจะป้อนอาหารเสริมบางอย่างสำหรับเธอ ได้ยินคำถามนี้ความเจ็บปวดท่วมท้นหัวใจของเขา ก็พุ่งขึ้นมาในดวงตาของเขา

สิ่งแรกที่พี่สะใภ้สนใจเมื่อตื่นนอนไม่ใช่ตัวเอง

เบลีย์สูดหายใจเข้าลึก ๆ ในไม่ช้าสีหน้าของเขาก็กลายเป็นปกติ เขาเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน เมื่อมองไปที่เนลล์ที่ยังคงยืนกรานว่าจะออกไปข้างนอก เขาก็ทำให้เธอสงบลง

“พี่ใหญ่สบายดี เขาเพิ่งได้รับการผ่าตัดใหญ่ ดังนั้นเขาจึงยังอยู่ในอาการโคม่า พี่สะใภ้ไม่ต้องห่วง พี่ต้องดูแลตัวเองก่อน ด้วยวิธีนี้เมื่อเขาตื่นขึ้นเขาจะได้รู้สึกโล่งใจ”

เนลล์หลับตาลงโดยไม่รู้ตัวและใช้ปลายนิ้วลูบท้องของเธอ หัวใจที่วิตกกังวลของเธอค่อย ๆ สงบลง

ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว เธอควรดูแลตัวเองให้ดี จากนั้นเมื่อเขาตื่นขึ้น เธอจะสามารถบอกเขาได้ว่าเธอกำลังอุ้มลูกของเขาอยู่

หางตาของเนลล์ย่นเล็กน้อย เธอนึกภาพใบหน้าของกิเดียนที่ดูประหลาดใจเมื่อเขารู้เรื่องนี้

เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของเนลล์คงที่แล้ว เบลีย์ก็เหลือบมองพยาบาลเพื่อส่งสัญญาณว่าเธอจะไม่จากไป แค่มีเขาอยู่ตรงนั้นก็พอ

หลังจากที่พยาบาลจากไป เบลีย์ก็ให้เนลล์กินอาหารเช้าของเธอ มีหลายเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ และเธอกินน้อยมาก เธอไม่เพียงต้องการสารอาหารเท่านั้น แต่ลูกน้อยของเธอก็ต้องการสารอาหารเหล่านี้ด้วย

เนลล์ต่อสู้อย่างหนักเพื่อระงับความกังวลของเธอที่มีต่อกิดเดียน หลังจากรับประทานอาหารแล้ว เธออยากจะไปเยี่ยมเขาเป็นการส่วนตัว เบลีย์รู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดเธอได้ เขาจึงพาเธอไปที่นั่น

“ฉันอยากอยู่เป็นเพื่อนเขา พวกนายช่วยออกไปก่อนนะ”

เนลล์นั่งเงียบ ๆ ข้างเตียงกิดเดียน เมื่อมองดูผิวที่ซีดบนใบหน้าของเขา หัวใจของเธอก็ปวดร้าวมากขึ้นไปอีก แม้แต่เสียงของเธอก็แหบแห้ง

“เอาล่ะ เราจะรอข้างนอก ถ้ามีอะไรก็บอกเราได้นะ”

เบลีย์และคนอื่น ๆ เห็นด้วยและออกไปข้างนอกเพื่อไม่ให้รบกวนพวกเขา

เนลล์จับมือกิดเดียนอย่างเบา ๆ ช่วงเวลาที่เธอจับมือเขา ความเหน็ดเหนื่อยที่เธอได้รับในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาก็ลดลง เธอรู้สึกปลอดภัยอีกครั้ง

เธอเอนกายลงข้างเขาและพักพิงกับเขา

กิดเดียน ลีย์ คุณจะต้องหายดีในเร็ว ๆ นี้!

คุณต้องดีขึ้น ทั้งลูกของเราและฉันต่างก็รอคุณอยู่

ในที่สุดกิดเดียนก็ตื่นขึ้นในตอนเย็นของวันรุ่งขึ้น

แสงอาทิตย์ยามพลบค่ำส่องผ่านหน้าต่างอาบไปทั่วห้องด้วยแสงสีทอง

เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาเห็นใครบางคนนั่งอยู่ข้างเตียง ศีรษะของพวกเขามองไป ดูเหมือนกำลังปอกเปลือกแอปเปิ้ลอยู่

เธอจดจ่อมากจนไม่รู้ว่าเขาตื่นแล้ว

เขามองไปรอบ ๆ และเห็นว่ามีผลไม้ที่ปอกแล้วจำนวนหนึ่งวางเรียงรายอยู่ข้างเตียงของเขาอย่างเรียบร้อย เขาสงสัยว่าเธอนั่งอยู่ที่นี่และปอกผลไม้มานานแค่ไหนแล้ว

กิดเดียนรู้สึกว่าหัวใจของเขาละลาย

เนลล์เกิดมาอย่างงดงาม เธอยังดูน่าทึ่งอีกด้วยเมื่อทำงาน

คลื่นแห่งความอ่อนโยนเพิ่มขึ้นในหัวใจของเขา เขายกมือที่เข็มติดอยู่ขึ้นพร้อมกับนิ้วที่เรียวยาวของเขาแตะไปที่ข้อมือของเนล “เนลลี่”

เนลล์ชะงักไปชั่วขณะ

หลังของเธอยืดตรงขึ้น เธอหันกลับมา กิดเดียน ลีย์ หน้าซีดอย่างเหลือเชื่อแต่ก็รู้ว่าตื่นอยู่แน่ ๆ

เขาตื่นแล้ว!

วินาทีถัดมา เธอดึงเขาเข้าไปกอดแน่นโดยไม่รอให้ชายบนเตียงตอบสนอง “กิดเดียน”

แม้ว่า เนลล์จะมีรูปร่างเล็ก แต่เธอก็โอบกอดชายร่างใหญ่อย่างเขาไว้ได้

เธอจับเขาไว้ด้วยความแข็งแกร่งที่น่าประทับใจ เธอปรารถนาที่จะห่อหุ้มเขาไว้ในกระดูกของเธอ ผสานเข้ากับกระแสเลือดของเธอ เพื่อที่เขาจะได้อยู่กับเธอตลอดไป

“…เนลลี่!”