ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 432

เนลล์ถูกพาไปที่ดาดฟ้าอย่างรวดเร็ว วิลเลียมเอื้อมมือไปจับเธอและชี้กระบอกปืนไปที่หัวของเธอ

บนเรือลำเล็ก กิดเดียนสังเกตเหตุการณ์อย่างเงียบ ๆ

เขาได้ยินรายงานที่ละเอียดถี่ถ้วนของแมทธิวจากหูฟังของเขา “ประธานครับ ทีมหนึ่ง ทีมสอง และทีมสาม ได้เตรียมการเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมลงมือ”

สายตาที่เฉียบคมของกิดเดียนไม่มีความอบอุ่น เขาพูดเบา ๆ ว่า “มั่นใจว่าเธอจะไม่ได้รับอันตราย”

"ครับ!"

บนเรือประมง เนลล์ไม่รู้เรื่องเลย ทันใดนั้น ปืนก็ชี้ไปที่ศีรษะของเธอ ประกอบกับสภาวะที่เปลี่ยนแปลงไปของวิลเลียม เธอร้องออกมาด้วยความกลัวว่า “วิลเลียม! คุณบ้าหรือเปล่า?"

"ผมบ้า! ฮา! บ้าจริง! แกกล้าที่จะหลอกลวงฉัน! แกเตรียมการซุ่มโจมตีใช่ไหม? วันนี้เรามาดูกันดีกว่าว่าคนไหนดีกว่ากัน!”

เนลล์ก็หน้าซีด เธอหายใจลำบากเพราะเขารัดคอเธอจากด้านหลัง “ใจเย็นก่อน ซุ่มโจมตีอะไร? ไม่มีซะหน่อย! มีแค่เราสามคนที่นี่ ไม่มีใครอื่น…”

"หุบปาก!" วิลเลียมก็ตะโกนใส่เธอด้วยความตื่นตระหนก ตาของเขาแดงก่ำ เขาเริ่มดันปืนเข้าที่หัวเธอแน่นขึ้น

“ต่อจากนี้ไปอย่าพูดอะไร! ไม่อย่างนั้นฉันจะยิงแกให้ตาย ได้ยินไหม?”

เนลล์กัดฟันอย่างเงียบ ๆ กลัวว่าจะยั่วยุเขาอีก

“กิดเดียน! ส่งคนของแกกลับไป! ไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ!”

วิลเลียมตะโกนตามทิศทางของกิดเดียน

ในขณะนี้ มีระยะห่างระหว่างเรือสองลำน้อยกว่าสามสิบเมตร บริเวณโดยรอบกว้างและว่างเปล่า สามารถถ่ายทอดเสียงของพวกเขาได้อย่างชัดเจน

เสียงของกิดเดียนดังมาแต่ไกล น่าแปลกที่เขาไม่ได้พยายามปฏิเสธหรือยอมเชื่องฟังเลย

“ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าแกจะปล่อยเธอไปหลังจากได้รับเงินแล้ว”

“รู้อะไรไหม ฉันสามารถฆ่าเธอได้ที่นี่และตอนนี้เลย!”

วิลเลียมขมวดคิ้วด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

กิดเดียนเงียบไปครู่หนึ่ง

หลังจากนั้นดูเหมือนเขาจะกระซิบอะไรบางอย่าง ไม่นานหลังจากที่มีการเคลื่อนไหวมากมายจากเรือประมงที่อยู่ใกล้เคียง ก็มีการเคลื่อนไหวที่คล้ายกันจากใต้น้ำระยะไกล พวกเขาสามารถเห็นผู้คนจำนวนมากอพยพ

การเคลื่อนไหวของพวกเขาได้รับการฝึกฝนและมีระเบียบวินัย

วิลเลียมตรวจสอบอีกครั้ง

ดวงตาของเขาสำรวจพื้นที่ หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดปกติในบริเวณนั้น เขาคำรามอย่างแรง “มานี่สิ!”

จากนั้นกิดเดียนจึงพายเรือไปทางด้านข้างของเขาต่อ เพียงครู่เดียว เขาก็ขึ้นเรือหาปลาที่พวกเขาอยู่

เขาสวมเสื้อโค้ทสีดำ ใต้เสื้อโค้ทเขาสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวที่มีสีเดียวกัน ซึ่งเพิ่มออร่าที่น่าเกรงขามของเขา มุมตาของเขาฉายแสงเย็นวาวราวกับดาบที่ถูกดึงออกจากฝัก

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาซีดอย่างน่าเหลือเชื่อ

มันซีดเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง แทบไม่มีรอยเลือดอยู่เลย

เนลล์รู้สึกอึดอัดในใจเมื่อเห็นเขา

ฝั่งตรงข้าม กิดเดียนมองดูพวกเขาโดยไม่พูดอะไร

“วิลเลียม! ปล่อยเธอไป ฉันจะให้เงินแกตามที่ต้องการ ไม่ขาดแม้แต่เพนนีเดียว”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกล้ำ เขาไม่ได้แสดงความรู้สึกว่าเขามาที่นี่เพื่อเรียกค่าไถ่ แต่เพื่อเจรจาแทนหรือดีกว่านั้นเป็นการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

ท้ายที่สุด วิลเลียมก็เป็นแค่นักเลงปลายแถว นอกเหนือจากการแต่งงานกับสการ์เล็ตและก้าวกระโดดในสถานะทางสังคมของเขา สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เขาทำอาจเสียหายเป็นพันล้านเหรียญ

เขาหวาดกลัวกิดเดียนอย่างสุดซึ้งมาโดยตลอด ในเวลานี้หัวใจของเขายุ่งเหยิง

“ยืนนิ่ง ๆ ถอดเสื้อคลุมออก!” คำสั่งเข้ามาจากหูฟัง

วิลเลียมกลืนน้ำลาย ลมหายใจของเขาเริ่มแปลปรวน ตรงกันข้ามกับความสงบนิ่งและใจเย็นของกิดเดียน เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่เหนือความสุขุมนั่น

"ถอดเสื้อของคุณออก!"

กิดเดียนยังคงนิ่งเฉย เขาทำตามคำสั่งและถอดเสื้อคลุมออก ก่อนที่จะโยนมันลงบนดาดฟ้าเรือโดยไม่สนใจมัน

“บอกให้เขาหันกลับไป” คำสั่งเพิ่มเติมจากหูฟัง

วิลเลียมสั่งอีกครั้ง “หันหลังกลับไป!”